1329
|
வெம்மை தீர்ந்திடும்
அப்பெரு நெறியிடை விரைந்து செம்மை சேர்தரு குமரவேள் படையொடு
செல்ல அம்ம சேர்ந்தது தாரகற் குறையுளாய் அடைந்தோர் தம்மை
வாட்டியே அமர்கிர வுஞ்சமாஞ் சைலம்.
|
1 |
1330
|
விண்டு லாய்நிமிர்
கிரவுஞ்ச கிரியினை விண்ணோர் கண்டு ளம்பதை பதைத்தனர் மகபதி
கலக்கங் கொண்டு நின்றனன் நாரதன் அணுகியே குமரன் புண்ட
ரீகநேர் பதந்தொழு தின்னன புகல்வான்.
|
2 |
1331
|
தூய நான்மறை அந்தணர்
முனிவர்இச் சுரத்திற் போய வெல்லையின் நெறியதாய் வரவரப்
புணர்த்து மாய்வு செய்துபின் குறுமுனி சூளின்இவ் வடிவாய் ஏய
தொல்பெயர்க் கிரவுஞ்ச மால்வரை இதுகாண்.
|
3 |
1332
|
நேரில் இக்கிரிக்
கொருபுடை மாயநீள் நகரில் சூரெ னப்படும் அவுணனுக் கிளவலாந்
துணைவன் போரில் அச்சுதன நேமியை அணியதாப் புனைந்தோன் தார
கப்பெயர் வெய்யவன் வைகினன் சயத்தால்.
|
4 |
1333
|
இன்ன வன்றனை
அடுதியேல் எளிதுகாண் இனையோன் முன்ன வன்றனை வென்றிட லெனமுனி
மொழிய மின்னு தண்சுடர் வேலவன் அவற்றினை வினவி அன்ன வன்றனை
முடிக்குதும் இவணென அறைந்தான்.
|
5 |
1334
|
வேறு சிறந்திடு
முருகவேள் இனைய செப்பலும் நிறைந்திடும் அமரரும் இறையும்
நெஞ்சினில் உறைந்திடு கவலொரீஇ உவகை எய்தினார் இறந்தனன்
தாரகன் இன்றொ டேயெனா.
|
6 |
1335
|
ஐயர்கள் பெருமகிழ்
வடைய ஆறிரு கையுடை முருகன்அக் காலை தன்புடை மெய்யருள் எய்திய
வீர வாகுவாந் துய்யனை நோக்கியே இனைய சொல்லுவான்.
|
7 |
1336
|
உற்றவக் கிரிகிர
வுஞ்ச மாகுமால் மற்றத னொருபுடை மாய நொச்சியுட் செற்றிய
அசுரர்தஞ் சேனை தன்னுடன் அற்றமில் தாரகன் அமர்தல் மேயினான்.
|
8 |
1337
|
ஏயநின் துணைவர்கள்
இலக்கத் தெண்மர்கள் ஆயிர வௌ�ளமாம் அடல்கொள் பூதர்கள் சாய்வறு
தலைவர்கள் தம்மொ டேகியே நீயவன் பதியினை வளைத்தி நேரிலாய்.
|
9 |
1338
|
தடுத்தெதிர்
மலைந்திடும் அவுணர் தானையைப் படுத்தனை தாரகப் பதகன் எய்துமேல்
அடுத்தமர் இயற்றுதி அரிய தேலியாம் முடித்திட வருகுதும் முந்துபோ
வென்றான்.
|
10 |
1339
|
நலமிகு குமரவேள் நவில
இன்னணம் வலமிகு சிறப்புடை வாகு நன்றெனாத் தலைமிசை கூப்பிய
கரத்தன் தாழ்ந்துமுன் நிலமிசை இறைஞ்சினன் நேர்ந்து நிற்பவே.
|
11 |
1340
|
ஏந்தலந் துணைவராம்
இலக்கத் தெண்மரை ஆய்ந்திடு பூதரை யாதி நோக்கியே வாய்ந்திடு
பெருந்திறல் வாகு தன்னுடன் போந்திடும் அவுணரைப் பொரவென்
றேவினான்.
|
12 |
1341
|
ஏவலும் அனையவர்
யாரும் எம்பிரான் பூவடி வணங்கியே போதற் குன்னலும் ஆவியுள்
ஆவியாம் அமலன் பாங்குறுந் தேவர்கள் கம்மியற் கிதனைச்
செப்புவான்.
|
13 |
1342
|
மேதகு பெருந்திறல்
வீர வாகுவை தியர் தமக்கெலாம் அளிக்கும் பான்மையால் ஏதமி
லாதபல் லிரதம் நல்கெனா ஓதினன் உலகெலாம் உதவுந் தொன்மையோன்.
|
14 |
1343
|
அத்திறங் கேட்டதோர்
அமரர் கம்மியன் ஒத்ததோர் மாத்திரை ஒடுங்கு முன்னரே சித்திர
வயப்பரி சீயங் கூளிகள் இத்திறம் பூண்டபல் லிரதம் நல்கினான்.
|
15 |
1344
|
வேறு அன்ன
தேர்த்தொகை அதனை எம்பிரான் மின்னு காலவேல் வீர வாகுவும்
பின்னர் எண்மரும் பிறருஞ் சாரத மன்ன ரும்பெற வழங்கி னானரோ.
|
16 |
1345
|
பாகர் தூண்டிடப்
படருந் தேர்கள்மேல் வாகை சேர்தரும் வாகு வேமுதல் ஆகினோர்
அடைந் தம்பொன் மால்வரைத் தோகை மைந்தனைத் தொழுது போற்றினார்.
|
17 |
1346
|
தொழுது வள்ளலைச்
சூழ்ந்து மும்முறை விழுமி தாகிய விடைபெற் றேகினார் பழுதில்
நீத்தமோர் பத்து நூறெனக் குழுமிப் பாரிடங் குலவிச் செல்லவே.
|
18 |
1347
|
பாய பூதர்தம் படைக்கு
வேந்தராய் ஏயி னார்க்குவீ றிலக்கத் தெண்மராய் மேயி
னார்க்கெலாம் வீர வாகுவோர் நாய கம்பெறீஇ நடுவட் போயினான்.
|
19 |
1348
|
அமர்வி ளைக்கமுந்
தவனை யேவியே தமர வேலையில் தானை சூழ்தர இமைய வர்க்கிறை ஏனை
யோர்தொழக் குமர வேள்கடைக் கூழை யேகினான்.
|
20 |
1349
|
வேறு பிற்பட
எம்பிரான் பெயர ஏவலால் முற்படு வீரனை முயங்கிப் பாரிடச்
சொற்படை படர்வன தூமந் தன்னொடு சிற்பரன் நகையழல் புரத்துச்
சென்றபோல்.
|
21 |
1350
|
அரிநிரை பூண்டதேர்
அலகை பூண்டதேர் பரிநிரை பூண்டதேர் படைக்குள் ஏகுவ விரிகடல்
வரைப்பினில் மேக ராசியுங் கிரியுறழ் கலங்களுங் கெழுமிச்
செல்வபோல்.
|
22 |
1351
|
இடையகல் இரதமோ டிரதந்
தாக்கிய படையொடு படைவகை செறிந்த பல்வகைக் கொடியொடு கொடிநிரை
துதைந்த கூளியர் அடுசமர் பயின்றிடும் அமைதி போலவே.
|
23 |
1352
|
சங்கொடு பணைதுடி
தடாரி காகளம் பங்கமில் தண்ணுமை யாதிப் பல்லியம் எங்கணும்
இயம்பின எழுந்து பூழிபோய்ச் செங்கம லத்தவன் பதத்தைச்
செம்மிற்றே.
|
24 |
1353
|
சாற்றுமிவ்
வியல்புறத் தானை வீரருஞ் சீற்றவெம் பூதருஞ் செல்ல வாகையான்
கோற்றொழில் அகற்றிய கோட்டு மாமுகன் போற்றிய மாயமா புரியைச்
சேர்ந்தனன்.
|
25 |
1354
|
வேறு சேர்ந்திடு
மெல்லை பூதர் சேனைபோய் நகரம் புக்கு நேர்ந்திடும் அவுண ரோடு
நின்றமர் விளைத்து நின்றார் ஓர்ந்தனர் அதனைத் தூத ரோடித்தங்
கோயில் புக்குச் சார்ந்திடு திருவில் வைகுந் தாரகற் றொழுது
சொல்வார்.
|
26 |
1355
|
எந்தைமற் றிதுகேள்
நும்முன் இமையவர் தொகையை யிட்ட வெந்துயர்ச் சிறையை நீக்க
விரிசடைக் கடவுள் மைந்தன் கந்தனென் றொருவன் வந்தான் அவுணரைக்
கடக்கு மென்னா அந்தர நெறிசெல் விண்ணோர் அறைந்திடக் கேட்டு
மன்றே.
|
27 |
1356
|
என்னிவர் மாற்ற
மென்னா யாந்தெரி குற்றே மாக அன்னவர் இயம்பி யாங்கே ஆயிரத்
திரட்டி யென்னப் பன்னுறு பூத வௌ�ளம் படர்ந்திடக் குமரன்
போந்தான் முன்னுறு தூசி நந்தம் முதுநகர் அலைத்த தென்றார்.
|
28 |
1357
|
என்றலும் வடவைத்
தீயில் இழுதெனும் அளக்கர் வீழத் துன்றிய எழுச்சி மானத்
துண்ணெனச் செற்றந் தூண்டே மின்றிகழ் அரிமான் ஏற்று வியன்றவி
சிருக்கை நீங்கிக் குன்றுறழ் மகுடம் அண்ட கோளகை தொடவெ ழுந்தான்.
|
29 |
1358
|
எழுந்ததுதன் மருங்கு
நின்ற ஒற்றை நோக்கி இந்தச் செழுந்திரு நகர்மேல் வந்த சேனையை
முளிபுற் கானில் கொழுந்தழல் புகுந்த தென்னக் கொல்வன்நந் தானை
முற்றும் உழுந்துருள் கின்ற முன்னர் ஒல்லைதந் திடுதி ரென்றான்.
|
30 |
1359
|
வேறு அன்னபணி
முறைபுரிவான் ஒற்றுவர்கள் போயிடலும் அவுணன் நின்ற,
கொன்னுறுவேற் பரிசனரைக் கொடுவருதிர் இரதமெனக் கூற லோடும்,
முன்னமொரு ொடிவரையில் தந்திடலும் அதனிடையே மொய்ம்பிற் புக்குப்,
பின்னர்வரும் அமைச்சர்கள் தந்தொகைபரவ மதர்ப்பினொடு பெயர்த லுற்றான்.
|
31 |
1360
|
வீடுவான் போலுமினித்
தாரகனென் றவன்சீர்த்தி விரைவில் வந்து,
கூடியே புரள்வதுவும் அரற்றுவதுங் காப்பதுமாங் கொள்கைத் தென்ன,
நீடுசா மரத்தொகுதி பலவிரட்ட வௌ�ளொலியல் நிமிர்ந்து வீசப்,
பீடுசேர் தவளமதிக் குடைநிழற்ற வலம்புரிகள் பெரிதும் ஆர்ப்ப.
|
32 |
1361
|
ஈமத்தே நடம்புரியுங்
கண்ணுதலோன் எடாதசிலை யென்ன மாலோன்,
மாமத்தே யெனக்கிடந்த முழுவயிரத் தண்டமொன்று வயிரக் கண்டைத்,
தாமத்தேர் பெறுகின்ற மடஙகல்பல ஈர்த்துவருஞ் சகடத் திண்கால்,
சேமத்தேர் மிசைப்போத ஏனையபல் படைக்கலமுஞ் செறிந்து நண்ண.
|
33 |
1362
|
ஒற்றர்கூ வியவேலை
ஏற்றெழுந்த அவுணர்கடல் ஒருங்கு செல்லக்,
கொற்றமால் கரிபரிதேர் இனத்தினொடு வந்தீண்டக் குழவித் திங்கட்,
கற்றைவார் சடைக்கடவுள் வாங்கியபொன் மால்வரையைக் காவ லாகச்,
சுற்றுமால் வரையென்னப் படைத்தலைவர் ப�றேரில் தவன்றிச் சூழ.
|
34 |
1363
|
மொய்யமர்செய் கோலமொடு
முப்புரமேல் நடந்தருளும் முக்கண் மூர்த்தி, பையரவின்
தலைத்துஞ்சுங் கணைதூண்ட மூண்டதழல் பதகரானோர்,
மெய்யுடலம் முழுதுநுங்கத் தலைகொள்ளப் பெருந்தூம மிசைக்கொண் டென்னச்,
செய்யமுடி அவுணர்பெருங் கடலினிடை யெழும்பூழி சேட்சென் றோங்க.
|
35 |
1364
|
கார்க்குன்றம்
அன்னதிறல் கரிமீதும் பரிமீதுங் கடிதில் தூண்டுந்,
தேர்க்குன்றம் அதன்மீதும் வயவர்கள்தங் கரங்களினுஞ் செறிப தாகை,
ஆர்க்கின்ற ஆயர்ந்தோங்கி அசைகின்ற தெம்மருங்கும் அம்பொன்
நாட்டில்,
தூர்க்கின்ற பூழியினைத் துடைக்கின்ற பரிசேபோல் துவன்றித்
தோன்ற.
|
36 |
1365
|
வாகையுள பல்லியமும்
இயம்பத்தன் நகர்நீங்கி மன்னர் மன்னன்,
ஏகியதோர் படிநோக்கி உவரிமிசைக் கங்கைகள்வந் தெய்து மாபோல்,
சாகையுள பன்மரனும் பல்படையுங் குன்றுகளுந் தடக்கையேந்திச்,
சேகுடைய பெருஞ்சீற்றப் பூதர்படை யார்த்தெதிர்ந்து சென்ற தன்றே.
|
37 |
1366
|
எல்லோருந் தொழுதகைய
குமரனடி இணைவழுத்தி இகல்வெம்பூதர்,
கல்லோடு மரனோடுங் கரையோடுங் கணிச்சியொடுங் கழுமுள் வீச,
வில்லோடுங் கணையோடும் வேலோடும் புரையுமனத் தவுணர்படை
எதிர்சிதறி அமர்செய் திட்டார்.
|
38 |
1367
|
வேறு எண்ணுறு
படைகள் இவ்வா றெதிர்தழீஇ அடரும் வேலை விண்ணுறு பூழி யென்னும்
விரிதரு புகைமீச் செல்ல மண்ணுறு குருதி யான வன்னியை மாற்று
வார்போல் கண்ணுறும் இமையோர் கண்கள் படிப்புனல் கான்ற அன்றே.
|
39 |
1368
|
இரிந்திட லின்றி
நேர்வந் தேற்றமர் புரித லாலே சொரிந்திடு குருதி பொங்கத் தோளொடு
சென்னி துள்ளச் சரிந்திடுங் குடர்கள் சிந்தத் தானவர் பல்லோர்
மாயப் பொருந்திறல் வயத்தால் மேலாம் பூதருஞ் சிலவர் பட்டார்.
|
40 |
1369
|
தேருடைத் தெறிந்து
பாய்மாத் திறத்தினைச் சிதைத்து நீக்கி ஆருடைத் திகிரிச் சில்லி
அங்கையால் எடுத்துச் சுற்றிப் போருடைத் திறலோர் தம்பால் பொம்மென
நடாத்தும் பொற்பால் காருடைப் பூதர் சில்லோர் கண்ணனே போன்றார்
அன்றே.
|
41 |
1370
|
தேர்பரித் தெழுந்து
மண்ணில் செல்லுறாப் பவளச் செங்கால் கார்பரித் தன்ன தோகைக்
கவனவாம் புரவி யீட்டம் போர்பரித் தொழுகு சீற்றப் பூதர்கள்
புடைத்துச் சிந்திப் பார்பரித் திடவே செய்தார் படிமகள் இடும்பை
தீர்ப்பார்.
|
42 |
1371
|
வாலுடைக் களிற்றின்
ஈட்டம் வாரியே கரத்தா லெற்றிக் காலுடைத் திகிரித் திண்டேர்
கழல்களால் உருட்டிக் காமர் பாலுடைப் புரவித் தானை பதங்களால்
உழக்கிச் சென்றார் வேலுடைத் தடக்கை அண்ணல் விடுத்தருள் வீர
வீரர்.
|
43 |
1372
|
வாருறு புரசை பூண்ட
வன்களிற் றொருத்தல் யாவுஞ் சூருறு நிலைய வாகித் துஞ்சிய தொகுதி
சூழப் பேருறு குருதி நீத்தம் பிறங்கழற் கதிர்கா ணாது காருற
வூர்கோள் தோன்றுங் காட்சியை யொத்த தன்றே.
|
44 |
1373
|
கண்ணெதிர் நின்று
போர்செய் கார்கெழும் அவுணர்ப் பற்றித் துண்ணெனப் பூதர் வீசத்
துளங்கிய கலன்க ளோடும் விண்ணிடை யிறந்து நொய்தின் வீழ்வது
விசும்பில் தப்பி மண்ணிடை மின்னு வோடும் வருமுகில் போன்ற தன்றே.
|
45 |
1374
|
ஆயிர வௌ�ள மாகுங்
கணவரும் ஆங்க ணுள்ள பாயிருங் குன்ற மெல்லாம் பன்முறை பறித்து
வீசி மாயிருந் தகுவர் தானை வரம்பில படுத்து நின்றார் ஏயென
வுலகைச் சிந்தும் இறுதிநாள் எழிலி போல்வார்.
|
46 |
1375
|
நிணங்கவர் ஞமலி
யோர்சார் ஞெரேலெனக் குரைப்பப் புள்ளின் கணங்களும் அலகை தானுங்
கறங்கிடக் கானத் தோங்கிப் பிணங்களின் அடுக்கல் ஈண்டிப் பேரமர்
விலக்கி யார்க்கும் அணங்குறு நிலைய வாகி அடுத்தன நடுவண் அம்மா.
|
47 |
1376
|
தரைத்தடஞ் சிலைய
தாகத் தறுகண்வெம் பூத ரானோர் வரைத்துணை அன்ன தாளே வலிகெழு குழவி
யாகத் திரைத்திழி குருதி நீராத் தீர்ந்திடு திறலோர் யாக்கை
அரைத்தென நடப்ப ஏற்றார் அவுணரும் அடுபோர் செய்வார்.
|
48 |
1377
|
தத்துறு புரவித்
திண்டேர்த் தானவர் நிகளத் தந்தி பத்துநூ றொன்றில் வீழப் பழுமரப்
பணைகொண் டெற்றி முத்தலை யெ�கம் வீசி முசலத்திற் புடைத்து
மொய்ம்பால் குத்திநின் றுழக்கிப் பாய்ந்து கொன்றனர் பூத வீரர்.
|
49 |
1378
|
விழுந்தன படிவம்
யாண்டும் விரிந்தன கவந்த மேன்மேல் எழுந்தன குருதித் தாரை
ஈர்த்தன நீத்த மாக அழுந்திய இறந்தோர் யாக்கை ஆர்த்தன பறவை செய்ய
கொழுந்தசை மிசைந்து நின்று குரவை யாட் டயர்ந்த கூளி.
|
50 |
1379
|
கண்டனன் இனைய தன்மை
தாரகன் கடிய சீற்றங் கொண்டனன் வையம் நீங்கிக் குவலய மிசைக்குப்
புற்றுத் தண்டமொன் றெடுத்துப் பூதப் படையினைத் தரையில் வீட்டி
அண்டமுங் குலுங்க ஆர்த்திட் டடிகளால் உழக்கிச் சென்றான்.
|
51 |
1380
|
அல்லெனப் பட்டமேனி
அவுணர்கட் கரசன் கையிற் கல்லெனப் பட்ட தண்டாற் புடைத்தலுங்
கரங்கள் சென்னி பல்லெனப் பட்ட சிந்திப் பாய்புனல் ஒழுக்கிற்
சாய்ந்த புல்லெனப் பட்ட தம்மா பூதர்தஞ் சேனை யெல்லாம்.
|
52 |
1381
|
பிடித்திடு வயிரத்
தண்டம் பெருங்கடற் பூத வௌ�ளம் முடித்திடல் புகழோ அன்றால் தாரக
மொய்ம்பின் மேலோன் அடித்திடுங் காலை கீண்ட தம்புவி அடிப்பான்
ஓங்கி எடுத்திடுங் காலை கீண்ட தெண்டிசை அண்டச் சூழல்.
|
53 |
1382
|
தாரிடங் கொண்ட
மார்பத் தாரகன் வயிரத் தண்டம் போரிடங் கொண்டோர் சென்னி புயமுரங்
கரங்கள் சிந்திக் காருடங் கண்ட பாந்தட் கணமெனத் துடிப்ப
வீட்டிப் பாரிடந் தன்னை யெல்லாம் பாரிடம் ஆக்கிற் றம்மா.
|
54 |
1383
|
அன்றரி விடுத்த ஆழி
ரமா வணிந்த தீயோன் கொன்றனன் அனிக மென்னுங் கொள்கையும் அவன்மேற்
செல்லும் வன்றிறல் தம்பால் இல்லா வண்ணமும் மதித்து நோக்கி
நின்றிலர் பூதர் வேந்தர் நெஞ்சழிந் துடைந்து போனார்.
|
55 |
1384
|
திண்கண நிரையின்
வேந்தர் சிந்துழிச் சீற்றந் தூண்ட எண்கண மாகி யுள்ள இலக்கருஞ்
சிலைகா லூன்றி மண்கணை முழவம் விம்ம வயிரெழுந் திசைப்ப வாங்கி
ஒண்கணை மாரி தூவி அவுணனை ஒல்லை சூழ்ந்தார்.
|
56 |
1385
|
சூழ்ந்தனர் துரந்த
வாளி தோன்முகத் தவுணன் யாக்கை போழ்ந்தில ஊறதேனும் புணர்த்தில
புன்மை யாகித் தாழ்ந்திடு நிரப்பின் மேலோன் ஒருமகன் தலைமை
தாங்கி வாழ்ந்தவர் தமக்குச் சொல்லுஞ் சொல்லென வறிது மீண்ட.
|
57 |
1386
|
தரைபடப் புகழ்வைத்
துள்ள தாரகன் தடமார் பத்தைப் புரைபடச் செய்தி டாது பொள்ளெனப்
பட்டு மீண்டு நிரைபடத் திறலோர் உய்த்த நெடுங்கணை யான வெல்லாம்
வரைபடச் சிதறுங் கல்லின் மாரிபோல் ஆன வன்றே.
|
58 |
1387
|
விடுகணை மாரி யாவும்
மீண்டிட வெகுண்டு விண்ணோர் படைமுறை வழங்கி நிற்பப் பதகன்மேல்
அவைகள் எய்தா உடையதம் வலியுஞ்சிந்தி ஒல்லென மறிந்து செல்லக்
கடவுளர் அதனை நோக்கிக் கரங்குலைத் திரங்க லுற்றார்.
|
59 |
1388
|
மற்றது காலை தன்னில்
வலியினால் வயிரத் தண்டஞ் சுற்றினன் தற்சூழ் கின்ற சுடர்மணிக்
கடுமான் தேர்கள் எற்றினன் புழைக்கை நீட்டி இலக்கர்தந் தொகையும்
வாரிப் பொற்றனு வோடும் வீழப் புணரியின் மீது விட்டான்.
|
60 |
1389
|
துளும்பிய அளக்கர்
தன்னில் சூழுற நின்ற தெங்கின் வளம்படு பழுக்காய் வர்க்கம்
மாருதம் எறியச் சிந்திக் குளம்புகு தன்மை யென்ன வீழ்தரு கொற்ற
வீரர் இளமபிறை புரையும் வில்லோ டெழுந்தொரு புடையிற் போனார்.
|
61 |
1390
|
கொற்றவில் உழவன் வீர
கோளரி யதனை நோக்கிச் செற்றமோ டேகிச் செவ்வேள் சேவடி மனத்துட்
கொண்டு பற்றிய தனுவை வாங்கிப் பகழிநூ றுய்த்துத் தீயோன்
பொற்றட மவுலி தள்ளிப் புணரியும் நாண ஆர்த்தான்.
|
62 |
1391
|
ஆர்த்திடு மோதை கேளா
அண்டர்கள் அனையன் மீது தூர்த்தனர் மலரின் மாரி தோன்முகன் அதனைக்
காணா வேர்த்தனன் மான முன்றான் வீரகே சரிமேல் அங்கைத்
தார்த்தடந் தண்டம் உய்த்துத் தனதுமான் தேரிற் சென்றான்.
|
63 |
1392
|
வேறு சென்றொர்
மாமுடி புனைவுழித் தண்டமத் திறலோன் மன்றல் மார்பகம் படுதலும்
வீழ்ந்தனன் மயங்கி வென்றி மொய்ம்புடை ஆண்டகை யதுகண்டு வெகுண்டு
குன்றம் அன்னதோள் தாரக னொடுபொரக் குறித்தான்.
|
64 |
1393
|
வேறு
குறித்தேவிறல் புயன்தாரகக் கொடியோன்எதிர் குறுகி
வெறித்தேன்மலர்த் தொடைதூங்குதன் விறற்கார்முகங் குனியாப்
பொறித்தேயுறு கனல்வாளிகள் பொழிந்தேயவன் புரத்தில் செறித்தேயுற
வளைத்தான்ஒரு சிலைதானவர் தலைவன்.
|
65 |
1394
|
பொழிந்தான்சர
மழைநம்மவன் புரமேலது பொழுதின் இழிந்தான்சிலை யுயர்ந்தான்கணை
ஈரெழுதொட் டிறுப்ப அழிந்தாயெனை எதிர்ந்தாய்இதற் கையமிலை யென்னா
மொழிந்தான்ஒரு சூலந்தனை மொய்ம்பிற்செல வுய்த்தான்.
|
66 |
1395
|
பொருமூவிலை வேலங்கவன்
பொன்மார்புறப் பொருமிப் பெருமோகமோ டேநின்றிடப் பின்னங்கது காணா
உருமேறென அதிர்தாரக னுடனேயவன் துணையாய் வருமூவரும் ஒருநால்வரும்
மாறுற்றமர் இழைத்தார்.
|
67 |
1396
|
அமர்செய்திடும்
எழுவீரரும் அவுணன்றனக் குடையக் குமரன்பதந் தலைக்கொண்டிடுங்
கோமானது காணா எமர்மற்றிவர் எல்லோர்களும் இரிந்தார்பொரு தென்னாச்
சமர்முற்றிட வருதாரகத் தகுவன்முனம் அடைந்தான்.
|
68 |
1397
|
ஒருகார்முகம்
இருகால்வளை வுறேகுனித் துகுதேன் அருகாதொழு கியதன்மையின்
அவிர்நாணொலி யெடுப்பத் திருகாநெடு வரையானவுந் தெருமந்தன அவுணர்
இருகாதையும் நனிபொத்தினர் ஏங்குற்றனர் இரிவார்.
|
69 |
1398
|
நாண்கொண்டிடும்
ஒலிகேட்டலும் நடுங்காவெரு வுற்றார் பூண்கொண்டிடு சிலைவாங்கலும்
மகிழ்வுற்றிடு புலவோர் சேண்கொண்டிடும் முகில்வேண்டினர்
அதுவந்திடச் சிறந்தே மாண்கொண்டதன் உருமுச்செல மயங்கித்தளர்
வதுபோல்.
|
70 |
1399
|
வேறு மேதா வியர்க
பரவுந்திறல் வீரவாகு மாதாரு வன்ன சிலைதன்னை வளைத்து வாகைத்
தாதார் பிணையல் புனைதாரகன் றன்னை நோக்கித் தீதாம் அழல்போல்
வெகுண்டேயிது செப்பு கின்றான்.
|
71 |
1400
|
பொன்றா வலிகொண்
டமராடிய பூதர் தம்மை வன்றாழ் சிலைகொண் டிடுவீரரை வன்மை தன்னால்
வென்றா மெனவுன் னினைபோலும் விரைந்து நின்னைக் கொன்றாவி உண்பன்
எனலுங்கொடி யோன்உ ரைப்பான்.
|
72 |
1401
|
மாயன் றனைவென்
றவன்நேமியை மாசில் கண்டத் தேயும் படியே புனைந்தேன்வலி எண்ணு
றாதே நீயிங் கடுவா மெனக்கூறினை நீடு மாற்றஞ் சீயந் தனையும்
நரிவெல்வது திண்ண மாமோ.
|
73 |
1402
|
சாருங் குறள்வெம்
படையாவையுஞ் சாய்ந்த வீரர் ஆருந் தொலைவுற் றனர்நீயும் அயர்ந்து
நின்றார் வீரம் புகல்வாய் விளிகின்ற விளக்கம் நேர்வாய்
பாரென் வலியால் உதாவி படுப்ப னென்றான்.
|
74 |
1403
|
என்னுந் துணையில்
சரமாயிரம் ஏந்தல் உய்ப்பத் தன்னங் கையிலோர் சிலைவாங்கினன் தார
கப்பேர் மன்னன் கடிது கணையாயிரம் மாறு தூணடிச் சின்னம்
புரிந்து கணைநூறு செலுத்தி னானால்.
|
75 |
1404
|
எவ்வக் கொடியோன்
தொடுவாளியை ஏந்தல் காணா அவ்வக் கணைகள் விடுத்தேயவை முற்று
மாற்றக் கைவிற் கொருவன் இவனாகுமிக் காளை தன்னைத் தெய்வப்
படையால் முடிப்பேனெனச் சிந்தை செய்தான்.
|
76 |
1405
|
வேறு வெங்கனற்படை
தாரகன்விட வீரவாகு வெகுண்டுபின் செங்கனற்படை யேவியன்னது
சிந்தவேவரு ணப்படை அங்கணுய்ததிட அவுணர்கோமகன் அடுபுனற்கிறை
படையினைத் துங்கமுற்றிய வீரனுய்த்தது துண்டமாம்வகை கண்டனன்.
|
77 |
1406
|
இரவிதன்படை
அவுணன்விட்டனன் இவனுமப்படை யேவியே விரைவிலன்னது தொலைவுகண்டனன்
வீரமேதகு தாரகன் உரமிகுந்தனி ஊதைவெம்படை யுந்தினான் அது
கந்தவேள் அருள்மிகுந்தனி யடியன்மாற்றினன் அனையதொல்படை தனைவிடா.
|
78 |
1407
|
அனிலவெம்படை
வீறழிந்திட அவுணர்கோமகன் அம்புயன் அனதுதொல்படை ஏவினானது
தணிவில்செற்றமொ டேகலும் வனைகருங்கழல் வீரவாகுவும் மற்றவன்படை
தூண்டியே நினையுமுனனது தொலைவுசெய்தனன் நிகரில்வானவர் புகழவே.
|
79 |
1408
|
ஆயதன்மைகள்
கண்டுதாரகன் அற்புதத்தின னாகியே மேயவானவர் படைகள் யாவையும்
வீரன்மற்றிவன் வென்றனன் மாயநீர்மையின் இங்கிவன்றிறல்
வனமைகொள்ளுதும் இனியெனாத் தீயபுந்தியில் இனையவாறு
தெரிந்துசிந்தனை செய்துமேல்.
|
80 |
1409
|
தொல்லைமாயையின்
விஞ்சைதன்னை நவின்றுளங்கொடு துண்ணென மல்லன்மேவரு தாரகாசுரன்
வடிவமெண்ணில தாங்கியே எல்லைதீர்தரு படைவழங்கினன் எங்குமாகி
இருட்குழாம் ஒல்லைவந்து பரந்தபோல்அவன் ஒருவன்நின்றமர் புரியவே.
|
81 |
1410
|
கண்டுமற்றது
வானுளோர்கள் கலங்கியேங்கினர் முன்னரே விண்டுநீளிடை நின்றபூதர்
வெருண்டுபின்னரும் ஓடினார் மண்டுபேரமர் செய்தயர்ந்திடு
மானவீரரும் அச்சமேல் கொண்டுநின்றனர் முறுவல்செய்தனர்
குணலையிட்டனர் அவுணரே.
|
82 |
1411
|
வேறு தார கப்பெயர்
அவுணர்கோன் மாயையின் சமரும் ஆரும் அச்சுறு கின்றதும் ஆடல்மொய்ம்
புடையோன் பேர ழற்பொறி கதுவுற நோக்கியே பிறங்கும் வீர
பத்திரன் நெடும்படை எடுத்தனன் விடுவான்.
|
83 |
1412
|
துங்க வுக்கிரச்
சிம்புள்மாப் படையினைத் தூயோன் செங்கை பற்றலும் அன்னது தாரகன்
செயலால் அங்கண் நின்றிடு மாயைகண் டச்சமுற் றழுங்கிப் பொங்கு
பானுமுன் இருளென முடிந்ததப் பொழுதே.
|
84 |
1413
|
தன்பு ணர்ப்புறு
மாயைதான் உடைதலுந் தமியாய் முன்பு நின்றதோர் தாரகன்
மொய்ம்புளான் றன்னைப் பின்பு மாயையிற் படுத்தவோர் சூழ்ச்சியைப்
பிடித்து மின்பொ லிந்ததன் தேரைவிட் டோடினன் விரைவில்.
|
85 |
1414
|
தார கன்தொலைந்
தோடலுந் தனக்கிணை யில்லோன் போர ழிந்துவென் னிட்டவன் றன்மிசைப்
புத்தேள் வீர வெம்படை விடுப்பது வீரமன் றென்னாச் சீரி தாகிய
தூணியுள் அன்னதைச் செறித்தான்.
|
86 |
1415
|
அற்ற போர்வலித்
தாரகன் பின்வரைந் தணுகிப் பற்றி நாண்கொடு புயந்தனைப்
பிணித்தெனைப் பணித்த கொற்ற வேலன்முன் உய்க்குவன் யானெனக்
குறித்து மற்ற வன்றனைத் தொடர்ந்தனன் நெடுந்திறல் வாகு.
|
87 |
1416
|
வேழ மாமுகற் கிளவலை
உன்னியே வீரன் ஆழி மால்கட லாமென ஆர்த்துவை தணுகச் சூழு
மாயையின் இருக்கையாந் தொல்கிர வுஞ்சப் பாழி யொன்றுசென்
றொளித்தனன் தாரகப் பதகன்.
|
88 |
1417
|
முன்ன மாங்கவன் போகிய
பூழையுள் முடுகிப் பொன்னின் வாகையந் தோளுடை யாண்டகை புகலும்
அன்ன தோர்வரை யகமெலாம் ஆயிரங் கதிரின் மன்ன னேகுறா இருள்நிலம்
போன்றுவை கியதே.
|
89 |
1418
|
நீளு மாலிருள்
படர்தலுஞ் சில்லிடை நெறியால் தாளி னொற்றியே படர்ந்தனன் தாரகற்
காணான் ஆளி மொய்ம்புடை மேலையோன் அடுக்கலின் புணர்ப்பான் மீளு
கின்றதோர் நெறியையுங் கண்டிலன் வெகுண்டான்.
|
90 |
1419
|
செற்ற மிக்கவன்
மாயைஇவ் வரையெனச் சிந்தித் துற்ற காலையில் அவுணனா கியகிர
வுஞ்சப் பொற்றை அன்னது கண்டுமோ கத்துயில் புரிந்து மற்ற
வன்றன துணர்வினை மையல்செய் ததுவே.
|
91 |
1420
|
இயலி சைத்தமிழ்
முனிவரன் இசைத்தசூள் இசைவால் வியலு டைத்திறல் வாகுவை அவ்வரை
மிகவும் மயலு டைப்பெரு மாயம தியற்றலும் மயங்கித் துயில
லுற்றனன் தொல்லையின் உணர்வெலாந் துறந்தே.
|
92 |
1421
|
அம்ம லைக்கணே
முன்னவன் உறங்கலும் அனைய செம்ம லுக்கிளை யோர்இரு நால்வருஞ்
சிறந்த தம்மி னத்தரோர் இலக்கருஞ் சாரதர் பலரும் விம்ம
லுற்றனர் சிறையிலாப் பறவையின் மெலிந்தார்.
|
93 |
1422
|
உடைந்து போயின தாரகன்
றன்னைநம் முரவோன் தொடர்ந்து சென்றனன் மீண்டிலன் அவனொடுந் துன்னி
அடைந்து வெற்பினில் போர்புரி வான்கொலோ அங்கட் படர்ந்து நாடுதும்
யாமுமென் றெண்ணினர் பலரும்.
|
94 |
1423
|
எண்ணி யேயிசைந்
திளையரோ ரெண்மரும் இலக்கம் நண்ணும் வீரரும் பாரிடந் தன்னுள்நா
யகரும் அண்ணல் வான்படை ஏந்தியே யாயிடை யகன்று
விண்ணு லாவுறு கிரவுஞ்சம் எய்தினர் விரைவில்.
|
95 |
1424
|
ஆய வெற்பினில் வீரவா
குப்பெயர் அடலோன் போய பூழையுள் மற்றவர் யாவரும் புகலுந் தீய
தொல்வரை முன்னவற் கிழைத்திடு திறம்போல் மாயம் எண்ணில புரிதலும்
மயங்கியே வதிந்தார்.
|
96 |
1425
|
வெற்றி வீரவா
குப்பெயர் அண்ணலும் வீரர் மற்றி யாவரு மயங்கலுந் தாரகன் வாரா
உற்று நோக்கிநம் மாயையால் இவரெலா மொருங்கே இற்று ளாரென
மகிழ்ந்துமால் வரைமிசை எழுந்தான்.
|
97 |
1426
|
அண்ட மீமிசை நின்றவா
னவர்கள்இவ் வனைத்துங் கண்டு கட்புனல் பனிவர அரற்றியே கலங்கிக்
கொண்ட துன்பொடு பதைபதைத் தோடினர் கூளித் தண்டம் யாவையும்
வெருவின தலைவர்இன் மையினால்.
|
98 |
1427
|
மலையின் மீமிசை
பெழுதரு தாரகன் மற்றோர் தலைமை யாகிய விரதமேல் கொண்டுதா னவர்கள்
பலரும் வந்துவந் தார்த்தனர் சூழ்தரப் பைம்பொற் சிலைய தொன்றினை
வாங்கியே செருநிலஞ் சென்றான்.
|
99 |
1428
|
நீடு தன்சிலை நாணொலி
கொண்டுநீள் சரங்கள் கோடி கோடிமற் றொருதொடை யாகவே கொளுவி ஆடல்
சேர்தரு பூதர்மேற் பொழிதலும் அலமந் தோட லுற்றனர் திசையினும்
விண்ணினும் உலைந்தே.
|
100 |
1429
|
ஆன காலையின் நாரதன்
இனையகண் டழுங்கி மேனி துண்ணென வியர்ப்புற வழிக்கொடு விரைந்து
போன விண்ணவர் தம்மொடு சென்றுபுத் தேளிர் சேனை காவலன் நின்றதோர்
கடைக்கூழை சேர்ந்தான்.
|
101 |
1430
|
அரிது மாதவம் புரிதரு
நாரதன் அடலின் விரவு மாயிரம் பூதவௌ� ளத்தொடு மேவுங் கருணை
சேரறு முகத்தனைக் கண்டுகண் களித்துச் சுரர்க ளோடுபோய் இறைஞ்சியே
இனையன சொல்வான்.
|
102 |
1431
|
ஐய நின்படை வீரர்கள்
பெருஞ்சம ராடி வெய்ய தானவர் தானைகள் வரவர வீட்டிச் செய்ய
மந்திரித் தலைவரை அமைச்சரைச் செற்றுப் பொய்யின் மொய்ம்புடைத்
தாரகன் தன்னொடும் பொருதார்.
|
103 |
1432
|
தலைக்க ணாகிய வீரனுந்
தமிபியர் பிறரும் இலக்க வீரரும் பாரிடத் தலைவர்கள் யாரும்
புலைக்கொ டுந்தொழில் தாரகன் றன்னொடும் பொரத்தன் மலைக்கண்
உய்த்தனன் அவர்தமைச் சூழ்ச்சியின் வலியால்.
|
104 |
1433
|
உய்த்த காலையில்
அவுணனா கியகிர வுஞ்சம் மெத்து மாயைகள் அனையவர்க் கிழைத்தலும்
வெருவிப் பித்த ராமென மயங்கினர் போலுமால் பின்னர் இத்தி
றந்தனை உயர்ந்தனன் தாரக னென்போன்.
|
105 |
1434
|
தெரிந்து தாரகன்
மகிழ்வொடு பறந்தலை சென்று துரந்து நம்பெருந் தானையைக் கணைமழை
சொரிய முரிந்து பேரீயின நிகழ்ச்சியீ துயிர்த்தொகை முற்றும்
இருந்த நாயக அறிதியே யாவையும் என்றான்.
|
106 |
1435
|
என்ற காலையில் நாரதன்
உள்ளமும் இமையோர் நின்று தாமயர் கின்றதும் அமரர்கோன் நெஞ்சில்
துன்று சோகமும் நான்முக னாதியோர் துயரும் ஒன்ற நோக்கியே
அறுமுகப் பண்ணவன் உரைப்பான்.
|
107 |
1436
|
வேறு ஆருமிது
கேண்மின் அம ராடுகளன் ஏகித் தாரகனை வேல்கொடு தடிந்தவுணர் வைகும்
ஓரரண மானகிர வுஞ்சகிரி செற்றே வீரர்தமை யோரிறையின் மீட்டிடுவன்
என்றான்.
|
108 |
1437
|
எந்தையிவை கூறுதலும்
யாருமவை தேர்ந்து சிந்தையுறு கின்றதுயர் செற்றுமுடி வில்லா
அந்தமில் மகிழ்ச்சியுடன் ஆடியிசை பாடிக் கந்தனடி வந்தனை
புரிந்தனர் களிப்பால்.
|
109 |
1438
|
கந்தமுரு கேசனது
காலைமுது பாகாய் வந்ததொரு வந்தினை மகிழ்ச்சியொடு நோக்கிச்
சிந்தைதனில் முந்தும்வகை தேரதனை வல்லே உந்துதி விரைந்தென
உரைத்தருள லோடும்.
|
110 |
1439
|
என்னவினி தென்றுதொழு
தேழெழுவ கைத்தாந் தன்னினம தாகியவர் தாங்கள்புடை போதக்
கொன்னுனைய தாமுளவு கோல்கயிறு பற்றித் துன்னுபரி மான்நிரைகள்
தூண்டிமிக ஆர்த்தான்.
|
111 |
1440
|
வேறு ஆன காலைதனில்
அண்டமும் வையந் தானும் அங்குள தடங்கிரி யாவும் ஏனை மாகடலும்
எண்டிசை யுள்ள மான வேழமும் நடுங்கின மன்னோ.
|
112 |
1441
|
வாவு கின்றபல மாநிரை
தூண்டத் தேவர் தங்கள்சிறை தீரிய செல்வோன் மேவு தொல்லிரதம்
விண்ணெறி கொண்டே ஏவ ரும்புகழ ஏகிய தன்றே.
|
113 |
1442
|
ஆதி யங்குமரன் அவ்வழி
பொற்றேர் மீது செல்லுதலும் விண்முகில் பல்வே றோதும்
வண்ணமுடன் உற்றென வானில் பூத சேனைபுடை போயின அன்றே.
|
114 |
1443
|
போர ழிந்துபுற
கிட்டெதிர் பூதர் ஆரும் நேர்ந்துதொழு தாற்றலொ டெய்த நார
ணன்றனது நன்மரு கானோன் தார கன்திகழ் சமர்க்களம் உற்றான்.
|
115 |
1444
|
கவன மோடுபடர் காலினு
முந்திச் சிவன்ம கன்றனது சேனைய தானோர் உவரி யாமென உறுந்திறம்
நோக்கி அவுணர் தானையை அணிந்தெதிர் சென்றார்.
|
116 |
1445
|
சகந்து திக்கவரு
சாரதர் தாமும் அகந்தை யுற்றஅவு ணத்தொகை யோரும் இகந்த வன்மையொ
டெதிர்ந்திகல் எய்தி வெகுண்டு பேரமர் விளைத்திட லுற்றார்.
|
117 |
1446
|
கரங்கொள் நேமிகள்
கணிச்சிகள் தீவாய்ச் சரங்க ளாதியன தானவர் விடடார் உரங்கொள்
மால்வரைகள் ஓங்குமெ ழுக்கள் மரங்கள் விட்டனர் மறங்கெழு பூதர்.
|
118 |
1447
|
முரிந்த தேர்நிரை
முடிந்தன மாக்கள் நெரிந்த தானவர் நெடுந்தலை சோரி சொரிந்த
பூதர்மெய் துணிந்தன வானில் திரிந்த பாறுகள் செறிந்தன வன்றே.
|
119 |
1448
|
நிறங்கொள் செங்குருதி
நீத்தம தாகிக் கறங்கி யோடின கவந்தமொர் கோடி மறங்கொ டாடுவ
வயின்தொறு மாகிப் பிறங்கு கின்றன பிணங்கெழு குன்றம்.
|
120 |
1449
|
அனைய வாறிவர் அருஞ்சம
ராற்றப் புனையல் வாகையுள பூதர்கள் தம்மால் வினையம் வல்லவுணர்
வெவ்வலி சிந்தி இனைத லோடுமிரி குற்றனர் அன்றே.
|
121 |
1450
|
தன்ப படைத்தொலைவு
தாரகன் நோக்கிக் கொன்ப டைத்தகுனி விற்குனி வித்தே மின்ப
டைத்தபல வெங்கணை தூவி வன்ப படைக்கணம் வருந்த நடந்தான்.
|
122 |
1451
|
நடந்தெ திர்ந்தகண
நாதரை யெல்லாந் தொடர்ந்து பல்கணை சொரிந்து துரந்தே இடந்தி
கழ்ந்தஇமை யத்திறை நல்கும் மடந்தை தந்ததிரு மைந்தன்முன்
உற்றான்.
|
123 |
1452
|
உற்ற காலைதனில்
ஒற்றரை நோக்கிச் சற்று நீதியறு தாரக வெய்யோன் செற்றம்
என்னுமழல் சிந்தையின் மூள மற்றி வன்கொல்அரன் மாமகன் என்றான்.
|
124 |
1453
|
என்ன லுங்குமரன்
இங்கிவ னேயாம் மன்ன என்றிடலும் மற்றவன் ஏறுந் துன்னு
தேர்கடிது தூண்டி எவர்க்கும் முன்ன வன்மதலை முன்னுற வந்தான்.
|
125 |
1454
|
வேறு முழுமதி யன்ன
ஆறு முகங்களும் முந்நான் காகும் விழிகளின் அருளும் வேலும் வேறுள
படையின் சீரும் அழகிய கரமீ ராறும் அணிமணித் தண்டை யார்க்குஞ்
செழுமல ரடியுங் கண்டான் அவன்தவஞ் செப்பற் பாற்றோ.
|
126 |
1455
|
தற்பம துடைய சிந்தைத்
தாரகன் இனைய வாற்றால் சிற்பர மூர்த்தி கொண்ட திருவுரு வனைத்தும்
நோக்கி அற்புத மெய்தி நம்மேல் அமர்செய வந்தா னென்றால் கற்பனை
கடந்த ஆதிக் கடவுளே இவன்கொ லென்றான்.
|
127 |
1456
|
இந்தவா றுன்னிப்
பின்னர் யார்க்குமே லாகும் ஈசன் தந்ததோர் வரமும் வீரத்
தன்மையும் வன்மைப் பாடும் முந்துதாம் பெற்ற சீரும் முழுவதும்
நினைந்து சீறிக் கந்தவேள் தன்னைநோக்கி இனையன கழற லுற்றான்.
|
128 |
1457
|
நாரணன் றனக்கு மற்றை
நான்முகன் றனக்கும் வௌ�ளை வாரணன் றனக்கு மல்லால் மதிமுடி அமல
னுக்குந் தாரணி தனல்எ மக்குஞ் சமரினை இழைப்ப இங்கோர் காரண
மில்லை மைந்தா வந்ததென் கழறு கென்றான்.
|
129 |
1458
|
அறவினை புரிந்தே
யார்க்கும் அருளொடு தண்டஞ் செய்யும் இறையவ னாகும் ஈசன் இமையவர்
தம்மை நீங்கள் சிறையிடை வைத்த தன்மை திருவுளங் கொண்டு நுந்தம்
விறலொடு வன்மை சிந்த விடுத்தனன் எம்மை யென்றான்.
|
130 |
1459
|
வேறு கூரிய
வேற்படைக் குமர நாயகன் பேரருள் நிலைமையால் இனைய பேசலும்
போரினை இழைத்திடும் பூட்கை மாமுகத் தாரக னென்பவன் சாற்றல்
மேயினான்.
|
131 |
1460
|
செந்திருத் திகழுமார்
புடைய செங்கணான் சுந்தரக் கலுழன்மேல் தோன்றிப் போர்செய்தே
அந்தரக் கதிர்புரை ஆழி உய்த்ததென் கந்தரத் தணிந்தது காண்கி
லாய்கொலோ.
|
132 |
1461
|
இன்றுகக றெம்முடன்
இகலிப் போர்செயச் சென்றுளார் யாவருஞ் சிறிது போழ்தினுட்
பொன்றுவார் இரிந்தனர் போவ ரல்லது வென்றுளார் இலையது வினவ
லாய்கொலோ.
|
133 |
1462
|
முட்டிவெஞ் சமரினை
முயல முன்னம்நீ விட்டிடு தலைவரை வென்று வெற்பினில் பட்டிட
இயற்றினன் பலக ணங்ளை அட்டனன் அவற்றினை அறிந்தி லாய்கொலோ.
|
134 |
1463
|
ஆகையால் எம்முடன்
அமரி யற்றியே சோகம தடையலை சூல பாணிபால் ஏகுதி பாலநீ என்று
கூறலும் வாகையங் குமரவேள் மரபிற் கூறுவான்.
|
135 |
1464
|
தாரணி மறையவன் ததீசி
தன்மிசை நாரணன் விடுத்ததோர் நலங்கொள் ஆழிதன் கூரினை
இழந்துபோய்க் குலாலன் சக்கர நீர்மைய தானது வினவ லாய்கொல்நீ.
|
136 |
1465
|
சூற்புயல் மேனியான்
துங்கச் செங்கையின் பாற்படு திகிரிபோற் பழியில் துஞ்சுமோ
வேற்புறு படைக்கெலாம் இறைவ னாகுநம் வேற்படை நின்னுயிர் விரைவின்
உண்ணுமால்.
|
137 |
1466
|
உங்கள்பே ராற்றல்இவ்
வுலகை வென்றன இங்குநாம் வருதலும் இமைப்பின் மாய்ந்தன
அங்கண்மா ஞாலமுண் டமரும் ஆரிருள் பொங்குபே ரொளிவர விளிந்து
போனபோல்.
|
138 |
1467
|
ஈட்டிய மாயைகள்
எவையுந் தன்வழிக் காட்டிய கிரியையுங் கள்வ நின்னையுந்
தீட்டிய வேல்கொடு செற்றுச் சேனையை மீட்டிடு கின்றனன் விரைவி
னாலென்றான்.
|
139 |
1468
|
என்றலுஞ் சீறியே
இகலித் தாரகன் குன்றுறழ் தன்சிலை குனியக் கோட்டியே மின்றிகழ்
நாணொலி எடுப்ப விண்மிசைச் சென்றிடும் அமரருந் தியக்க
மெய்தினார்.
|
140 |
1469
|
எய்திய காலையில்
எந்தை கந்தவேள் கைதனில் இருந்ததோர் கார்மு கந்தனை மொய்தனில்
வாங்கிநாண் முழக்கங் கோடலும் ஐதென உலகெலாம் அழுங்கிற் றென்பவே.
|
141 |
1470
|
நாரியின் பேரொலி
நாதன் கோடலும் ஆரணன் முதலினோர் தாமும் அஞ்சினார் பேருல
கெங்கணும் பேதுற் றேங்கின தாரக முதல்வனுந் தலைது ளக்கினான்.
|
142 |
1471
|
துளக்கிய தாரக சூரன்
கைத்தலங் கொளற்குரி வில்லுமிழ் கொள்கைத் தாலென வளக்கதிர்
நுனைகெழு வயிர வான்கணை அளக்கரும் எண்ணில ஆர்த்துத் தூண்டினான்.
|
143 |
1472
|
ஆயதோர் காலையில் ஆறு
மாமுகன் மீயுயர் சிலைதனில் விரைவில் ஆயிரஞ் சாயகந் தூண்டியே
தார காசுரன் ஏயின பகழிக ளியாவுஞ் சிந்தினான்.
|
144 |
1473
|
சிந்திய காலையில்
செயிர்த்துத் தாரகன் உந்தினன் பின்னரும் ஓராயி ரங்கணை
கந்தனும் அனையது கண்டு வல்லையின் ஐந்திரு பகழிதொட் டவற்றை
நீக்கினான்.
|
145 |
1474
|
மீட்டுமத் தாரகன்
விசிகம் வெஞ்சிலை பூட்டிய வாங்கலும் புராரி காதலன் ஈட்டமொ
டொருகணை யேவி ஆங்கவன் தோட்டுணை வில்லினைத் துண்ட மாக்கினான்.
|
146 |
1475
|
வேறு அங்கோர்
சிலையைக் குனித்தானது காலை தன்னில் எங்கோ முதல்வன் ஒருபாணியின்
ஏந்து வில்லில் செங்கோல் வகையா யிரம்பூட்டினன் செல்ல உய்த்தான்
வெங்கோல் நடாத்தி வருதாரக வெய்யன் மீதில்.
|
147 |
1476
|
சேரார் பரவுந்
திறல்வேலவன் செய்கை நோக்கித் தாரார் முடித்தா ரகவீரன் தனது
வில்லில் ஓரா யிரம்வா ளிகள் பூட்டினன் ஒல்லை உய்த்து நேராய்
விரவுங் கணையாவையும் நீறு செய்தான்.
|
148 |
1477
|
வெய்யான் அநந்தங் கணை
தூண்ட விமலன் நல்குந் துய்யான் அவைகள் அறுத்துக் கணைகோடி தூண்டி
மையார் அவுணர் புகழ்தாரக மான வேழம் எய்யாகும் வண்ணஞ்
செறித்தானவன் யாக்கை யெங்கும்.
|
149 |
1478
|
ஒருகோடி வாளி
உறலோடும் உருத்து நீசன் இருகோடி வாளி விடஅன்னதை ஏவின் நீக்கி
இருகோ டியதார் அசுரேசன் முகங்கொள் கையும் பொருகோடும் வீழ
விடுத்தான்இரு புங்க வாளி.
|
150 |
1479
|
வந்தங் கிரண்டு
சரமும்பட மாயை மைந்தன் தந்தங்கள் கையோ டிறலோடுந் தளர்ச்சி
யெய்தி முந்துங் கணைஆ யிரந்தன்னை முனிந்து தூண்டிக் கந்தன்
தடந்தேர்த் துவசந்துகள் கண்டு நின்றான்.
|
151 |
1480
|
மல்லற் கொடியிற்
றதுகண்டு மறங்கொள் வெய்யோன் வில்லைக் கணைநான் கிரண்டால் நிலமீது
வீட்டித் தொல்லைக் கனலின் கணையாயிரந் தூண்டி யன்னோன்
செல்லுற்ற திண்டேர் பரிபாகொடு சிந்தி நின்றான்.
|
152 |
1481
|
வேறங் கொருதேர்
மிசையேறியொர் வில்லை வாங்கி நூறைந் திருதீ விசிகந்தனை நொய்தின்
ஏவி மாறின்றி வைகும் பரமன்வடி வான செவ்வேள் ஏறுந் தடந்தேர்
வலவன்புயத் தெய்த உய்த்தான்.
|
153 |
1482
|
வென்றோர் புகழுங்
குமரன்வியன் தேர்க டாவிச் சென்றோன் வருத்தந் தெரிந்தாயிரந் தீய
வாளி வன்றோன் முகத்தா ரகன்நெற்றியுள் மன்ன வுய்ப்பப்
பொன்றோய் தனது தடந்தேரில் புலம்பி வீழ்ந்தான்.
|
154 |
1483
|
வீழுற் றிடலும்
விழுசெம்புனல் வௌ�ள மிக்கே தாழுற்ற பாரிற் புகுந்தேபுடை சார்த
லுற்ற பாழிக் கடலிற் பரிமாமுகம் பட்ட செந்தீச் சூழிக்
களிற்றின் வதனத்தினுந் தோன்று மென்ன.
|
155 |
1484
|
மன்னா கியதா
ரகன்அங்கண் மயங்கி வீழ அன்னான் றனது படைவீரர் அதனை நோக்கிக்
கொன்னார் சினங்கொண டடுபோரைக் குறித்து நம்பன் தொன்னான் உதவுந்
திறல்மைந்தனைச் சூழ்ந்து கொண்டார்.
|
156 |
1485
|
சூலந் திகிரிப்
படைதோமரந் துய்ய பிண்டி பாலஞ் சுடர்வேல் எழுநாஞ்சில் பகழி
தண்டம் ஆலங் கணையங் குலிசாயுத மாதி யாக வேலும் படைகள்
பொழிந்தார்த்தனர் எங்கும் ஈண்டி.
|
157 |
1486
|
கறுத்தான் அவர்தஞ்
செயல்கண்டுதன் கார்மு கத்தை நிறுத்தா வளையாக் கணைமாமழை நீட
வுய்த்து மறுத்தா னுடைய கொடுந்தானவர் வாகை சிந்தி அறுத்தான்
விடுதொல்படை யாவையும் ஆடல் வேலோன்.
|
158 |
1487
|
வெய்தாகிய தீங்கணை
மாரி விசாகன் மீட்டும் பெய்தான் அவுணர் முடிதன்னைப் பிறங்கு
மார்பைத் துய்தா னுறும்வா யினையங்கையைத் தோளைத் தாளைக்
கொய்தான் குருதிக் கடலெங்கணுங் கொண்ட தன்றே.
|
159 |
1488
|
வில்லோர் பரவுந்
திறல்வேலவன் வெய்ய கோலால் அல்லோ டியதீ மனத்தானவர் ஆயி னோரில்
பல்லோர் இறந்தார் குருதிக் கடல்பாய்ந்து நீந்திச் சில்லோர்
கள்தத்தம் உயிர்கொண்டு சிதைந்து போனார்.
|
160 |
1489
|
மைக்கார் சிவந்த
தெனுந்தாரகன் மையல் நீங்கி அக்காலை தன்னில் எழுந்தே அயல்போற்றி
நின்று தொக்கார் அமையாரையுங் காண்கிலன் துன்ப மெய்தி நக்கான்
அவர்தஞ் செயல்கண்டு நவிறல் உற்றான்.
|
161 |
1490
|
வேறு செய்ய
வார்சடை ஈசன் நல்கிய சிறுவன் இங்கொரு வன்பொரக் கையி ழந்துமு
கத்தி னூடு கவின்கொள் கோடுமி ழந்தனன் மைய லெய்திவி ழுந்த
னன்பொரும் வலிய தானையும் மாண்டன ஐய வீங்கொரு தமியன் நின்றனன்
அழகி தாலென தண்மையே.
|
162 |
1491
|
தாவில் வெஞ்சிலை
வன்மை கொண்டு சரங்கள் எண்ணில தூண்டியே மேவ லானிவன் உயிர்கு
டிப்பதும் வெல்லு கின்றதும் அரியதால் தேவர் மாப்படை தொடுவ
னிங்கினி யென்று சிந்தனை செய்துபின் ஏவரும் புகழ் தார காசுரன்
இனைய செய்கை இயற்றினான்.
|
163 |
1492
|
வேறு அடலரி
நான்முக னாதி வானவப் படையினை யாவையும் பவஞ்செய் தாரகன்
விடவிட வந்தவை வெருவி மேலையோன் புடைதனில் ஒடுங்கியே போற்றி
நின்றவே.
|
164 |
1493
|
செங்கண்மா லயன்முதற்
றேவர் மாப்படை துங்கமொ டேகியே துளங்கி வேலுடைப் புங்கவன்
பாங்கரிற் போற்றி நிற்றலும் அங்கது கண்டனன் அவுணர் மன்னவன்.
|
165 |
1494
|
ஒருவினன் அகநதையை
உள்ள மோரிறை வெருவினன் விம்மிதம் மிகவு மெய்தினான் எரிகலுழ்
விழியினன் இவனை வென்றிடல் அரியது போலுமென் றகத்தில் உன்னினான்.
|
166 |
1495
|
பாங்கரின் மாதுடைப்
பரமன் தொல்படை ஈங்கினி விடுதுமென் றெண்ணி யப்படை வாங்கினன்
அருச்சனை மனத்தி னாற்றினன் ஓங்கிருஞ் சினமுடன் ஒல்லை யேவினான்.
|
167 |
1496
|
சங்கரன் தொல்படை
தறுகண் ஆலமும் புங்கவர் படைகளும் பூத ராசியும் அங்கத
நிரைகளும் அளப்பில் சூலமும் வெங்கனல் ஈட்டமும் விதித்துச்
சென்றதே.
|
168 |
1497
|
கலைகுலாம் பிறைமுடிக்
கடவுள் மாப்படை அலகிலா உயிர்களும் அண்டம் யாவையும் உலைகுறா
தலமர வுரத்துச் சேறலும் இலைகுலாம் அயிலுடை எந்தை நோக்கினான்.
|
169 |
1498
|
கந்தவேள் அனையது
கண்டு தந்தையைச் சிந்தையின் உன்னியோர் செங்கை நீட்டியே
அந்தவெம் படையினை அருளிற் பற்றினான் தந்தவன் வாங்கிய தன்மை
யென்னவே.
|
170 |
1499
|
நெற்றியில் விழியுடை
நிமலன் காதலன் பற்றிய படையினைப் பாணி சேர்த்தினான் மற்றது
தாரக வலியன் கண்ணுறீஇ இற்றது நந்திரு இனியென் றேங்கினான்.
|
171 |
1500
|
தேவர்கள் தேவனார்
தெய்வத் தொல்படை ஏவினன் அதனையும் எதிர்ந்து பற்றினான் மூவிரு
முகமுடை முதல்வன் வன்மையை நாவினி லொருவரால் நவிறற் பாலதோ.
|
172 |
1501
|
ஆயினும் அரன்மகன்
அறத்தின் போரலால் தீயதோர் கைதவச் செருவ துன்னலான் மாயைகள்
ஆற்றியே மறைந்து நின்றுநான் ஏயென இயற்றுவன் அமரென் றெண்ணினான்.
|
173 |
1502
|
கையனும் இவ்வகை
கருத்தி லுன்னியே ஒய்யென வேகிர வுஞ்ச வெற்பின்முன் வையமொ
டேகிநீ வல்ல மாயைகள் செய்குதி செய்குதி யென்று செப்பினான்.
|
174 |
1503
|
வேறு செப்பிய
இறுவரை கிரவுஞ்சந் திகழ்வுறு மாயையின் நிகழ்வுன்னி முப்புர
வகைபல வெனநிற்ப முரணுறு தாரக முதல்வன்றான் அப்புர நிருதர்க
ளெனநின்றான் அகல்வரை பலபல முகிலாக ஒப்பறு சூரன திளையோனும்
உருமென அவையிடை உலவுற்றான்.
|
175 |
1504
|
வேலைக ளுருவினை
வரைகொள்ள விசயம துடையதொ ரசுரேசன் காலம திறுதியில் உலகுண்ணுங்
கனையொலி அனலிக ளெனநின்றான் சீலமின் முதுகிரி நெடுநேமித் திருவரை
சூழ்தரும் இருளாக மால்கரி முகமுள அவுணன்றான் வரையறு பாரிட
நிரையானான்.
|
176 |
1505
|
இந்திரன் முதலுள
சுரர்வைகும் ஏழுட னொருதிசை வேழம்போல் அந்தநெ டுங்கிரி வரலோடும்
அருகினில் உறுகுல கிரியாகித் தந்தியின் முகமுள அவுணன்றான் சடசட
முதிரொலி யுடன்வந்தான் முந்திய தந்தம துருமாறி முறைமுறை
நின்றதொர் திறனேபோல்.
|
177 |
1506
|
வாயுவின் உருவென
மலைசெல்ல மதகரி முகமுள பதகன்றான் தேயுவின் உருவென வரலுற்றான்
திரியவும் நெடுவரை விரைவோடுங் காய்கனல் உகுஞெகி ழிகளாகிக் ககனம
திடையுற மிடைகாலை ஆயிர கோடிவெய் யவரேபோல் அலமர லுற்றனன்
அறமில்லான்.
|
178 |
1507
|
அவ்வகை தாரகன்
வரையோடும் அளவறு மாயையின் வடிவெய்தி எவ்விடை யுஞ்செறி தரலோடும்
எம்பெரு மானவன் இவைகாணாத் தெவ்வலி கொண்டுறும் இவனாவி சிந்துவன்
என்றுள மிசைகொண்டே கைவரு வேற்படை தனைநோக்கி இனையன சிலமொழி
கழறுற்றான்.
|
179 |
1508
|
தாரகன் என்பதோர்
பேரோனைச் சஞ்சல முறுகிர வுஞ்சத்தை ஓரிறை செல்லுமுன் உடல்கீறி
உள்ளுயி ருண்டுபு றத்தேகிப் பாரிடர் தம்மை இலக்கத்தொன்
பதின்மர்க ளாக உரைகின்ற வீரரை மீட்டிவண் வருகென்றே வேற்படை
தன்னை விடுத்திட்டான்.
|
180 |
1509
|
சேயவன் விட்டிடு
தனிவைவேல் செருமுயல் தாரகன் வரையோடும் ஆயிடை செய்த
புணர்ப்பெல்லாம் அகிலமும் அழிதரு பொழுதின்கண் மாயையி னாகிய
வுலகெங்கும் மலிதரு முயிர்களும் மதிசூடுந் தூயவன் விழியழல்
சுடுமாபோல் துண்ணென அட்டது சுரர்போற்ற.
|
181 |
1510
|
வேறு அரண்டரு
கழற்கால் ஐயன் அறுமுகத் தெழுந்த சீற்றந் திரண்டொரு வடிவின்
வேறாய்ச் சென்றதே யெனவு நான்கு முரண்டரு தடந்தோள் அண்ணல்
முத்தலை படைத்த சூலம் இரண்டொரு படையாய் வந்த தென்னவும் ஏகிற்
றவ்வேல்.
|
182 |
1511
|
முடித்திடல் அரிய மாய
மூரிநீர்க் கடலை வற்றக் குடித்திடு கின்ற செவ்வேற் கூற்றம்வந்
திடுத லோடுந் தடித்திடும் எயிற்றுப் பேழ்வாய்த் தாரகன் இதனைப்
பற்றி ஒடித்திடு கிற்பேன் என்னா ஒல்லென உருத்து வந்தான்.
|
183 |
1512
|
அச்சமொர்
சிறிதுமில்லா அவுணர்கோன் உவணன் மேற்செல் நச்சர வென்னச் சீறி
நணுகலும் அவன்மார் பென்னும் வச்சிர வரையின் மீது வானுரும் ஏறுற்
றென்னச் செச்சையந் தெரியல் வீரன் செலுத்தும்வேல் பட்ட தன்றே.
|
184 |
1513
|
தாரகன் மார்ப
மென்னுந் தடம்பெரு வரையைக் கீண்டு சீரிய கிரவுஞ் சத்திற்
சேர்ந்துபட் டுருவிச் சென்று வீரமும் புகழுங் கொண்டு விளங்கிய
தென்ன அங்கட் சோரியுந் துகளும் ஆடித் துண்ணென மீண்ட தன்றே.
|
185 |
1514
|
மீண்டிடு சீற்ற
வைவேல் வெற்பினுள் துஞ்சு கின்ற ஆண்டகை வீரர்தம்மை ஆயிடை
யெழுப்பி வான்போய் மாண்டகு கங்கை தோய்ந்து வாலிய வடிவாய் ஐயன்
தூண்டிய கரத்தில் வந்து தொன்மைபோல் இருந்த தம்மா.
|
186 |
1515
|
தண்டம தியற்றுங்
கூர்வேல் தாரக வவுணன் மார்பும் பண்டுள வரையும் பட்டுப் பறிந்தபே
ரோசை கேளா விண்டது ஞால மென்பார் வெடித்தது மேரு வென்பார்
அண்டம துடைந்த தென்பா ராயினர் அகிலத் துள்ளோர்.
|
187 |
1516
|
வடித்ததை யன்ன
கூர்வேல் மார்பையூ டறுத்துச் செல்லத் தடித்திடு கின்ற யாக்கைத்
தாரகன் அநந்த கோடி இடித்தொகை யென்ன ஆர்த்திட் டிம்மென எழுந்து
துள்ளிப் படித்தலந் தன்னில் வீழ்ந்து பதைபதைத் தாவி விட்டான்.
|
188 |
1517
|
தடவரை யனைய
மொய்ம்பில் தாரகன் வேலாற் பட்டுப் புடவியில் வீழா நின்றான்
பொள்ளென வானில் துள்ளிக் கடலுடைந் தென்ன ஆர்க்குங் காலையில்
கலக்க மெய்தி உடுகணம் உதிர்ந்த தஞ்சி யோடினன் இரவி யென்போன்.
|
189 |
1518
|
தளர்ந்திடல் இல்லா
வீரத் தாரகன் பட்டு வானில் கிளர்ந்தனன் வீழு மெல்லைக் கீழுறு
பிலமும் பாரு பிளந்தன வரைகள் யாவும் பிதிர்ந்தன அதிர்ந்த தண்டம்
உளந்தடு மாறி யோலிட் டோடின திசையில் யானை.
|
190 |
1519
|
தண்ணளி சிறிது
மில்லாத் தாரகன் கிளர்ந்து வான்போய் மண்ணிடை மறிந்த தன்மை
வன்சிறை இழந்த நாளில் திண்ணிய மேரு இன்னுஞ் செல்லலாங் கொல்லென்
றுன்னி விண்ணிடை யெழுந்து வல்லே வீழ்ந்ததே போலும் அன்றே.
|
191 |
1520
|
வெற்றிய தாகுங்
கூர்வேல் வெற்பினை அட்ட காலைச் செற்றிய பூழி யீட்டஞ் சிதறிய
பொறிக ளெங்கும் பற்றிய புகையும் வந்து பரந்தன கரந்த தண்டம்
வற்றிய கடல்கள் வானிற் கங்கையும் வறந்த தன்றே.
|
192 |
1521
|
சிறந்திடு மாய
வெற்பைத் திருக்கைவேல் பொடித்த காலைப் பிறந்திடு கின்ற தீயைத்
தீயெனப் பேச லாமோ அறிந்தவர் தெரியில் குன்றம் அவுணனா கையினான்
மெய்யில் உறைந்திடு குருதி துள்ளி உகுத்தவா றாகு மன்றே.
|
193 |
1522
|
யானுற்ற குன்றந்
தன்னை யெறிந்தனன் என்று செவ்வேள் தானுற்ற நதியை வந்து தடிந்ததே
என்ன வெற்பில் ஊனுற்ற நெடுவேல் பாய உதித்திடும் பொறியின் ஈட்டம்
வானுற்ற கங்கை புக்கு வறந்திடு வித்த தன்றே.
|
194 |
1523
|
திறலுடை நெடுவேல்
அட்ட சிலம்பினில் சிதறித் தோன்றும் பொறிகளும் துகளும் ஆர்ப்பும்
பொள்ளெனச் செறிந்த தன்மை மறிகடல் முழுதும் அங்கண் வடவையும்
அடைந்தொன் றாகி இறுதியில் உலகங் கொள்ள எழுந்தது போலும் மாதோ.
|
195 |
1524
|
தந்தியின் வதனங்
கொண்ட தாரக வவுணன் மார்வில் சிந்துறு குருதச் செந்நீர் திரைபொரு
தலைத்து வீசி அந்தமில் நீத்த மாகி அயிற்படை அட்ட குன்றில்
வந்திடு பூழை* புக்கு மறிகடல் மடுத்த தன்றே. ( * பூழை -
துவாரம்.)
|
196 |
1525
|
விட்டவேல் மீண்டு
கந்த வேள்கரத் திருப்பத் தீயோன் பட்டதும் வெற்பு மாய்ந்த
பான்மையும் அவுணர் யாருங் கெட்டது நோக்கி மாலுங் கேழ்கிளர்
கமலத் தேவும் முட்டிலா மகத்தின் வேந்தும் முனிவருஞ் சுரரும்
ஆர்த்தார்.
|
197 |
1526
|
ஆடினர் குமரற் போற்றி
அங்கைக ளுச்சி மீது சூடினர் தண்பூ மாரி தூர்த்தனர் அவனைச்
சூழ்ந்து பாடினர் தொழுது முன்னம் பன்முறை பணிந்து நின்றார்
நீடிய வுவகை யென்னும் நெடுங்கடல் ஆழும் நீரார்.
|
198 |
1527
|
ஆங்கது காலை தன்னில்
அளப்பிலா மாயை வல்ல ஓங்கல திறப்ப அங்கண் உறங்கிய வீர ரெல்லாந்
தீங்குறு மையல் நீங்கிக் கதுமெனச் சென்று செவ்வேள் பூங்கழல்
வணங்கி நின்று போற்றியே புடையின் நின்றார்.
|
199 |
1528
|
வாருறு கழற்கால் வீர
வாகுவே முதலா வுள்ள வீரர்கள் தம்மை யெல்லாம் வேலுடைக் கடவுள்
நோக்கித் தாரகன் வரை**யுட் பட்டுத் தகுமுணர் வின்றி நீவிர்
ஆருநொந் தீர்கள் போலும் மாயையூ டழுந்தி யென்றான். ( **
தாரகன்வரை - தாரகாசுரனது ஆட்சிக்குட்பட்ட மலை.)
|
200 |
1529
|
செய்யவன் இனைய வாறு
சீரருள் புரிய வீரர் ஐயநின் னருளுண் டாக அடியம்ஊ றடைவ துண்டோ
மையலோ டுறங்கு வார்போல் மருவுமின் புற்ற தன்றி வெய்யதோர் கிரிமா
யத்தால் மெலிந்திலம் இறையு மென்றார்.
|
201 |
1530
|
என்றலும் வீர
மொய்ம்பின் ஏந்தலை விளித்துச் செவ்வேள் வென்றிகொள் சூரன்
பின்னோன் விட்டிடத் தான்முற் கொண்ட வன்றிறற் படையின் வேந்தை***
மற்றவன் கரத்தின் நல்கி நன்றிது போற்று கென்றே நவின்றுநல்
லருள்பு ரிந்தான். ( *** படையின் வேந்து - பாசுபதாஸ்திரம்.)
|
202 |
1531
|
தாரகன் போரில்
துஞ்சுஞ் சாரதர் தம்மை யெல்லாம் ஆருநீர் எழுதிர் என்னா அவரெலாம்
எழுவே செய்து பாரிட வனிகஞ் சூழப் பண்ணவர் பரவல் செய்யச்
சீரிய வயவர் ஈண்டச் செருநிலம் அகன்றான் செவவேள்.
|
203 |