4.02 திருக்கெடிலவடவீரட்டானம்*
*திருவதிகைவீரட்டானம் என்பதும் இது
பண் - காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

11	சுண்ணவெண் சந்தனச் சாந்துஞ் சுடர்த் திங்கட் சூளாமணியும் வண்ண உரிவை யுடையும் வளரும் பவள நிறமும் அண்ணல் அரண்முர ணேறும் அகலம் வளாய அரவும் திண்ணன் கெடிலப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதொன்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை.	4.2.1
12	பூண்டதோர் கேழல் எயிறும் பொன்றிகழ் ஆமை புரள நீண்டதிண் டோ ள்வலஞ் சூழ்ந்து நிலாக்கதிர் போலவெண் ணூலுங் காண்டகு புள்ளின் சிறகுங் கலந்தகட் டங்கக் கொடியும் ஈண்டு கெடிலப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதொன்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை.	4.2.2
13	ஒத்த வடத்திள நாகம் உருத்திர பட்ட மிரண்டும் முத்து வடக்கண் டிகையும் முளைத்தெழு மூவிலை வேலுஞ் *சித்த வடமும் அதிகைச் சேணுயர் வீரட்டஞ் சூழ்ந்து தத்துங் கெடிப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதொன்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை. (*) சித்தவடம் என்பது இத்தலத்துக்குச் சமீபத்திலிருப்பது.	4.2.3
14	மடமான் மறிபொற் கலையும் மழுபாம் பொருகையில் வீணை குடமால் வரைய திண்டோ ளுங் குனிசிலைக் கூத்தின் பயில்வும் இடமால் தழுவிய பாகம் இருநில னேற்ற சுவடுந் தடமார் கெடிலப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதொன்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை.	4.2.4
15	பலபல காமத்த ராகிப் பதைத்தெழு வார்மனத் துள்ளே கலமலக் கிட்டுத் திரியுங் கணபதி யென்னுங் களிறும் வலமேந் திரண்டு சுடரும் வான்கயி லாய மலையும் நலமார் கெடிலப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதென்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை.	4.2.5
16	கரந்தன கொள்ளி விளக்குங் கறங்கு துடியின் முழக்கும் பரந்த பதினெண் கணமும் பயின்றறி யாதன பாட்டும் அரங்கிடை நூலறி வாளர் அறியப் படாததோர் கூத்தும் நிரந்த கெடிலப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதொன்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை.	4.2.6
17	கொலைவரி வேங்கை அதளுங் குலவோ டிலங்குபொற் றோடும் விலைபெறு சங்கக் குழையும் விலையில் கபாலக் கலனும் மலைமகள் கைக்கொண்ட மார்பும் மணியார்ந் திலங்கு மிடறும் உலவு கெடிலப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதொன்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை.	4.2.7
18	ஆடல் புரிந்த நிலையும் அரையில் அசைத்த அரவும் பாடல் பயின்ற பல்பூதம் பல்லா யிரங்கொள் கருவி நாடற் கரியதோர் கூத்தும் நன்குயர் வீரட்டஞ் சூழ்ந்து ஓடுங் கெடிலப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதொன்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை.	4.2.8
19	சூழு மரவத் துகிலுந் துகில்கிழி கோவணக் கீளும் யாழின் மொழியவள் அஞ்ச அஞ்சா தருவரை போன்ற வேழ முரித்த நிலையும் விரிபொழில் வீரட்டஞ் சூழ்ந்து தாழுங் கெடிலப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதொன்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை.	4.2.9
20	நரம்பெழு கைகள் பிடித்து நங்கை நடுங்க மலையை உரங்களெல் லாங்கொண் டெடுத்தான் ஒன்பதும் ஒன்றும் அலற வரங்கள் கொடுத்தருள் செய்வான் வளர்பொழில் வீரட்டஞ் சூழ்ந்து நிரம்பு கெடிலப் புனலும் உடையா ரொருவர் தமர்நாம் அஞ்சுவ தியாதொன்று மில்லை அஞ்ச வருவது மில்லை.	4.2.10

4. 03 திருவையாறு
பண் - காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

21	மாதர்ப் பிறைக்கண்ணி யானை மலையான் மகளொடும் பாடிப் போதொடு நீர்சுமந் தேத்திப் புகுவா ரவர்பின் புகுவேன் யாதுஞ் சுவடு படாமல் ஐயா றடைகின்ற போது காதன் மடப்பிடி யோடுங் களிறு வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.1
22	போழிளங் கண்ணியி னானைப் பூந்துகி லாளொடும் பாடி வாழியம் போற்றியென் றேத்தி வட்டமிட் டாடா வருவேன் ஆழி வலவனின் றேத்தும் ஐயா றடைகின்ற போது கோழி பெடையொடுங் கூடிக் குளிர்ந்து வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.2
23	எரிப்பிறைக் கண்ணியி னானை யேந்திழை யாளொடும் பாடி முரித்த இலயங்க ளிட்டு முகமலர்ந் தாடா வருவேன் அரித்தொழு கும்வெள் ளருவி ஐயா றடைகின்ற போது வரிக்குயில் பேடையொ டாடி வைகி வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.3
24	பிறையிளங் கண்ணியி னானைப் பெய்வளை யாளொடும் பாடித் துறையிளம் பன்மலர் தூவித் தோளைக் குளிரத் தொழுவேன் அறையிளம் பூங்குயி லாலும் ஐயா றடைகின்ற போது சிறையிளம் பேடையொ டாடிச் சேவல் வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.4
25	ஏடு மதிக்கண்ணி யானை ஏந்திழை யாளொடும் பாடிக் காடொடு நாடு மலையுங் கைதொழு தாடா வருவேன் ஆட லமர்ந்துறை கின்ற ஐயா றடைகின்ற போது பேடை மயிலொடுங் கூடிப் பிணைந்து வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.5
26	தண்மதிக் கண்ணியி னானைத் தையல்நல் லாளொடும் பாடி உண்மெலி சிந்தைய னாகி உணரா வுருகா வருவேன் அண்ண லமர்ந்துறை கின்ற ஐயா றடைகின்ற போது வண்ணப் பகன்றிலொ டாடி வைகி வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.6
27	கடிமதிக் கண்ணியி னானைக் காரிகை யாலொடும் பாடி வடிவொடு வண்ண மிரண்டும் வாய்வேண் டுவசொல்லி வாழ்வேன் அடியிணை ஆர்க்குங் கழலான் ஐயா றடைகின்ற போது இடிகுர லன்னதோர் ஏனம் இசைந்து வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.7
28	விரும்பு மதிக்கண்ணி யானை மெல்லிய லாளொடும் பாடிப் பெரும்புலர் காலை யெழுந்து பெறுமலர் கொய்யா வருவேன் அருங்கலம் பொன்மணி யுந்தும் ஐயா றடைகின்ற போது கருங்கலை பேடையொ டாடிக் கலந்து வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.8
29	முற்பிறைக் கண்ணியி னானை மொய்குழ லாளொடும் பாடிப் பற்றிக் கயிறறுக் கில்லேன் பாடியும் ஆடா வருவேன் அற்றருள் பெற்றுநின் றாரோ டையா றடைகின்ற போது நற்றுணைப் பேடையொ டாடி நாரை வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.9
30	திங்கள் மதிக்கண்ணி யானைத் தேமொழி யாளொடும் பாடி எங்கருள் நல்குங்கொ லெந்தை எனக்கினி யென்னா வருவேன் அங்கிள மங்கைய ராடும் ஐயா ரடைகின்ற போது பைங்கிளி பேடையொ டாடிப் பறந்து வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.10
31	வளர்மதிக் கண்ணியி னானை வார்குழ லாளொடும் பாடிக் களவு படாததோர் காலங் காண்பான் கடைக்கணிக் கின்றேன் அளவு படாததோ ரன்போ டையா றடைகின்ற போது இளமண நாகு தழுவி ஏறு வருவன கண்டேன் கண்டே னவர்திருப் பாதங் கண்டறி யாதன கண்டேன்.	4.3.11

4. 04 திருவாரூர்
பண் - காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

32	பாடிளம் பூதத்தி னானும் பவளச்செவ் வாய்வண்ணத் தானுங் கூடிள மென்முலை யாளைக் கூடிய கோலத்தி னானும் ஓடிள வெண்பிறை யானும் ஒளிதிகழ் சூலத்தி னானும் ஆடிளம் பாம்பசைத் தானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.1
33	நரியைக் குதிரைசெய் வானும் நரகரைத் தேவுசெய் வானும் விரதங்கொண் டாடவல் லானும் விச்சின்றி நாறுசெய் வானும் முரசதிர்ந் தானை முன்னோட முன்பணிந் தன்பர்கள் ஏத்த அரவரைச் சாத்திநின் றானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.2
34	நீறுமெய் பூசவல் லானும் நினைப்பவர் நெஞ்சத்து ளானும் ஏறுகந் தேறவல் லானும் எரிபுரை மேனியி னானும் நாறு கரந்தையி னானும் நான்மறைக் கண்டத்தி னானும் ஆறு சடைக்கரந் தானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.3
35	கொம்புநல் வேனி லவனைக் குழைய முறுவல்செய் தானுஞ் செம்புனல் கொண்டெயில் மூன்றுந் தீயெழக் கண்சிவந் தானும் வம்புநற் கொன்றையி னானும் வாட்கண்ணி வாட்டம தெய்த அம்பர ஈருரி யானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.4
36	ஊழி யளக்கவல் லானும் உகப்பவர் உச்சியுள் ளானுந் தாழிளஞ் செஞ்சடை யானுந் தண்ணமர் திண்கொடி யானுந் தோழியர் தூதிடை யாடத் தொழுதடி யார்கள் வணங்க ஆழி வளைக்கையி னானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.5
37	ஊர்திரை வேலையுள் ளானும் உலகிறந் தொண்பொரு ளானுஞ் சீர்தரு பாடலுள் ளானுஞ் செங்கண் விடைக்கொடி யானும் வார்தரு பூங்குழ லாளை மருவி யுடன்வைத் தவனும் ஆதிரை நாளுகந் தானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.6
38	தொழற்கங்கை துன்னிநின் றார்க்குத் தோன்றி யருளவல் லானுங் கழற்கங்கை பன்மலர் கொண்டு காதல் கனற்றநின் றானுங் குழற்கங்கை யாளையுள் வைத்துக் கோலச் சடைக்கரந் தானும் அழற்கங்கை ஏந்தவல் லானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.7
39	ஆயிரந் தாமரை போலும் ஆயிரஞ் சேவடி யானும் ஆயிரம் பொன்வரை போலும் ஆயிரந் தோளுடை யானும் ஆயிர ஞாயிறு போலும் ஆயிர நீண்முடி யானும் ஆயிரம் பேருகந் தானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.8
40	வீடரங் காநிறுப் பானும் விசும்பினை வேதி தொடர ஓடரங் காகவைத் தானும் ஓங்கியோ ரூழியுள் ளானுங் காடரங் காமகிழ்ந் தானுங் காரிகை யார்கள் மனத்துள் ஆடரங் கத்திடை யானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.9
41	பையஞ் சுடர்விடு நாகப் பள்ளிகொள் வானுள்ளத் தானுங் கையஞ்சு நான்குடை யானைக் கால்விர லாலடர்த் தானும் பொய்யஞ்சி வாய்மைகள் பேசிப் புகழ்புரிந் தார்க்கருள் செய்யும் ஐயஞ்சின் அப்புறத் தானும் ஆரூ ரமர்ந்தஅம் மானே.	4.4.10

4. 05 திருவாரூர்ப்பழமொழி
பண் - காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

42	மெய்யெலாம் வெண்ணீறு சண்ணித்த மேனியான் தாள்தொ ழாதே உய்யலா மென்றெண்ணி உறிதூக்கி யுழிதந்தென் உள்ளம் விட்டுக் கொய்யுலா மலர்ச்சோலைக் குயில்கூவ மயிலாலும் ஆரூ ரரைக் கையினாற் றொழா தொழிந்து கனியிருக்கக் காய்கவர்ந்த கள்வனேனே.	4.5.1
43	என்பிருத்தி நரம்புதோல் புகப்பெய்திட் டென்னையோர் உருவ மாக்கி இன்பிருத்தி முன்பிருந்த வினைதீர்த்திட் டென்னுள்ளங் கோயி லாக்கி அன்பிருத்தி அடியேனைக் கூழாட்கொண் டருள்செய்த ஆரூ ரர்தம் முன்பிருக்கும் விதியின்றி முயல்விட்டுக் காக்கைப்பின் போன வாறே.	4.5.2
44	பெருகுவித்தென் பாவத்தைப் பண்டெலாங் குண்டர்கள்தஞ் சொல்லே கேட்டு உருகுவித்தென் உள்ளத்தின் உள்ளிருந்த கள்ளத்தைத் தள்ளிப் போக்கி அருகுவித்துப் பிணிகாட்டி ஆட்கொண்டு பிணிதீர்த்த ஆரூ ரர்தம் அருகிருக்கும் விதியின்றி அறமிருக்க மறம்விலைக்குக் கொண்ட வாறே.	4.5.3
45	குண்டானாய்த் தலைபறித்துக் குவிமுலையார் நகைகாணா துழிதர் வேனைப் பண்டமாப் படுத்தென்னைப் பால்தலையிற் றெளித்துத்தன் பாதங் காட்டித் தொண்டெலா மிசைபாடத் தூமுறுவல் அருள்செய்யும் ஆரூ ரரைப் பண்டெலாம் அறியாதே பனிநீராற் பரவைசெயப் பாவித் தேனே.	4.5.4
46	துன்னாகத் தேனாகித் துர்ச்சனவர் சொற்கேட்டுத் துவர்வாய்க் கொண்டு என்னாகத் திரிதந்தீங் கிருகையேற் றிடவுண்ட ஏழை யேன்நான் பொன்னாகத் தடியேனைப் புகப்பெய்து பொருட்படுத்த ஆரூ ரரை என்னாகத் திருத்தாதே ஏதன்போர்க் காதனாய் அகப்பட் டேனே.	4.5.5
47	பப்போதிப் பவணனாய்ப் பறித்ததொரு தலையோடே திரிதர் வேனை ஒப்போட வோதுவித்தென் உள்ளத்தின் உள்ளிருந்தங் குறுதி காட்டி அப்போதைக் கப்போதும் அடியவர்கட் காரமுதாம் ஆரூ ரரை எப்போது நினையாதே இருட்டறையின் மலடுகறந் தெய்த்த வாறே.	4.5.6
48	கதியொன்றும் அறியாதே கண்ணழலத் தலைபறித்துக் கையில் உண்டு பதியொன்று நெடுவீதிப் பலர்காண நகைநாணா துழிதர் வேற்கு மதிதந்த ஆருரில் வார்தேனை வாய்மடுத்துப் பருகி உய்யும் விதியின்றி மதியிலியேன் விளக்கிருக்க மின்மினித்தீக் காய்ந்த வாறே.	4.5.7
49	பூவையாய்த் தலைபறித்துப் பொறியற்ற சமண்நீசர் சொல்லே கேட்டுக் காவிசேர் கண்மடவார்க் கண்டோ டிக் கதவடைக்குங் கள்வ னேன்றன் ஆவியைப் போகாமே தவிர்த்தென்னை யாட்கொண்ட ஆரூ ரரைப் பாவியேன் அறியாதே பாழூரிற் பயிக்கம்புக் கெய்த்த வாறே.	4.5.8
50	ஒட்டாத வாளவுணர் புரம்மூன்றும் ஓரம்பின் வாயின் வீழக் கட்டானைக் காமனையுங் காலனையுங் கண்ணினொடு காலின் வீழ அட்டானை ஆரூரில் அம்மானை ஆர்வச்செற் றக்கு ரோதந் தட்டானைச் சாராதே தவமிருக்க அவஞ்செய்து தருக்கி னேனே.	4.5.9
51	மறுத்தானோர் வல்லரக்கன் ஈரைந்து முடியினொடு தோளுந் தாளும் இறுத்தானை எழில்முளரித் தவிசின்மிசை இருத்தான்றன் தலையி லொன்றை அறுத்தானை ஆரூரில் அம்மானை ஆலாலம் உண்டு கண்டங் கறுத்தானைக் கருதாதே கரும்பிருக்க இரும்புகடித் தெய்த்த வாறே.	4.5.10

4. 06 திருக்கழிப்பாலை
பண் - காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

52	வனபவள வாய்திறந்து வானவர்க்குந் தானவனே என்கின் றாளாற் சினபவளத் திண்டோ ள்மேற் சேர்ந்திலங்கு வெண்ணீற்றன் என்கின் றாளால் அனபவள மேகலையோ டப்பாலைக் கப்பாலான் என்கின் றாளாற் கனபவளஞ் சிந்துங் கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.1
53	வண்டுலவு கொன்றை வளர்புன் சடையானே என்கின் றாளால் விண்டலர்ந்து நாறுவதோர் வெள்ளெருக்க நாண்மலருண் டென்கின் றாளால் உண்டயலே தோன்றுவதோர் உத்தரியப் பட்டுடையன் என்கின் றாளாற் கண்டயலே தோன்றுங் கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.2
54	பிறந்திளைய திங்களெம் பெம்மான் முடிமேல தென்கின் றாளால் நிறங்கிளருங் குங்குமத்தின் மேனி யவன்நிறமே யென்கின் றாளால் மறங்கிளர்வேற் கண்ணாள் மணிசேர் மிடற்றவனே யென்கின் றாளாற் கறங்கோத மல்குங் கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.3
55	இரும்பார்ந்த சூலத்தன் ஏந்தியோர் வெண்மழுவன் என்கின் றாளாற் சுரும்பார்ந்த மலர்க்கொன்றைச் சுண்ணவெண் ணீற்றவனே என்கின் றாளாற் பெரும்பால னாகியோர் பிஞ்ஞக வேடத்தன் என்கின் றாளாற் கரும்பானல் பூக்குங் கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.4
56	பழியிலான் புகழுடையன் பால்நீற்றான் ஆனேற்றன் என்கின் றாளால் விழியுலாம் பெருந்தடங்கண் இரண்டல்ல மூன்றுளவே என்கின் றாளாற் சுழியுலாம் வருகங்கை தோய்ந்த சடையவனே என்கின் றாளாற் கழியுலாஞ் சூழ்ந்த கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.5
57	பண்ணார்ந்த வீணை பயின்ற விரலவனே என்கின் றாளால் எண்ணார் புரமெரித்த எந்தை பெருமானே என்கின் றாளாற் பண்ணார் முழவதிரப் பாடலோ டாடலனே என்கின் றாளாற் கண்ணார் பூஞ்சோலைக் கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.6
58	முதிருஞ் சடைமுடிமேல் முழ்கும் இளநாகம் என்கின் றாளால் அதுகண் டதனருகே தோன்றும் இளமதியம் என்கின் றாளாற் சதுர்வெண் பளிக்குக் குழைகாதின் மின்னிடுமே என்கின் றாளாற் கதிர்முத்தஞ் சிந்துங் கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.7
59	ஓரோத மோதி உலகம் பலிதிரிவான் என்கின் றாளால் நீரோத மேற நிமிர்புன் சடையானே என்கின் றாளாற் பாரோத மேனிப் பவளம் அவனிறமே என்கின் றாளாற் காரோத மல்குங் கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.8
60	வானுலாந் திங்கள் வளர்புன் சடையானே என்கின் றாளால் ஊனுலாம் வெண்டலைகொண் டூரூர் பலிதிரிவான் என்கின் றாளாற் தேனுலாங் கோதை திளைக்குந் திருமார்பன் என்கின் றாளாற் கானுலாஞ் சூழ்ந்த கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.9
61	அடர்ப்பரிய இராவணனை அருவரைக்கீழ் அடர்த்தவனே என்கின் றாளாற் சுடர்ப்பெரிய திருமேனிச் சுண்ணவெண் ணீற்றவனே என்கின் றாளால் மடற்பெரிய ஆலின்கீழ் அறம்நால்வர்க் கன்றுரைத்தான் என்கின் றாளாற் கடற்கருவி சூழ்ந்த கழிப்பாலைச் சேர்வானைக் கண்டாள் கொல்லோ.	4.6.10

4. 07 திருஏகம்பம்
பண் - காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

62	கரவாடும் வன்னெஞ்சர்க் கரியானைக் கரவார்பால் விரவாடும் பெருமானை விடையேறும் வித்தகனை அரவாடச் சடைதாழ அங்கையினில் அனலேந்தி இரவாடும் பெருமானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.1
63	தேனோக்குங் கிளிமழலை உமைகேள்வன் செழும்பவளந் தானோக்குந் திருமேனி தழலுருவாஞ் சங்கரனை வானோக்கும் வளர்மதிசேர் சடையானை வானோர்க்கும் ஏனோர்க்கும் பெருமானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.2
64	கைப்போது மலர்தூவிக் காதலித்து வானோர்கள் முப்போதும் முடிசாய்த்துத் தொழநின்ற முதல்வனை அப்போது மலர்தூவி ஐம்புலனும் அகத்தடக்கி எப்போதும் இனியானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.3
65	அண்டமாய் ஆதியாய் அருமறையோ டைம்பூதப் பிண்டமாய் உலகுக்கோர் பெய்பொருளாம் பிஞ்ஞகனைத் தொண்டர்தாம் மலர்தூவிச் சொன்மாலை புனைகின்ற இண்டைசேர் சடையானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.4
66	ஆறேறு சடையானை ஆயிரம்பே ரம்மானைப் பாறேறு படுதலையிற் பலிகொள்ளும் பரம்பரனை நீறேறு திருமேனி நின்மலனை நெடுந்தூவி ஏறேறும் பெருமானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.5
67	தேசனைத் தேசங்கள் தொழநின்ற திருமாலாற் பூசனைப் பூசனைகள் உகப்பானைப் பூவின்கண் வாசனை மலைநிலநீர் தீவளிஆ காசமாம் ஈசனை எம்மானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.6
68	நல்லானை நல்லான நான்மறையோ டாறங்கம் வல்லானை வல்லார்கள் மனத்துறையும் மைந்தனைச் சொல்லானைச் சொல்லார்ந்த பொருளானைத் துகளேதும் இல்லானை எம்மானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.7
69	விரித்தானை நால்வர்க்கு வெவ்வேறு வேதங்கள் புரித்தானைப் பதஞ்சந்திப் பொருளுருவாம் புண்ணியனைத் தரித்தானைக் கங்கைநீர் தாழ்சடைமேல் மதில்மூன்றும் எரித்தானை எம்மானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.8
70	ஆகம்பத் தரவணையான் அயன்அறிதற் கரியானைப் பாகம்பெண் ணாண்பாக மாய்நின்ற பசுபதியை மாகம்ப மறையோதும் இறையானை மதிற்கச்சி ஏகம்ப மேயானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.9
71	அடுத்தானை உரித்தானை அருச்சுனற்குப் பாசுபதங் கொடுத்தானைக் குலவரையே சிலையாகக் கூரம்பு தொடுத்தானைப் புரமெரியச் சுனைமல்கு கயிலாயம் எடுத்தானைத் தடுத்தானை என்மனத்தே வைத்தேனே.	4.7.10

4. 08 சிவனெனுமோசை
பண் - பியந்தைக்காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

72	சிவனெனு மோசையல்ல தறையோ வுலகிற் றிருநின்ற செம்மை யுளதே அவனுமோ ரையமுண்ணி யதளாடை யாவ ததன்மேலொ ராட லரவங் கவணள வுள்ளஉண்கு கரிகாடு கோயில் கலனாவ தோடு கருதில் அவனது பெற்றிகண்டு மவனீர்மை கண்டு மகநேர்வர் தேவ ரவரே.	4.8.1
73	விரிகதிர் ஞாயிறல்லர் மதியல்லர் வேத விதியல்லர் விண்ணு நிலனுந் திரிதரு வாயுவல்லர் செறுதீயு மல்லர் தெளிநீரு மல்லர் தெரியில் அரிதரு கண்ணியாளை ஒருபாக மாக அருள்கார ணத்தில் வருவார் எரியர வாரமார்பர் இமையாரு மல்லர் இமைப்பாரு மல்லர் இவரே.	4.8.2
74	தேய்பொடி வெள்ளைபூசி யதன்மேலோர் திங்கள் திலகம் பதித்த நுதலர் காய்கதிர் வேலைநீல ஒளிமா மிடற்றர் கரிகாடர் காலோர் கழலர் வேயுட னாடுதோளி அவள்விம்ம வெய்ய மழுவீசி வேழவுரி போர்த் தேயிவ ராடுமாறும் இவள்காணு மாறும் இதுதா னிவர்க்கோ ரியல்பே.	4.8.3
75	வளர்பொறி யாமைபுல்கி வளர்கோதை வைகி வடிதோலும் நூலும் வளரக் கிளர்பொறி நாகமொன்று மிளிர்கின்ற மார்பர் கிளர்காடு நாடு மகிழ்வர் நளிர்பொறி மஞ்ஞையன்ன தளிர்போன்ற சாய லவள்தோன்று வாய்மை பெருகிக் குளிர்பொறி வண்டுபாடு குழலா லொருத்தி யுளள்போல் குலாவி யுடனே.	4.8.4
76	உறைவது காடுபோலு முரிதோ லுடுப்பர் விடையூர்வ தோடு கலனா இறையிவர் வாழும்வண்ண மிதுவேலு மீச ரொருபா லிசைந்த தொருபால் பிறைநுதல் பேதைமாதர் உமையென்னு நங்கை பிறழ்பாட நின்று பிணைவான் அறைகழல் வண்டுபாடும் அடிநீழ லாணை கடவா தமர ருலகே.	4.8.5
77	கணிவளர் வேங்கையோடு கடிதிங்கள் கண்ணி கழல்கால் சிலம்ப அழகார் அணிகிள ராரவெள்ளை தவழ்சுண்ண வண்ண மியலா ரொருவ ரிருவர் மணிகிளர் மஞ்ஞையால மழையாடு சோலை மலையான் மகட்கு மிறைவர் அணிகிள ரன்னவண்ணம் அவள் வண்ணவண்ணம் அவர்வண்ண வண்ணம் அழலே.	4.8.6
78	நகைவலர் கொன்றைதுன்று நகுவெண் டலையர் நளிர்கங்கை தங்கு முடியர் மிகைவளர் வேதகீத முறையோடும் வல்ல கறைகொள் மணிசெய் மிடறர் முகைவளர் கோதைமாதர் முனிபாடு மாறு மெரியாடு மாறு மிவர்கைப் பகைவளர் நாகம்வீசி மதியங்கு மாறு மிதுபோலும் ஈச ரியல்பே.	4.8.7
79	ஒளிவளர் கங்கைதங்கு மொளிமா லயன்ற னுடல்வெந்து வீய சுடர்நீ றணிகிள ராரவெள்ளை தவழ்சுண்ண வண்ணர் தமியா ரொருவ ரிருவர் களிகிளர் வேடமுண்டோ ர் கடமா வுரித்த உடைதோல் தொடுத்த கலனார் அணிகிள ரன்னதொல்லை யவள்பாக மாக எழில்வேத மோது மவரே.	4.8.8
80	மலைமட மங்கையோடும் வடகங்கை நங்கை மணவாள ராகி மகிழ்வர் தலைகல னாகவுண்டு தனியே திரிந்து தவவாண ராகி முயல்வர் விலையிலி சாந்தமென்று வெறிநீறு பூசி விளையாடும் வேட விகிர்தர் அலைகடல் வெள்ளமுற்று மலறக் கடைந்த அழல்நஞ்ச முண்ட வவரே.	4.8.9
81	புதுவிரி பொன்செயோலை யொருகாதோர் காது சுரிசங்க நின்று புரள விதிவிதி வேதகீத மொருபாடு மோத மொருபாடு மெல்ல நகுமால் மதுவிரி கொன்றைதுன்று சடைபாக மாதர் குழல்பாக மாக வருவர் இதுஇவர் வண்ணவண்ணம் இவள்வண்ண வண்ணம் எழில்வண்ண வண்ண மியல்பே.	4.8.10

4. 9 திருஅங்கமாலை
பண் - சாதாரி
திருச்சிற்றம்பலம்

82	தலையே நீவணங்காய் - தலை மாலை தலைக்கணிந்து தலையா லேபலி தேருந் தலைவனைத் தலையே நீவணங்காய்.	4.9.1
83	கண்காள் காண்மின்களோ - கடல் நஞ்சுண்ட கண்டன்றன்னை எண்டோ ள் வீசிநின் றாடும் பிரான்றன்னைக் கண்காள் காண்மின்களோ.	4.9.2
84	செவிகாள் கேண்மின்களோ - சிவன் எம்மிறை செம்பவள எரிபோல் மேனிப்பி ரான்றிறம் எப்போதுஞ் செவிகள் கேண்மின்களோ.	4.9.3
85	மூக்கே நீமுரலாய் - முது காடுறை முக்கணனை வாக்கே நோக்கிய மங்கை மணாளனை மூக்கே நீமுரலாய்.	4.9.4
86	வாயே வாழ்த்துகண்டாய் - மத யானை யுரிபோர்த்துப் பேய்வாழ் காட்டகத் தாடும் பிரான்றன்னை வாயே வாழ்த்துகண்டாய்.	4.9.5
87	நெஞ்சே நீநினையாய் - நிமிர் புன்சடை நின்மலனை மஞ்சா டும்மலை மங்கை மணாளனை நெஞ்சே நீநினையாய்.	4.9.6
88	கைகாள் கூப்பித்தொழீர் - கடி மாமலர் தூவிநின்று பைவாய்ப் பாம்பரை யார்த்த பரமனைக் கைகள் கூப்பித்தொழீர்.	4.9.7
89	ஆக்கை யாற்பயனென் - அரன் கோயில் வலம்வந்து பூக்கை யாலட்டிப் போற்றி யென்னாதவிவ் வாக்கை யாற்பயனென்.	4.9.8
90	கால்க ளாற்பயனென் - கறைக் கண்ட னுறைகோயில் கோலக் கோபுரக் கோகர ணஞ்சூழாக் கால்க ளாற்பயனென்.	4.9.9
91	உற்றா ராருளரோ - உயிர் கொண்டு போம்பொழுது குற்றா லத்துறை கூத்தனல் லால்நமக் குற்றார் ஆருளரோ.	4.9.10
92	இறுமாந் திருப்பன்கொலோ - ஈசன் பல்கணத் தெண்ணப்பட்டுச் சிறுமா னேந்திதன் சேவடிக் கீழ்ச்சென்றங் கிறுமாந் திருப்பன்கொலோ.	4.9.11
93	தேடிக் கண்டுகொண்டேன் - திரு மாலொடு நான்முகனுந் தேடித் தேடொணாத் தேவனை என்னுளே தேடிக் கண்டுகொண்டேன்.	4.9.12

4. 10 திருக்கெடிலவாணர்
பண் - காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

94	முளைக்கதிர் இளம்பிறை மூழ்க வெள்ளநீர் வளைத்தெழு சடையினர் மழலை வீணையர் திளைத்ததோர் மான்மழுக் கையர் செய்யபொன் கிளைத்துழித் தோன்றிடுங் கெடில வாணரே.	4.10.1
95	ஏறினர் ஏறினை ஏழை தன்னொரு கூறினர் கூறினர் வேதம் அங்கமும் ஆறினர் ஆறிடு சடையர் பக்கமுங் கீறின வுடையினர் கெடில வாணரே.	4.10.2
96	விடந்திகழ் கெழுதரு மிடற்றர் வெள்ளைநீ றுடம்பழ கெழுதுவர் முழுதும் வெண்ணிலாப் படந்தழ கெழுதரு சடையிற் பாய்புனல் கிடந்தழ கெழுதிய கெடில வாணரே.	4.10.3
97	விழுமணி அயிலெயிற் றம்பு வெய்யதோர் கொழுமணி நெடுவரை கொளுவிக் கோட்டினார் செழுமணி மிடற்றினர் செய்யர் வெய்யதோர் கெழுமணி அரவினர் கெடில வாணரே.	4.10.4
98	குழுவினர் தொழுதெழும் அடியர் மேல்வினை தழுவின கழுவுவர் பவள மேனியர் மழுவினர் மான்மறிக் கையர் மங்கையைக் கெழுவின யோகினர் கெடில வாணரே.	4.10.5
99	அங்கையில் அனலெரி யேந்தி யாறெனும் மங்கையைச் சடையிடை மணப்பர் மால்வரை நங்கையைப் பாகமு நயப்பர் தென்றிசைக் கெங்கைய தெனப்படுங் கெடில வாணரே.	4.10.6
100	கழிந்தவர் தலைகல னேந்திக் காடுறைந் திழிந்தவ ரொருவரென் றெள்க வாழ்பவர் வழிந்திழி மதுகர மிழற்ற மந்திகள் கிழிந்ததேன் நுகர்தருங் கெடில வாணரே.	4.10.7
101	கிடந்தபாம் பருகுகண் டரிவை பேதுறக் கிடந்தபாம் பவளையோர் மயிலென் றையுறக் கிடந்தநீர்ச் சடைமிசைப் பிறையும் ஏங்கவே கிடந்துதான் நகுதலைக் கெடில வாணரே.	4.10.8
102	வெறியுறு விரிசடை புரள வீசியோர் பொறியுறு புலியுரி யரைய தாகவும் நெறியுறு குழலுமை பாக மாகவுங் கிறிபட உழிதர்வர் கெடில வாணரே.	4.10.9
103	பூண்டதோர் அரக்கனைப் பொருவில் மால்வரைத் தூண்டுதோ ளவைபட அடர்த்த தாளினார் ஈண்டுநீர்க் கமலவாய் மேதி பாய்தரக் கீண்டுதேன் சொரிதருங் கெடில வாணரே.	4.10.10

4. 11 நமச்சிவாயப்பதிகம்
பண் - காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

104	சொற்றுணை வேதியன் சோதி வானவன் பொற்றுணைத் திருந்தடி பொருந்தக் கைதொழக் கற்றுணைப் பூட்டியோர் கடலிற் பாய்ச்சினும் நற்றுணை யாவது நமச்சி வாயவே.	4.11.1
105	பூவினுக் கருங்கலம் பொங்கு தாமரை ஆவினனுக் கருங்கலம் அரனஞ் சாடுதல் கோவினுக் கருங்கலங் கோட்ட மில்லது நாவினுக் கருங்கலம் நமச்சி வாயவே.	4.11.2
106	விண்ணுற அடுக்கிய விறகின் வெவ்வழல் உண்ணிய புகிலவை யொன்று மில்லையாம் பண்ணிய வுலகினிற் பயின்ற பாவத்தை நண்ணிநின் றறுப்பது நமச்சி வாயவே.	4.11.3
107	இடுக்கண்பட் டிருக்கினும் இரந்தி யாரையும் விடுக்கிற் பிரானென்று வினவுவோ மல்லோம் அடுக்கற்கீழ்க் கிடக்கினு மருளின் நாமுற்ற நடுக்கத்தைக் கெடுப்பது நமச்சி வாயவே.	4.11.4
108	வெந்தநீ றருங்கலம் விரதி கட்கெலாம் அந்தணர்க் கருங்கலம் அருமறை யாறங்கந் திங்களுக் கருங்கலந் திகழு நீண்முடி நங்களுக் கருங்கலம் நமச்சி வாயவே.	4.11.5
109	சலமிலன் சங்கரன் சார்ந்த வர்க்கலால் நலமிலன் நாடொறு நல்கு வான்நலன் குலமில ராகிலுங் குலத்திற் கேற்பதோர் நலமிகக் கொடுப்பது நமச்சி வாயவே.	4.11.6
110	வீடினார் உலகினில் விழுமிய தொண்டர்கள் கூடினார் அந்நெறி கூடிச் சென்றலும் ஓடினே னோடிச்சென் றுருவங் காண்டலும் நாடினேன் நாடிற்று நமச்சி வாயவே.	4.11.7
111	இல்லக விளக்கது இருள் கெடுப்பது சொல்லக விளக்கது சோதி யுள்ளது பல்லக விளக்கது பலருங் காண்பது நல்லக விளக்கது நமச்சி வாயவே.	4.11.8
112	முன்னெறி யாகிய முதல்வன் முக்கணன் தன்னெறி யேசர ணாதல் திண்ணமே அந்நெறி யேசென்றங் கடைந்த வர்க்கெலாம் நன்னெறி யாவது நமச்சி வாயவே.	4.11.9
113	மாப்பிணை தழுவிய மாதோர் பாகத்தன் பூப்பிணை திருந்தடி பொருந்தக் கைதொழ நாப்பிணை தழுவிய நமச்சி வாயப்பத் தேத்தவல் லார்தமக் கிடுக்க ணில்லையே.	4.11.10

4. 12 திருப்பழனம்
பண் - பழந்தக்கராகம்
திருச்சிற்றம்பலம்

114	சொன்மாலை பயில்கின்ற குயிலினங்காள் சொல்லீரே பன்மாலை வரிவண்டு பண்மிழற்றும் பழனத்தான் முன்மாலை நகுதிங்கள் முகிழ்விளங்கு முடிச்சென்னிப் பொன்மாலை மார்பன்என் புதுநலமுண் டிகழ்வானோ.	4.12.1
115	கண்டகங்காள் முண்டகங்காள் கைதைகாள் நெய்தல்காள் பண்டரங்க வேடத்தான் பாட்டோ வாப் பழனத்தான் வண்டுலாந் தடமூழ்கி மற்றவனென் தளிர்வண்ணங் கொண்டநாள் தானறிவான் குறிக்கொள்ளா தொழிவானோ.	4.12.2
116	*மனைக்காஞ்சி இளங்குருகே மறந்தாயோ மதமுகத்த பனைக்கைமா வுரிபோர்த்தான் பலர்பாடும் பழனத்தான் நினைக்கின்ற நினைப்பெல்லாம் உரையாயோ நிகழ்வண்டே சுனைக்குவளை மலர்க்கண்ணாள் சொற்றூதாய்ச் சோர்வாளோ. * மனைக்காஞ்சியென்பது வீட்டுக்குச் சமீபத்திலிருக்குங் காஞ்சிமரம்.	4.12.3
117	புதியையாய் இனியையாம் பூந்தென்றால் புறங்காடு பதியாவ திதுவென்று பலர்பாடும் பழனத்தான் மதியாதார் வேள்விதனை மதித்திட்ட மதிகங்கை விதியாளன் என்னுயிர்மேல் விளையாடல் விடுத்தானோ.	4.12.4
118	மண்பொருந்தி வாழ்பவர்க்கும் மாதீர்த்த வேதியர்க்கும் விண்பொருந்து தேவர்க்கும் வீடுபேறாய் நின்றானைப் பண்பொருந்த இசைபாடும் பழனஞ்சேர் அப்பனையென் கண்பொருந்தும் போழ்தத்துங் கைவிடநான் கடவேனோ.	4.12.5
119	பொங்கோத மால்கடலிற் புறம்புறம்போய் இரைதேருஞ் செங்கால்வெண் மடநாராய் செயற்படுவ தறியேன்நான் அங்கோல வளைகவர்ந்தான் அணிபொழில்சூழ் பழனத்தான் தங்கோல நறுங்கொன்றைத் தாரருளா தொழிவானோ.	4.12.6
120	துணையார முயங்கிப்போய்த் துறைசேரும் மடநாராய் பணையார வாரத்தான் பாட்டோ வாப் பழனத்தான் கணையார இருவிசும்பிற் கடியரணம் பொடிசெய்த இணையார மார்பன்என் எழில்நலமுண் டிகழ்வானோ.	4.12.7
121	*கூவைவாய் மணிவரன்றிக் கொழித்தோடுங் **காவிரிப்பூம் பாவைவாய் முத்திலங்கப் பாய்ந்தாடும் பழனத்தான் கோவைவாய் மலைமகள்கோன் கொல்லேற்றின் கொடியாடைப் பூவைகாள் மழலைகாள் போகாத பொழுதுளதே. *கூவைவாய்மணி என்பது பூமியினிடத்தில் பொருந்திய முத்துக்கள் - அவையாவன - யானைக்கொம்பு, பன்றிக்கொம்பு, நாகம், பசுவின்பல், மூங்கிற்கணு, கொக்கின்கழுத்து, கற்புள்ள மாதர்கண்டம் என்னுமிவ்விடங்களி லுண்டாயிருக்கு முத்துக்களாம். ** காவிரிப்பூம்பாவைவாய் முத்து என்பது நீர்முத்து எனக்கொள்க. அவை - சங்கு, இப்பி, மீன், தாமரைமலர் என்னு மிவைகளி லுண்டாகு முத்துக்கள். இதனை "சிறைகொள் நீர்த்தரளத் திரல்கொணித்திலத்த" எனத் திருமாளிகைத்தேவர் அருளிச்செய்த திருவிசைப்பா, 2-வது பதிகம் 5-வது திருப்பாடலானுமுணர்க.	4.12.8
122	புள்ளிமான் பொறியரவம் புள்ளுயர்த்தான் மணிநாகப் பள்ளியான் தொழுதேத்த இருக்கின்ற பழனத்தான் உள்ளுவார் வினைதீர்க்கும் என்றுரைப்பர் உலகெல்லாங் கள்ளியேன் நான்இவற்கென் கனவளையுங் கடவேனோ.	4.12.9
123	வஞ்சித்தென் வளைகவர்ந்தான் வாரானே யாயிடினும் பஞ்சிக்காற் சிறகன்னம் பரந்தார்க்கும் பழனத்தான் அஞ்சிப்போய்க் கலிமெலிய அழலோம்பும் அப்பூதி குஞ்சிப்பூ வாய்நின்ற சேவடியாய் கோடியையே.	4.12.10

4.13 திருவையாறு
பண் - பழந்தக்கராகம்
திருச்சிற்றம்பலம்

124	விடகிலேன் அடிநாயேன் வேண்டியக்கால் யாதொன்றும் இடைகிலேன் அமணர்கள்தம் அறவுறைகேட் டலமலந்தேன் தொடர்கின்றேன் உன்னுடைய தூமலர்ச்சே வடிகாண்பான் அடைகின்றேன் ஐயாறர்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே.	4.13.1
125	செம்பவளத் திருவுருவர் திகழ்சோதி குழைக்காதர் கொம்பமருங் கொடிமருங்கிற் கோல்வளையா ளொருபாகர் வம்பவிழும் மலர்க்கொன்றை வளர்சடைமேல் வைத்துகந்த அம்பவள ஐயாறர்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே.	4.13.2
126	நணியானே சேயானே நம்பானே செம்பொன்னின் துணியானே தோலானே சுண்ணவெண் ணீற்றானே மணியானே வானவர்க்கு மருந்தாகிப் பிணிதீர்க்கும் அணியானே ஐயாறர்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே.	4.13.3
127	ஊழித்தீ யாய்நின்றாய் உள்குவார் உள்ளத்தாய் வாழித்தீ யாய்நின்றாய் வாழ்த்துவார் வாயானே பாழித்தீ யாய்நின்றாய் படர்சடைமேற் பனிமதியம் ஆழித்தீ ஐயாறார்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே.	4.13.4
128	சடையானே சடையிடையே தவழுந்தண் மதியானே விடையானே விடையேறிப் புரமெரித்த வித்தகனே உடையானே உடைதலைகொண் டூரூருண் பலிக்குழலும் அடையானே ஐயாறர்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே.	4.13.5
129	நீரானே தீயானே நெதியானே கதியானே ஊரானே உலகானே உடலானே உயிரானே பேரானே பிறைசூடீ பிணிதீர்க்கும் பெருமானென் றாராத ஐயாறர்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே.	4.13.6
130	கண்ணானாய் மணியானாய் கருத்தானாய் *அருத்தானாய் எண்ணானாய் எழுத்தானாய் எழுத்தினுக்கோர் இயல்பானாய் விண்ணானாய் விண்ணிடையே புரமெரித்த வேதியனே அண்ணான ஐயாறர்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே. * அருத்தனாயென்பதற்கு - உண்ணப்படும் பொருள்களாயின எனப் பொருள்படுகின்றது.	4.13.7
131	மின்னானாய் உருமானாய் வேதத்தின் பொருளானாய் பொன்னானாய் மணியானாய் பொருகடல்வாய் முத்தானாய் நின்னானார் இருவர்க்குங் காண்பரிய நிமிர்சோதி அன்னானே ஐயாறர்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே.	4.13.8
132	முத்திசையும் புனற்பொன்னி மொய்பவளங் கொழித்துந்தப் பத்தர்பலர் நீர்மூழ்கிப் பலகாலும் பணிந்தேத்த எத்திசையும் வானவர்கள் எம்பெருமா னெனஇறைஞ்சும் அத்திசையாம் ஐயாறர்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே.	4.13.9
133	கருவரைசூழ் கடலிலங்கைக் கோமானைக் கருத்தழியத் திருவிரலால் உதகரணஞ் செய்துகந்த சிவமூர்த்தி பெருவரைசூழ் வையகத்தார் பேர்நந்தி என்றேத்தும் அருவரைசூழ் ஐயாறர்க் காளாய்நான் உய்ந்தேனே.	4.13.10

4.14 தசபுராணம்
பண் - பழம்பஞ்சுரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

134	பருவரை யொன்றுசுற்றி அரவங்கை விட்ட இமையோர் இரிந்து பயமாய்த் திருநெடு மால்நிறத்தை அடுவான் விசும்பு சுடுவா னெழுந்த விசைபோய்ப் பெருகிட மற்றிதற்கொர் பிதிகார மொன்றை அருளாய் பிரானே எனலும் அருள்கொடு மாவிடத்தை எரியாமல் உண்ட அவனண்டர் அண்ட ரரசே.	4.14.1
135	நிரவொலி வெள்ளமண்டி நெடுவண்ட மூட நிலநின்று தம்ப மதுவப் பரமொரு தெய்வமெய்த இதுவொப்ப தில்லை யிருபாலு நின்று பணியப் பிரமனு மாலுமேலை முடியோடு பாதம் அறியாமை நின்ற பெரியோன் பரமுத லாயதேவர் சிவனாய மூர்த்தி யவனா நமக்கோர் சரணே.	4.14.2
136	காலமு நாள்கள்ஊழி படையா முன்ஏக உருவாகி மூவர் உருவில் சாலவு மாகிமிக்க சமயங்க ளாறின் உருவாகி நின்ற தழலோன் ஞாலமு மேலைவிண்ணோ டுலகேழு முண்டு குறளாயோ ராலின் இலைமேல் பாலனு மாயவற்கோர் பரமாய மூர்த்தி யவனா நமக்கோர் சரணே.	4.14.3
137	நீடுயர் மண்ணுவிண்ணும் நெடுவேலை குன்றொ டுலகேழு மெங்கு நலியச் சூடிய கையராகி இமையோர் கணங்கள் துதியோதி நின்று தொழலும் ஓடிய தாருகன்றன் உடலம் பிளந்து ஒழியாத கோபம் ஒழிய ஆடிய மாநடத்தெ மனலாடி பாதம் அவையா நமக்கோர் சரணே.	4.14.4
138	நிலைவலி இன்றியெங்கும் நிலனோடு விண்ணும் நிதனஞ்செய் தோடு புரமூன் றலைநலி வஞ்சியோடி அரியோடு தேவர் அரணம் புகத்தன் அருளாற் கொலைநலி வாளிமூள அரவங்கை நாணும் அனல்பாய நீறு புரமா மலைசிலை கையிலொல்க வளைவித்த வள்ள லவனா நமக்கோர் சரணே.	4.14.5
139	நீலநன் மேனிசெங்கண் வளைவெள் ளெயிற்ற னெரிகேசன் நேடி வருநாள் காலைநன் மாலைகொண்டு வழிபாடு செய்யும் அளவின்கண் வந்து குறுகிப் பாலனை ஓடவோடப் பயமெய்து வித்த உயிர்வவ்வு பாசம் விடுமக் காலனை வீடுசெய்த கழல்போலும் அண்டர் தொழுதோது சூடு கழலே.	4.14.6
140	உயர்தவ மிக்கதக்கன் உயர்வேள்வி தன்னில் அவியுண்ண வந்த இமையோர் பயமுறு மெச்சனங்கி மதியோனு முற்ற படிகண்டு நின்று பயமாய் அயனொடு மாலுமெங்க ளறியாமை யாதி கமியென் றிறைஞ்சி யகலச் சயமுறு தன்மைகண்ட தழல்வண்ணன் எந்தை கழல்கண்டு கொள்கை சரணே.	4.14.7
141	நலமலி மங்கைநங்கை விளையாடி யோடி நயனத் தலங்கள் கரமா உலகினை ஏழுமுற்றும் இருள்மூட மூட இருளோட நெற்றி ஒருகண் அலர்தர அஞ்சிமற்றை நயனங்கை விட்டு மடவாள் இறைஞ்ச மதிபோல் அலர்தரு சோதிபோல அலர்வித்த முக்கண் அவனா நமக்கோர் சரணே.	4.14.8
142	கழைபடு காடுதென்றல் குயில்கூவ அஞ்சு கணையோன் அணைந்து புகலும் மழைவடி வண்ணன்எண்ணி மகவோனை விட்ட மலரான தொட்ட மதனன் எழில்பொடி வெந்துவீழ இமையோர் கணங்கள் எரியென் றிறைஞ்சி யகலத் தழல்படு நெற்றிஒற்றை நயனஞ் சிவந்த தழல்வண்ணன் எந்தை சரணே.	4.14.9
143	தடமலர் ஆயிரங்கள் குறைவொன்ற தாக நிறைவென்று தன்க ணதனால் உடன்வழி பாடுசெய்த திருமாலை யெந்தை பெருமான் உகந்து மிகவும் சுடரடி யான்முயன்று சுழல்வித் தரக்கன் இதயம் பிளந்த கொடுமை அடல்வலி ஆழியாழி யவனுக் களித்த அவனா நமக்கோர் சரணே.	4.14.10
144	கடுகிய தேர்செலாது கயிலாய மீது கருதேலுன் வீரம் ஒழிநீ முடுகுவ தன்றுதன்ம மெனநின்று பாகன் மொழிவானை நன்று முனியா விடுவிடு வென்றுசென்று விரைவுற் றரக்கன் வரையுற் றெடுக்க முடிதோள் நெடுநெடு இற்றுவீழ விரலுற்ற பாதம் நினைவுற்ற தென்றன் மனனே.	4.14.11

4.15 பாவநாசத்திருப்பதிகம்
பண் - பழம்பஞ்சுரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

145	பற்றற் றார்சேற் பழம்பதியைப் பாசூர் நிலாய பவளத்தைச் சிற்றம் பலத்தெந் திகழ்கனியைத் தீண்டற் கரிய திருவுருவை *வெற்றி யூரில் விரிசுடரை விமலர் கோனைத் திரைசூழ்ந்த ஒற்றி யூரெம் உத்தமனை உள்ளத் துள்ளே வைத்தேனே. * வெற்றியூரென்பது வைப்புத்தலங்களிலொன்று.	4.15.1
146	ஆனைக் காவில் அணங்கினை ஆரூர் நிலாய அம்மானைக் கானப் பேரூர்க் கட்டியைக் கானூர் முளைத்த கரும்பினை வானப் பேரார் வந்தேத்தும் வாய்மூர் வாழும் வலம்புரியை மானக் கயிலை மழகளிற்றை மதியைச் சுடரை மறவேனே.	4.15.2
147	மதியங் கண்ணி ஞாயிற்றை மயக்கந் தீர்க்கும் மருந்தினை அதிகை மூதூர் அரசினை ஐயா றமர்ந்த ஐயனை விதியைப் புகழை வானோர்கள் வேண்டித் தேடும் விளக்கினை நெதியை ஞானக் கொழுந்தினை நினைந்தேற் குள்ளம் நிறைந்ததே.	4.15.3
148	புறம்ப யத்தெம் முத்தினைப் புகலூர் இலங்கு பொன்னினை *உறந்தை யோங்கு சிராப்பள்ளி உலகம் விளக்கு ஞாயிற்றைக் கறங்கு மருவிக் கழுக்குன்றிற் காண்பார் காணுங் கண்ணானை அறஞ்சூழ் அதிகை வீரட்டத் தரிமான் ஏற்றை அடைந்தேனே. * உறந்தையென்பது உறையூர்.	4.15.4
149	கோலக் காவிற் குருமணியைக் *குடமூக் குறையும் விடமுணியை ஆலங் காட்டி லந்தேனை அமரர் சென்னி யாய்மலரைப் பாலிற் றிகழும் பைங்கனியைப் பராய்த் துறையெம் பசும்பொன்னைச் சூலத் தானைத் துணையிலியைத் தோளைக் குளிரத் தொழுதேனே. *குடமூக்கென்பது கும்பகோணம்.	4.15.5
150	மருக லுறையுமா ணிக்கத்தை வலஞ் சுழியின் மாலையை கருகா வூரிற் கற்பகத்தைக் காண்டற் கரிய கதிரொளியைப் பெருவே ளூரெம் பிறப்பிலியைப் பேணு வார்கள் பிரிவரிய திருவாஞ் சியத்தெஞ் செல்வனைச் சிந்தை யுள்ளே வைத்தேனே.	4.15.6
151	எழிலார் இராச சிங்கத்தை இராமேச் சுரத்தெம் எழிலேற்றைக் குழலார் கோதை வரைமார்பிற் குற்றா லத்தெங் கூத்தனை நிழலார் சோலை நெடுங்களத்து நிலாய நித்த மணாளனை அழலார் வண்ணத் தம்மானை அன்பி லணைத்து வைத்தேனே.	4.15.7
152	மாலைத் தோன்றும் வளர்மதியை மறைக்காட் டுறையும் மணாளனை ஆலைக் கரும்பி னின்சாற்றை அண்ணா மலையெம் அண்ணலைச் சோலைத் துருத்தி நகர்மேய சுடரிற் றிகழுந் துளக்கிலியை மேலை வானோர் பெருமானை விருப்பால் விழுங்கி யிட்டேனே.	4.15.8
153	சோற்றுத் துறையெஞ் சோதியைத் துருத்தி மேய தூமணியை ஆற்றிற் பழனத் தம்மானை ஆல வாயெம் மருமணியை நீற்றிற் பொலிந்த நிமிர்திண்டோ ள் நெய்த்தா னத்தெந் நிலாச்சுடரைத் தோற்றக் கடலை அடலேற்றைத் தோளைக் குளிரத் தொழுதேனே.	4.15.9
154	புத்தூ ருறையும் புனிதனைப் பூவ ணத்தெம் போரேற்றை வித்தாய் மிழலை முளைத்தானை வேள்விக் குடியெம் வேதியனைப் பொய்த்தார் புரமூன் றெரித்தானைப் பொதியில் மேய புராணனை வைத்தேன் என்றன் மனத்துள்ளே *மாத்தூர் மேய மருந்தையே. * மாத்தூரென்பது - திருவாமாத்தூர்.	4.15.10
155	முந்தித் தானே முளைத்தானை மூரி வெள்ளே றூர்ந்தானை அந்திச் செவ்வான் படியானை அரக்க னாற்றல் அழித்தானைச் சிந்தை வெள்ளப் புனலாட்டிச் செஞ்சொன் மாலை யடிசேர்த்தி எந்தை பெம்மான் என்னெம்மான் என்பார் பாவ நாசமே.	4.15.11

4. 16 திருப்புகலூர்
பண் - இந்தளம்
திருச்சிற்றம்பலம்

156	செய்யர் வெண்ணூலர் கருமான் மறிதுள்ளுங் கையர் கனைகழல் கட்டிய காலினர் மெய்யர் மெய்ந்நின் றவர்க்கல்லா தவர்க்கென்றும் பொய்யர் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.1
157	மேகநல் ஊர்தியர் மின்போல் மிளிர்சடைப் பாக மதிநுத லாளையோர் பாகத்தர் நாக வளையினர் நாக வுடையினர் போகர் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.2
158	பெருந்தாழ் சடைமுடி மேற்பிறை சூடிக் கருந்தாழ் குழலியுந் தாமுங் கலந்து திருந்தா மனமுடை யார்திறத் தென்றும் பொருந்தார் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.3
159	அக்கார் அணிவடம் ஆகத்தர் நாகத்தர் நக்கார் இளமதிக் கண்ணியர் நாடொறும் உக்கார் தலைபிடித் துன்பலிக் கூர்தொறும் புக்கார் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.4
160	ஆர்த்தார் உயிரடும் அந்தகன் றன்னுடல் பேர்த்தார் பிறைநுதற் பெண்ணின்நல் லாள்உட்கக் கூர்த்தார் மருப்பிற் கொலைக்களிற் றீருரி போர்த்தார் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.5
161	தூமன் சுறவந் துதைந்த கொடியுடைக் காமன் கணைவலங் காய்ந்தமுக் கண்ணினர் சேம நெறியினர் சீரை யுடையவர் பூமன் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.6
162	உதைத்தார் மறலி உருளவோர் காலாற் சிதைத்தார் திகழ்தக்கன் செய்தநல் வேள்வி பதைத்தார் சிரங்கரங் கொண்டுவெய் யோன்கண் புதைத்தார் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.7
163	கரிந்தார் தலையர் கடிமதில் மூன்றுந் தெரிந்தார் கணைகள் செழுந்தழ லுண்ண விரிந்தார் சடைமேல் விரிபுனற் கங்கை புரிந்தார் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.8
164	ஈண்டார் அழலி னிருவருங் கைதொழ நீண்டார் நெடுந்தடு மாற்ற நிலையஞ்ச மாண்டார்தம் என்பு மலர்க்கொன்றை மாலையும் பூண்டார் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.9
165	கறுத்தார் மணிகண்டங் கால்விர லூன்றி இறுத்தார் இலங்கையர் கோன்முடி பத்தும் அறுத்தார் புலனைந்தும் ஆயிழை பாகம் பொறுத்தார் புகலூர்ப் புரிசடை யாரே.	4.16.10

4.17 திருவாரூர் - அரநெறி
பண் - இந்தளம்
திருச்சிற்றம்பலம்

166	எத்தீ புகினும் எமக்கொரு தீதிலை தெத்தே யெனமுரன் றெம்முள் உழிதர்வர் முத்தீ யனையதோர் மூவிலை வேல்பிடித் தத்தீ நிறத்தார் அரநெறி யாரே.	4.17.1
167	வீரமும் பூண்பர் விசயனொ டாயதோர் தாரமும் பூண்பர் தமக்கன்பு பட்டவர் பாரமும் பூண்பர்நற் பைங்கண் மிளிரர வாரமும் பூண்பர் அரநெறி யாரே.	4.17.2
168	தஞ்சவண் ணத்தர் சடையினர் தாமுமோர் வஞ்சவண் ணத்தர்வண் டார்குழ லாளொடுந் துஞ்சவண் ணத்தர்துஞ் சாதகண் ணார்தொழும் அஞ்சவண் ணத்தர் அரநெறி யாரே.	4.17.3
169	விழித்தனர் காமனை வீழ்தர விண்ணின் றிழித்தனர் கங்கையை யேத்தினர் பாவங் கழித்தனர் கல்சூழ் கடியரண் மூன்றும் அழித்தனர் ஆரூர் அரநெறி யாரே.	4.17.4
170	துற்றவர் வெண்டலை யிற்சுருள் கோவணந் தற்றவர் தம்வினை யானவெல் லாமற அற்றவர் ஆரூர் அறநெறி கைதொழ உற்றவர் தாமொளி பெற்றனர் தாமே.	4.17.5
171	கூடர வத்தர் குரற்கிண் கிணியடி நீடர வத்தர்முன் மாலை யிடையிருள் பாடர வத்தர் பணமஞ்சு பைவிரித் தாடர வத்தர் அரநெறி யாரே.	4.17.6
172	கூடவல் லார்குறிப் பில்லுமை யாளொடும் பாடவல் லார்பயின் றந்தியுஞ் சந்தியும் ஆடவல் லார்திரு வாரூர் அரநெறி நாடவல் லார்வினை வீடவல் லாரே.	4.17.7
173	பாலை நகுபனி வெண்மதி பைங்கொன்றை மாலையுங் கண்ணியு மாவன சேவடி காலையு மாலையுங் கைதொழு வார்மனம் ஆலயம் ஆரூர் அரநெறி யார்க்கே.	4.17.8
174	முடிவண்ணம் வானமின் வண்ணந்தம் மார்பிற் பொடிவண்ணந் தம்புக ழூர்தியின் வண்ணம் படிவண்ணம் பாற்கடல் வண்ணஞ்செஞ் ஞாயி றடிவண்ணம் ஆரூர் அரநெறி யார்க்கே.	4.17.9
175	பொன்னவில் புன்சடை யானடி யின்னிழல் இன்னருள் சூடியெள் காதுமி ராப்பகல் மன்னவர் கின்னரர் வானவர் தாந்தொழும் அன்னவர் ஆரூர் அரநெறி யாரே.	4.17.10
176	பொருள்மன் னனைப்பற்றிப் புட்பகங் கொண்ட மருள்மன் னனையெற்றி வாளுட னீந்து கருள்மன் னுகண்டங் கறுக்க நஞ்சுண்ட அருள்மன்னர் ஆரூர் அரநெறி யாரே.	4.17.11

4.18 விடந்தீர்த்ததிருப்பதிகம்
பண் - இந்தளம்
திருச்சிற்றம்பலம்

177	ஒன்றுகொ லாமவர் சிந்தை யுயர்வரை ஒன்றுகொ லாமுய ரும்மதி சூடுவர் ஒன்றுகொ லாமிடு வெண்டலை கையது ஒன்றுகொ லாமவர் ஊர்வது தானே.	4.18.1
178	இரண்டுகொ லாமிமை யோர்தொழு பாதம் இரண்டுகொ லாமிலங் குங்குழை பெண்ணாண் இரண்டுகொ லாமுரு வஞ்சிறு மான்மழு இரண்டுகொ லாமவர் எய்தின தாமே.	4.18.2
179	மூன்றுகொ லாமவர் கண்ணுத லாவன மூன்றுகொ லாமவர் சூலத்தின் மொய்யிலை மூன்றுகொ லாங்கணை கையது வில்நாண் மூன்றுகொ லாம்புர மெய்தன தாமே.	4.18.3
180	நாலுகொ லாமவர் தம்முக மாவன நாலுகொ லாஞ்சன னம்முதற் றோற்றமும் நாலுகொ லாமவர் ஊர்தியின் பாதங்கள் நாலுகொ லாமறை பாடின தாமே.	4.18.4
181	அஞ்சுகொ லாமவர் ஆடர வின்படம் அஞ்சுகொ லாமவர் வெல்புல னாவன அஞ்சுகொ லாமவர் காயப்பட் டான்கணை அஞ்சுகொ லாமவர் ஆடின தாமே.	4.18.5
182	ஆறுகொ லாமவர் அங்கம் படைத்தன ஆறுகொ லாமவர் தம்மக னார்முகம் ஆறுகொ லாமவர் தார்மிசை வண்டின்கால் ஆறுகொ லாஞ்சுவை யாக்கின தாமே.	4.18.6
183	ஏழுகொ லாமவர் ஊழி படைத்தன ஏழுகொ லாமவர் கண்ட இருங்கடல் ஏழுகொ லாமவர் ஆளு முலகங்கள் ஏழுகொ லாமிசை யாக்கின தாமே.	4.18.7
184	எட்டுக்கொ லாமவர் ஈறில் பெருங்குணம் எட்டுக்கொ லாமவர் சூடு மினமலர் எட்டுக்கொ லாமவர் தோளிணை யாவன எட்டுக்கொ லாந்திசை யாக்கின தாமே.	4.18.8
185	ஒன்பது போலவர் வாசல் வகுத்தன ஒன்பது போலவர் மார்பினில் நூலிழை ஒன்பது போலவர் கோலக் குழற்சடை ஒன்பது போலவர் பாரிடந் தானே.	4.18.9
186	பத்துக்கொ லாமவர் பாம்பின்கண் பாம்பின்பல் பத்துக்கொ லாமெயி றுந்நெரிந் துக்கன பத்துக்கொ லாமவர் காயப்பட் டான்றலை பத்துக்கொ லாமடி யார்செய்கை தானே.	4.18.10

4.19 திருவாரூர்
பண் - சீகாமரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

187	சூலப் படையானைச் சூழாக வீழருவிக் கோலத்தோட் குங்குமஞ்சேர் குன்றெட் டுடையானைப் பாலொத்த மென்மொழியாள் பங்கனைப் பாங்காய ஆலத்தின் கீழானை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.1
188	பக்கமே பாரிடங்கள் சூழப் படுதலையிற் புக்கவூர்ப் பிச்சையேற் றுண்டு பொலிவுடைத்தாய்க் கொக்கிறகின் தூவல் கொடியெடுத்த கோவணத்தோ டக்கணிந்த அம்மானை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.2
189	சேய உலகமுஞ் செல்சார்வு மானானை மாயப்போர் வல்லானை மாலைதாழ் மார்பனை வேயொத்த தோளியர்தம் மென்முலைமேல் தண்சாந்தின் ஆயத் திடையானை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.3
190	ஏறேற்ற மாவேறி எண்கணமும் பின்படர மாறேற்றார் வல்லரணஞ் சீறி மயானத்தின் நீறேற்ற மேனியானாய் நீள்சடைமேல் நீர்ததும்ப ஆறேற்ற அந்தணனை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.4
191	தாங்கோல வெள்ளெலும்பு பூண்டுதம் ஏறேறிப் பாங்கான வூர்க்கெல்லாஞ் செல்லும் பரமனார் தேங்காவி நாறுந் திருவாரூர்த் தொன்னகரில் பூங்கோயி லுள்மகிழ்ந்து போகா திருந்தாரே.	4.19.5
192	எம்பட்டம் பட்ட முடையானை யேர்மதியின் நும்பட்டஞ் சேர்ந்த நுதலானை அந்திவாய்ச் செம்பட் டுடுத்துச் சிறுமா னுரியாடை அம்பட் டசைத்தானை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.6
193	போழொத்த வெண்மதியஞ் சூடிப் பொலிந்திலங்கு வேழத் துரிபோர்த்தான் வெள்வளையாள் தான்வெருவ ஊழித்தீ யன்னானை ஓங்கொலிமாப் பூண்டதோர் ஆழித்தேர் வித்தகனை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.7
194	வஞ்சனையா ரார்பாடுஞ் சாராத மைந்தனைத் துஞ்சிருளில் ஆடல் உகந்தானைத் தன்தொண்டர் நெஞ்சிருள் கூரும் பொழுது நிலாப்பாரித் தஞ்சுடராய் நின்றானை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.8
195	காரமுது கொன்றை கடிநாறு தண்ணென்ன நீரமுது கோதையோ டாடிய நீள்மார்பன் பேரமுத முண்டார்கள் உய்யப் பெருங்கடல்நஞ் சாரமுதா வுண்டானை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.9
196	தாட வுடுக்கையன் தாமரைப்பூஞ் சேவடியன் கோடலா வேடத்தன் கொண்டதோர் வீணையினான் ஆடரவக் கிண்கிணிக்கால் அன்னானோர் சேடனை ஆடுந்தீக் கூத்தனை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.10
197	மஞ்சாடு குன்றடர வூன்றி மணிவிரலாற் றுஞ்சாப்போர் வாளரக்கன் றோள்நெரியக் கண்குருதிச் செஞ்சாந் தணிவித்துத் தன்மார்பில் பால்வெண்ணீற் றஞ்சாந் தணிந்தானை நான்கண்ட தாரூரே.	4.19.11

4.20 திருவாரூர்
பண் - சீகாமரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

198	காண்டலேகருத் தாய்நினைந்திருந் தேன்மனம்புகுந் தாய்கழலடி பூண்டுகொண் டொழிந்தேன் புறம்போயி னாலறையோ ஈண்டுமாடங்கள் நீண்டமாளிகை மேலெழுகொடி வானிளம்மதி தீண்டிவந் துலவுந் திருவாரூ ரம்மானே.	4.20.1
199	கடம்படந்நட மாடினாய்களை கண்ணெனக்கொரு காதல்செய்தடி ஒடுங்கி வந்தடைந் தேனொழிப்பாய் பிழைப்பவெல்லாம் முடங்கிறால்முது நீர்மலங்கிள வாளைசெங்கயல் சேல்வரால்களி றடைந்த தண்கழனி அணியாரூ ரம்மானே.	4.20.2
200	அருமணித்தடம் பூண்முலை அரம்பையரொ டருளிப்பாடியர் உரிமையிற் றொழுவார் உத்திர பல்கணத்தார் விரிசடைவிர திகளந்தணர் சைவர்பாசுப தர்கபாலிகள் தெருவினிற் பொலியுந் திருவாரூ ரம்மானே.	4.20.3
201	பூங்கழல்தொழு தும்பரவியும் புண்ணியாபுனி தாவுன்பொற்கழல் ஈங்கிருக்கப் பெற்றேன் என்னகுறை யுடையேன் ஓங்குதெங்கிலை யார்கமுகிப வாழைமாவொடு மாதுளம்பல தீங்கனி சிதறுந் திருவாரூ ரம்மானே.	4.20.4
202	நீறுசேர்செழு மார்பினாய்நிரம் பாமதியொடு நீள்சடையிடை ஆறுபாய வைத்தாய் அடியே அடைந்தொழிந்தேன் ஏறிவண்டொடு தும்பியஞ்சிற கூன்றவிண்ட மலரிதழ்வழி தேறல்பாய்ந் தொழுகுந் திருவாரூ ரம்மானே.	4.20.5
203	அளித்துவந்தடி கைதொழுமவர் மேல்வினைகெடு மென்றிவையகங் களித்துவந் துடனே கலந்தாடக் காதலராய்க் குளித்துமூழ்கியுந் தூவியுங்குடைந் தாடுகோதையர் குஞ்சியுள்புகத் தெளிக்குந் தீர்த்தமறாத் திருவாரூ ரம்மானே.	4.20.6
204	திரியுமூவெயில் தீயெழச்சிலை வாங்கிநின்றவ னேயென்சிந்தையுட் பிரியுமா றெங்ஙனே பிழைத்தேயும் போகலொட்டேன் பெரியசெந்நெற் பிரம்புரிகெந்த சாலிதிப்பிய மென்றிவையகத் தரியுந் தண்கழனி யணியாரூ ரம்மானே.	4.20.7
205	பிறத்தலும்பிறந் தாற்பிணிப்பட வாய்ந்தசைந்துட லம்புகுந்துநின் றிறக்குமா றுளதே இழித்தேன் பிறப்பினைநான் அறத்தையேபுரிந் தமனத்தனாய் ஆர்வச்செற்றக்கு ரோதநீக்கியுன் திறத்தனாய் ஒழிந்தேன் திருவாரூ ரம்மானே.	4.20.8
206	முளைத்தவெண்பிறை மொய்சடையுடை யாயெப்போதுமென் னெஞ்சிடங்கொள்ள வளைத்துக் கொண்டிருந்தேன் வலிசெய்து போகலொட்டேன் அளைப்பிரிந்த அலவன்போய்ப்புகு தந்தகாலமுங் கண்டுதன்பெடை திளைக்குந் தண்கழனித் திருவாரூ ரம்மானே.	4.20.9
207	நாடினார்கம லம்மலரய னோடிரணியன் ஆகங்கீண்டவன் நாடிக் காணமாட்டாத் தழலாய நம்பானைப் பாடுவார்பணி வார்பல்லாண்டிசை கூறுபத்தர்கள் சித்தத்துள்புக்குத் தேடிக் கண்டுகொண்டேன் திருவாரூ ரம்மானே.	4.20.10

4.21 திருவாரூர்திருவாதிரைத்திருப்பதிகம்
பண் - குறிஞ்சி
திருச்சிற்றம்பலம்

208	முத்து விதான மணிப்பொற் கவரி முறையாலே பத்தர்க ளோடு பாவையர் சூழப் பலிப்பின்னே வித்தகக் கோல வெண்டலை மாலை விரதிகள் அத்தன் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.1
209	நணியார் சேயார் நல்லார் தீயார் நாடோ றும் பிணிதான் தீரும் என்று பிறங்கிக் கிடப்பாரும் மணியே பொன்னே மைந்தா மணாளா என்பார்கட் கணியான் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.2
210	வீதிகள் தோறும் வெண்கொடி யோடுவி தானங்கள் சோதிகள் விட்டுச் சுடர்மா மணிகள் ஒளிதோன்றச் சாதிக ளாய பவளமு முத்துத் தாமங்கள் ஆதி ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.3
211	குணங்கள் பேசிக் கூடிப் பாடித் தொண்டர்கள் பிணங்கித் தம்மிற் பித்தரைப் போலப் பிதற்றுவார் வணங்கி நின்று வானவர் வந்து வைகலும் அணங்கன் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.4
212	நிலவெண் சங்கும் பறையும் ஆர்ப்ப நிற்கில்லாப் பலரு மிட்ட கல்ல வடங்கள் பரந்தெங்குங் கலவ மஞ்ஞை காரென் றெண்ணிக் களித்துவந் தலம ராரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.5
213	விம்மா வெருவா விழியாத் தெழியா வெருட்டுவார் தம்மாண் பிலராய்த் தரியார் தலையான் முட்டுவார் எம்மான் ஈசன் எந்தை எனப்பன் என்பார்கட் கம்மான் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.6
214	செந்துவர் வாயார் செல்வன் சேவடி சிந்திப்பார் மைந்தர்க ளோடு மங்கையர் கூடிம யங்குவார் இந்திர னாதி வானவர் சித்தர் எடுத்தேத்தும் அந்திரன் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.7
215	முடிகள் வணங்கி மூவா தார்கண் முன்செல்ல வடிகொள் வேய்த்தோள் வான்அர மங்கையர் பின்செல்லப் பொடிகள் பூசிப் பாடுந் தொண்டர் புடைசூழ அடிகள் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.8
216	துன்பம் நும்மைத் தொழாத நாள்கள் என்பாரும் இன்பம் நும்மை யேத்து நாள்கள் என்பாரும் நும்பின் எம்மை நுழையப் பணியே என்பாரும் அன்பன் ஆரூர் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.9
217	பாரூர் பௌவத் தானைப் பத்தர் பணிந்தேத்தச் சீரூர் பாடல் ஆடல் அறாத செம்மாப்பார்ந் தோரூர் ஒழியா துலகம் எங்கும் எடுத்தேத்தும் ஆரூ ரன்றன் ஆதிரை நாளால் அதுவண்ணம்.	4.21.10

4.22 கோயில் - திருநேரிசை
பண் - காந்தாரம்
திருச்சிற்றம்பலம்

218	செஞ்சடைக் கற்றை முற்றத் திளநிலா எறிக்குஞ் சென்னி நஞ்சடைக் கண்ட னாரைக் காணலா நறவ நாறும் மஞ்சடைச் சோலைத் தில்லை மல்குசிற் றம்ப லத்தே துஞ்சடை இருள் கிழியத் துளங்கெரி யாடு மாறே.	4.22.1
219	ஏறனார் ஏறு தம்பால் இளநிலா எறிக்குஞ் சென்னி ஆறனார் ஆறு சூடி ஆயிழை யாளோர் பாகம் நாறுபூஞ் சோலைத் தில்லை நவின்றசிற் றம்ப லத்தே நீறுமெய் பூசி நின்று நீண்டெரி யாடு மாறே.	4.22.2
220	சடையனார் சாந்த நீற்றர் தனிநிலா எறிக்குஞ் சென்னி உடையனா ருடைத லையில் உண்பதும் பிச்சை யேற்றுக் கடிகொள்பூந் தில்லை தன்னுட் கருதுசிற் றம்ப லத்தே அடிகழ லார்க்க நின்று வனலெரி யாடு மாறே.	4.22.3
221	பையர வசைத்த அல்குற் பனிநிலா எறிக்குஞ் சென்னி மையரிக் கண்ணி யாளும் மாலுமோர் பாக மாகிச் செய்யெரி தில்லை தன்னுட் டிகழ்ந்தசிற் றம்ப லத்தே கையெரி வீசி நின்று கனலெரி யாடு மாறே.	4.22.4
222	ஓதினார் வேதம் வாயால் ஒளிநிலா எறிக்குஞ் சென்னிப் பூதனார் பூதஞ் சூழப் புலியுரி யதள னார்தாம் நாதனார் தில்லை தன்னுள் நவின்றசிற் றம்ப லத்தே காதில்வெண் குழைகள் தாழக் கனலெரி யாடு மாறே.	4.22.5
223	ஓருடம் பிருவ ராகி ஒளிநிலா எறிக்குஞ் சென்னிப் பாரிடம் பாணி செய்யப் பயின்றஎம் பரம மூர்த்தி காரிடந் தில்லை தன்னுட் கருதுசிற் றம்ப லத்தே பேரிடம் பெருக நின்று பிறங்கெரி யாடு மாறே.	4.22.6
224	முதற்றனிச் சடையை மூழ்க முகிழ்நிலா எறிக்குஞ் சென்னி மதக்களிற் றுரிவை போர்த்த மைந்தரைக் காண லாகும் மதத்துவண் டறையுஞ் சோலை மல்குசிற் றம்ப லத்தே கதத்ததோ ரரவ மாடக் கனலெரி யாடு மாறே.	4.22.7
225	மறையனார் மழுவொன் றேந்தி மணிநிலா எறிக்குஞ் சென்னி இறைவனார் எம்பி ரானார் ஏத்துவார் இடர்கள் தீர்ப்பார் சிறைகொள்நீர்த் தில்லை தன்னுட் டிகழ்ந்தசிற் றம்ப லத்தே அறைகழ லார்க்க நின்று வனலெரி யாடு மாறே.	4.22.8
226	விருத்தனாய்ப் பால னாகி விரிநிலா எறிக்குஞ் சென்னி நிருத்தனார் நிருத்தஞ் செய்ய நீண்டபுன் சடைகள் தாழக் கருத்தனார் தில்லை தன்னுட் கருதுசிற் றம்ப லத்தே அருத்தமா மேனி தன்னோ டனலெரி யாடு மாறே.	4.22.9
227	பாலனாய் விருத்த னாகிப் பனிநிலா எறிக்குஞ் சென்னி காலனைக் காலாற் காய்ந்த கடவுளார் விடையொன் றேறி ஞாலமாந் தில்லை தன்னுள் நவின்றசிற் றம்ப லத்தே நீலஞ்சேர் கண்ட னார்தாம் நீண்டெரி யாடு மாறே.	4.22.10
228	மதியிலா அரக்க னோடி மாமலை யெடுக்க நோக்கி நெதியன்றோள் நெரிய வூன்றி நீடிரும் பொழில்கள் சூழ்ந்த மதியந்தோய் தில்லை தன்னுள் மல்குசிற் றம்ப லத்தே அதிசயம் போல நின்று வனலெரி யாடு மாறே.	4.22.11

4.23 கோயில் - திருநேரிசை
பண் - கொல்லி
திருச்சிற்றம்பலம்

229	பத்தனாய்ப் பாட மாட்டேன் பரமனே பரம யோகீ எத்தினாற் பத்தி செய்கேன் என்னைநீ இகழ வேண்டா முத்தனே முதல்வா தில்லை அம்பலத் தாடு கின்ற அத்தாவுன் ஆடல் காண்பான் அடியனேன் வந்த வாறே.	4.23.1
230	கருத்தனாய்ப் பாட மாட்டேன் காம்பன தோளி பங்கா ஒருத்தரா லறிய வொண்ணாத் திருவுரு வுடைய சோதீ திருத்தமாந் தில்லை தன்னுட் டிகழ்ந்தசிற் றம்ப லத்தே நிருத்தம்நான் காண வேண்டி நேர்பட வந்த வாறே.	4.23.2
231	கேட்டிலேன் கிளைபி ரியேன் கேட்குமா கேட்டி யாகில் நாட்டினேன் நின்றன் பாதம் நடுப்பட நெஞ்சி னுள்ளே மாட்டினீர் வாளை பாயு மல்குசிற் றம்ப லத்தே கூட்டமாங் குவிமு லையாள் கூடநீ யாடு மாறே.	4.23.3
232	சிந்தையைத் திகைப்பி யாதே செறிவுடை அடிமை செய்ய எந்தைநீ அருளிச் செய்யாய் யாதுநான் செய்வ தென்னே செந்தியார் வேள்வி ஓவாத் தில்லைச்சிற் றம்ப லத்தே அந்தியும் பகலும் ஆட அடியிணை அலசுங் கொல்லோ.	4.23.4
233	கண்டவா திரிந்து நாளுங் கருத்தினால் நின்றன் பாதங் கொண்டிருந் தாடிப் பாடிக் கூடுவன் குறிப்பி னாலே வண்டுபண் பாடுஞ் சோலை மல்குசிற் றம்ப லத்தே எண்டிசை யோரு மேத்த இறைவநீ யாடு மாறே.	4.23.5
234	பார்த்திருந் தடிய னேன்நான் பரவுவன் பாடி யாடி மூர்த்தியே என்பன் உன்னை மூவரில் முதல்வன் என்பன் ஏத்துவார் இடர்கள் தீர்ப்பாய் தில்லைச்சிற் றம்ப லத்துக் கூத்தாவுன் கூத்துக் காண்பான் கூடநான் வந்த வாறே.	4.23.6
235	பொய்யினைத் தவிர விட்டுப் புறமலா அடிமை செய்ய ஐயநீ அருளிச் செய்யாய் ஆதியே ஆதி மூர்த்தி வையகந் தன்னில் மிக்க மல்குசிற் றம்ப லத்தே பையநின் னாடல் காண்பான் பரமநான் வந்த வாறே.	4.23.7
236	மனத்தினார் திகைத்து நாளும் மாண்பலா நெறிகள் மேலே கனைப்பரால் என்செய் கேனோ கறையணி கண்டத் தானே தினைத்தனை வேதங் குன்றாத் தில்லைச்சிற் றம்ப லத்தே அனைத்துநின் னிலயங் காண்பான் அடியனேன் வந்த வாறே.	4.23.8
237	நெஞ்சினைத் தூய்மை செய்து நினைக்குமா நினைப்பி யாதே வஞ்சமே செய்தி யாலோ வானவர் தலைவ னேநீ மஞ்சடை சோலைத் தில்லை மல்குசிற் றம்ப லத்தே அஞ்சொலாள் காண நின்று அழகநீ யாடு மாறே.	4.23.9
238	மண்ணுண்ட மால வனும் மலர்மிசை மன்னி னானும் விண்ணுண்ட திருவு ருவம் விரும்பினார் காண மாட்டார் திண்ணுண்ட திருவே மிக்க தில்லைச்சிற் றம்ப லத்தே பண்ணுண்ட பாட லோடும் பரமநீ யாடு மாறே.	4.23.10

4.24 திருவதிகைவீரட்டானம் - திருநேரிசை

4.25 திருவதிகைவீரட்டானம் - திருநேரிசை

4.26 திருவதிகைவீரட்டானம் - திருநேரிசை
திருச்சிற்றம்பலம்

259	நம்பனே எங்கள் கோவே நாதனே ஆதி மூர்த்தி பங்கனே பரம யோகி என்றென்றே பரவி நாளுஞ் செம்பொனே பவளக் குன்றே திகழ்மலர்ப் பாதங் காண்பான் அன்பனே அலந்து போனேன் அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.1
260	பொய்யினால் மிடைந்த போர்வை புரைபுரை அழுகி வீழ மெய்யனாய் வாழ மாட்டேன் வேண்டிற்றொன் றைவர் வேண்டார் செய்யதா மரைகள் அன்ன சேவடி இரண்டுங் காண்பான் ஐயநான் அலந்து போனேன் அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.2
261	நீதியால் வாழ மாட்டேன் நித்தலுந் தூயே னல்லேன் ஓதியும் உணர மாட்டேன் உன்னையுள் வைக்க மாட்டேன் சோதியே சுடரே உன்றன் தூமலர்ப் பாதங் காண்பான் ஆதியே அலந்து போனேன் அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.3
262	தெருளுமா தெருள மாட்டேன் தீவினைச் சுற்ற மென்னும் பொருளுளே அழுந்தி நாளும் போவதோர் நெறியுங் காணேன் இருளுமா மணிகண் டாநின் இணையடி இரண்டுங் காண்பான் அருளுமா றருள வேண்டும் அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.4
263	அஞ்சினால் இயற்றப் பட்ட ஆக்கைபெற் றதனுள் வாழும் அஞ்சினால் அடர்க்கப் பட்டிங் குழிதரும் ஆத னேனை அஞ்சினால் உய்க்கும் வண்ணங் காட்டினாய்க் கச்சந் தீர்ந்தேன் அஞ்சினால் பொலிந்த சென்னி அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.5
264	உறுகயி றூசல் போல ஒன்றுவிட் டொன்று பற்றி மறுகயி றூசல் போல வந்துவந் துலவு நெஞ்சம் பெறுகயி றூசல் போலப் பிறைபுல்கு சடையாய் பாதத் தறுகயி றூச லானேன் அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.6
265	கழித்திலேன் காம வெந்நோய் காதன்மை என்னும் பாசம் ஒழித்திலேன் ஊன்கண் நோக்கி உணர்வெனும் இமைதி றந்து விழித்திலேன் வெளிறு தோன்ற வினையெனுஞ் சரக்குக் கொண்டேன் அழித்திலேன் அயர்த்துப் போனேன் அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.7
266	மன்றத்துப் புன்னை போல மரம்படு துயர மெய்தி ஒன்றினால் உணர மாட்டேன் உன்னையுள் வைக்க மாட்டேன் கன்றிய காலன் வந்து கருக்குழி விழுப்ப தற்கே அன்றினான் அலமந் திட்டேன் அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.8
267	பிணிவிடா ஆக்கை பெற்றேன் பெற்றமொன் றேறு வானே பணிவிடா இடும்பை யென்னும் பாசனத் தழுந்து கின்றேன் துணிவிலேன் தூய னல்லேன் தூமலர்ப் பாதங் காண்பான் அணியனாய் அறிய மாட்டேன் அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.9
268	திருவினாள் கொழுந னாருந் திசைமுக முடைய கோவும் இருவரும் எழுந்தும் வீழ்ந்தும் இணையடி காண மாட்டா ஒருவனே எம்பி ரானே உன்திருப் பாதங் கண்பான் அருவனே அருள வேண்டும் அதிகைவீ ரட்ட னாரே.	4.26.10

4.27 திருவதிகைவீரட்டானம் - திருநேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

4.28 திருவதிகைவீரட்டானம் - திருநேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

4.29 திருச்செம்பொன்பள்ளி - திருநேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

284	ஊனினுள் ளுயிரை வாட்டி யுணர்வினார்க் கெளிய ராகி வானினுள் வான வர்க்கும் அறியலா காத வஞ்சர் நானெனிற் றானே யென்னு ஞானத்தார் பத்தர் நெஞ்சுள் தேனும்இன் னமுது மானார் திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.1
285	நொய்யவர் விழுமி யாரும் நூலினுள் நெறியைக் காட்டும் மெய்யவர் பொய்யு மில்லார் உடலெனும் இடிஞ்சில் தன்னில் நெய்யமர் திரியு மாகி நெஞ்சத்துள் விளக்கு மாகிச் செய்யவர் கரிய கண்டர் திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.2
286	வெள்ளியர் கரியர் செய்யர் விண்ணவ ரவர்கள் நெஞ்சுள் ஒள்ளியர் ஊழி யூழி யுலகம தேத்த நின்ற பள்ளியர் நெஞ்சத் துள்ளார் பஞ்சமம் பாடி யாடுந் தெள்ளியர் கள்ளந் தீர்ப்பார் திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.3
287	தந்தையுந் தாயு மாகித் தானவன் ஞான மூர்த்தி முந்திய தேவர் கூடி முறைமுறை இருக்குச் சொல்லி எந்தைநீ சரண மென்றங் கிமையவர் பரவி யேத்தச் சிந்தையுட் சிவம தானார் திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.4
288	ஆறுடைச் சடையர் போலும் அன்பருக் கன்பர் போலுங் கூறுடை மெய்யர் போலுங் கோளர வரையர் போலும் நீறுடை யழகர் போலும் நெய்தலே கமழு நீர்மைச் சேறுடைக் கமல வேலித் திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.5
289	ஞாலமும் அறிய வேண்டின் நன்றென வாழ லுற்றீர் காலமுங் கழிய லான கள்ளத்தை ஒழிய கில்லீர் கோலமும் வேண்டா ஆர்வச் செற்றங்கள் குரோத நீக்கில் சீலமும் நோன்பு மாவார் திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.6
290	புரிகாலே நேசஞ் செய்ய இருந்தபுண் டரீகத் தாரும் எரிகாலே மூன்று மாகி இமையவர் தொழநின் றாரும் தெரிகாலே மூன்று சந்தி தியானித்து வணங்க நின்று திரிகாலங் கண்ட எந்தை திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.7
291	காருடைக் கொன்றை மாலை கதிர்மதி அரவி னோடும் நீருடைச் சடையுள் வைத்த நீதியார் நீதி யுள்ளார் பாரொடு விண்ணும் மண்ணும் பதினெட்டுக் கணங்க ளேத்தச் சீரொடு பாட லானார் திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.8
292	ஓவாத மறைவல் லானும் ஓதநீர் வண்ணன் காணா மூவாத பிறப்பி லாரும் முனிகளா னார்கள் ஏத்தும் பூவான மூன்றும் முந்நூற் றறுபது மாகும் எந்தை தேவாதி தேவ ரென்றுந் திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.9
293	அங்கங்க ளாறு நான்கும் அந்தணர்க் கருளிச் செய்து சங்கங்கள் பாட ஆடுஞ் சங்கரன் மலைஎ டுத்தான் அங்கங்கள் உதிர்ந்து சோர அலறிட அடர்த்து நின்றுஞ் செங்கண்வெள் ளேற தேறுந் திருச்செம்பொன் பள்ளி யாரே.	4.29.10

4.30 திருக்கழிப்பாலை - திரு நேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

294	நங்கையைப் பாகம் வைத்தார் ஞானத்தை நவில வைத்தார் அங்கையில் அனலும் வைத்தார் ஆனையின் உரிவை வைத்தார் தங்கையின் யாழும் வைத்தார் தாமரை மலரும் வைத்தார் கங்கையைச் சடையுள் வைத்தார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே.	4.30.1
295	விண்ணினை விரும்ப வைத்தார் வேள்வியை வேட்க வைத்தார் பண்ணினைப் பாட வைத்தார் பத்தர்கள் பயில வைத்தார் மண்ணினைத் தாவ நீண்ட மாலினுக் கருளும் வைத்தார் கண்ணினை நெற்றி வைத்தார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே.	4.30.2
296	வாமனை வணங்க வைத்தார் வாயினை வாழ்த்த வைத்தார் சோமனைச் சடைமேல் வைத்தார் சோதியுட் சோதி வைத்தார் ஆமனை யாட வைத்தார் அன்பெனும் பாசம் வைத்தார் காமனைக் காய்ந்த கண்ணார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே.	4.30.3
297	அரியன அங்கம் வேதம் அந்தணர்க் கருளும் வைத்தார் பெரியன புரங்கள் மூன்றும் பேரழ லுண்ண வைத்தார் பரியதீ வண்ண ராகிப் பவளம்போல் நிறத்தை வைத்தார் கரியதோர் கண்டம் வைத்தார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே.	4.30.4
298	கூரிருள் கிழிய நின்ற கொடுமழுக் கையில் வைத்தார் பேரிருள் கழிய மல்கு பிறைபுனற் சடையுள் வைத்தார் ஆரிருள் அண்டம் வைத்தார் அறுவகைச் சமயம் வைத்தார் காரிருள் கண்டம் வைத்தார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே.	4.30.5
299	உட்டங்கு சிந்தை வைத்தார் உள்குவார்க் குள்ளம் வைத்தார் விட்டங்கு வேள்வி வைத்தார் வெந்துயர் தீர வைத்தார் நட்டங்கு நடமும் வைத்தார் ஞானமு நவில வைத்தார் கட்டங்கந் தோண்மேல் வைத்தார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே.	4.30.6
300	ஊனப்பே ரொழிய வைத்தார் ஓதியே உணர வைத்தார் ஞானப்பேர் நவில வைத்தார் ஞானமு நடுவும் வைத்தார் வானப்பே ராறும் வைத்தார் வைகுந்தற் காழி வைத்தார் கானப்பேர் காதல் வைத்தார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே	4.30.7
301	கொங்கினும் அரும்பு வைத்தார் கூற்றங்கள் கெடுக்க வைத்தார் சங்கினுள் முத்தம் வைத்தார் சாம்பலும் பூச வைத்தார் அங்கமும் வேதம் வைத்தார் ஆலமும் உண்டு வைத்தார் கங்குலும் பகலும் வைத்தார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே.	4.30.8
302	சதுர்முகன் தானும் மாலுந் தம்மிலே இகலக் கண்டு எதிர்முக மின்றி நின்ற எரியுரு வதனை வைத்தார் பிதிர்முகன் காலன் றன்னைக் கால்தனிற் பிதிர வைத்தார் கதிர்முகஞ் சடையில் வைத்தார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே.	4.30.9
303	மாலினாள் நங்கை அஞ்ச மதிலிலங் கைக்கு மன்னன் வேலினான் வெகுண் டெடுக்கக் காண்டலும் வேத நாவன் நூலினான் நோக்கி நக்கு நொடிப்பதோ ரளவில் வீழக் காலினால் ஊன்றி யிட்டார் கழிப்பாலைச் சேர்ப்ப னாரே.	4.30.10

4.31 திருக்கடவூர் - திருநேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

304	பொள்ளத்த காய மாயப் பொருளினைப் போக மாதர் வெள்ளத்தைக் கழிக்க வேண்டில் விரும்புமின் விளக்குத் தூபம் உள்ளத்த திரியொன் றேற்றி உணருமா றுணர வல்லார் கள்ளத்தைக் கழிப்பர் போலுங் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.1
305	மண்ணிடைக் குரம்பை தன்னை மதித்துநீர் மைய லெய்தில் விண்ணிடைத் தரும ராசன் வேண்டினால் விலக்கு வாரார் பண்ணிடைச் சுவைகள் பாடி ஆடிடும் பத்தர்க் கென்றுங் கண்ணிடை மணியர் போலுங் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.2
306	பொருத்திய குரம்பை தன்னுட் பொய்நடை செலுத்து கின்றீர் ஒருத்தனை யுணர மாட்டீர் உள்ளத்திற் கொடுமை நீக்கீர் வருத்தின களிறு தன்னை வருத்துமா வருத்த வல்லார் கருத்தினில் இருப்பர் போலுங் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.3
307	பெரும்புலர் காலை மூழ்கிப் பித்தற்குப் பத்த ராகி அரும்பொடு மலர்கள் கொண்டாங் கார்வத்தை யுள்ளே வைத்து விரும்பிநல் விளக்குத் தூபம் விதியினால் இடவல் லார்க்குக் கரும்பினிற் கட்டி போல்வார் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.4
308	தலக்கமே செய்து வாழ்ந்து தக்கவா றொன்று மின்றி விலக்குவா ரிலாமை யாலே விளக்கதிற் கோழி போன்றேன் மலக்குவார் மனத்தி னுள்ளே காலனார் தமர்கள் வந்து கலக்கநான் கலங்கு கின்றேன் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.5
309	பழியுடை யாக்கை தன்னிற் பாழுக்கே நீரி றைத்து வழியிடை வாழ மாட்டேன் மாயமுந் தெளிய கில்லேன் அழிவுடைத் தாய வாழ்க்கை ஐவரால் அலைக்கப் பட்டுக் கழியிடைத் தோணி போன்றேன் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.6
310	மாயத்தை அறிய மாட்டேன் மையல்கொள் மனத்த னாகிப் பேயொத்துக் கூகை யானேன் பிஞ்ஞகா பிறப்பொன் றில்லீ நேயத்தால் நினைய மாட்டேன் நீதனே நீசனேன் நான் காயத்தைக் கழிக்க மாட்டேன் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.7
311	பற்றிலா வாழ்க்கை வாழ்ந்து பாழுக்கே நீரி றைத்தேன் உற்றலாற் கயவர் தேறா ரென்னுங்கட் டுரையோ டொத்தேன் எற்றுளேன் என்செய் கேன்நான் இடும்பையால் ஞான மேதுங் கற்றிலேன் களைகண் காணேன் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.8
312	சேலின்நேர் அனைய கண்ணார் திறம்விட்டுச் சிவனுக் கன்பாய்ப் பாலுநற் றயிர்நெய் யோடு பலபல ஆட்டி யென்றும் மாலினைத் தவிர நின்ற மார்க்கண்டற் காக வன்று காலனை யுதைப்பர் போலுங் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.9
313	முந்துரு இருவ ரோடு மூவரு மாயி னாரும் இந்திர னோடு தேவர் இருடிகள் இன்பஞ் செய்ய வந்திரு பதுகள் தோளால் எடுத்தவன் வலியை வாட்டிக் கந்திரு வங்கள் கேட்டார் கடவூர்வீ ரட்ட னாரே.	4.31.10

4.32 திருப்பயற்றூர் - திரு நேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

314	உரித்திட்டார் ஆனை யின்றோள் உதிரவா றொழுகி யோட விரித்திட்டார் உமையா ளஞ்சி விரல்விதிர்த் தலக்கண் நோக்கித் தரித்திட்டார் சிறிது போது தரிக்கில ராகித் தாமுஞ் சிரித்திட்டார் எயிறு தோன்றத் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.1
315	உவந்திட்டங் குமையோர் பாகம் வைத்தவர் ஊழி யூழி பவந்திட்ட பரம னார் தாம் மலைச்சிலை நாகம் ஏற்றிக் கவர்ந்திட்ட புரங்கள் மூன்றுங் கனலெரி யாகச் சீறிச் சிவந்திட்ட கண்ணர் போலுந் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.2
316	நங்களுக் கருள தென்று நான்மறை யோது வார்கள் தங்களுக் கருளும் எங்கள் தத்துவன் றழலன் றன்னை எங்களுக் கருள்செய் யென்ன நின்றவன் நாகம் அஞ்சுந் திங்களுக் கருளிச் செய்தார் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.3
317	பார்த்தனுக் கருளும் வைத்தார் பாம்பரை யாட வைத்தார் சாத்தனை மகனா வைத்தார் சாமுண்டி சாம வேதங் கூத்தொடும் பாட வைத்தார் கோளரா மதியம் நல்ல தீர்த்தமுஞ் சடைமேல் வைத்தார் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.4
318	மூவகை மூவர் போலும் முற்றுமா நெற்றிக் கண்ணர் நாவகை நாவர் போலும் நான்மறை ஞான மெல்லாம் ஆவகை யாவர் போலும் ஆதிரை நாளர் போலுந் தேவர்கள் தேவர் போலுந் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.5
319	ஞாயிறாய் நமனு மாகி வருணனாய்ச் சோம னாகித் தீயறா நிருதி வாயுத் திப்பிய சாந்த னாகிப் பேயறாக் காட்டி லாடும் பிஞ்ஞகன் எந்தை பெம்மான் தீயறாக் கையர் போலுந் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.6
320	ஆவியாய் அவியு மாகி அருக்கமாய்ப் பெருக்க மாகிப் பாவியர் பாவந் தீர்க்கும் பரமனாய்ப் பிரம னாகிக் காவியங் கண்ண ளாகிக் கடல்வண்ண மாகி நின்ற தேவியைப் பாகம் வைத்தார் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.7
321	தந்தையாய்த் தாயு மாகித் தரணியாய்த் தரணி யுள்ளார்க் கெந்தையு மென்ன நின்ற ஏழுல குடனு மாகி எந்தையெம் பிரானே என்றென் றுள்குவா ருள்ளத் தென்றுஞ் சிந்தையுஞ் சிவமு மாவார் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.8
322	புலன்களைப் போக நீக்கிப் புந்தியை யொருங்க வைத்து இலங்களைப் போக நின்று இரண்டையும் நீக்கி யொன்றாய் மலங்களை மாற்ற வள்ளார் மனத்தினுட் போக மாகிச் சினங்களைக் களைவர் போலுந் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.9
323	மூர்த்திதன் மலையின் மீது போகாதா முனிந்து நோக்கிப் பார்த்துத்தான் பூமி மேலாற் பாய்ந்துடன் மலையைப் பற்றி ஆர்த்திட்டான் முடிகள் பத்தும் அடர்த்துநல் லரிவை யஞ்சத் தேத்தெத்தா என்னக் கேட்டார் திருப்பயற் றூர னாரே.	4.32.10

4.33 திருமறைக்காடு - திரு நேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

324	இந்திர னோடு தேவர் இருடிகள் ஏத்து கின்ற சுந்தர மானார் போலுந் துதிக்கலாஞ் சோதி போலுஞ் சந்திர னோடுங் கங்கை அரவையுஞ் சடையுள் வைத்து மந்திர மானார் போலும் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.1
325	தேயன நாட ராகித் தேவர்கள் தேவர் போலும் பாயன நாட றுக்கும் பத்தர்கள் பணிய வம்மின் காயன நாடு கண்டங் கதனுளார் காள கண்டர் மாயன நாடர் போலும் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.2
326	அறுமையிவ் வுலகு தன்னை யாமெனக் கருதி நின்று வெறுமையின் மனைகள் வாழ்ந்து வினைகளால் நலிவு ணாதே சிறுமதி அரவு கொன்றை திகழ்தரு சடையுள் வைத்து மறுமையும் இம்மை யாவார் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.3
327	கால்கொடுத் திருகை யேற்றிக் கழிநிரைத் திறைச்சி மேய்ந்து தோல்படுத் துதிர நீராற் சுவரெடுத் திரண்டு வாசல் ஏல்வுடைத் தாவ மைத்தங் கேழுசா லேகம் பண்ணி மால்கொடுத் தாவி வைத்தார் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.4
328	விண்ணினார் விண்ணின் மிக்கார் வேதங்கள் விரும்பி யோதப் பண்ணினார் கின்ன ரங்கள் பத்தர்கள் பாடி யாடக் கண்ணினார் கண்ணி னுள்ளே சோதியாய் நின்ற எந்தை மண்ணினார் வலங்கொண் டேத்தும் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.5
329	அங்கையுள் அனலும் வைத்தார் அறுவகைச் சமயம் வைத்தார் தங்கையில் வீணை வைத்தார் தம்மடி பரவ வைத்தார் திங்களைக் கங்கை யோடு திகழ்தரு சடையுள் வைத்தார் மங்கையைப் பாகம் வைத்தார் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.6
330	கீதராய்க் கீதங் கேட்டுக் கின்னரந் தன்னை வைத்தார் வேதராய் வேத மோதி விளங்கிய சோதி வைத்தார் ஏதராய் நட்ட மாடி இட்டமாய்க் கங்கை யோடு மாதையோர் பாகம் வைத்தார் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.7
331	கனத்தினார் வலி யுடைய கடிமதில் அரணம் மூன்றுஞ் சினத்தினுட் சினமாய் நின்று தீயெழச் செற்றார் போலுந் தனத்தினைத் தவிர்ந்து நின்று தம்மடி பரவு வார்க்கு மனத்தினுள் மாசு தீர்ப்பார் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.8
332	தேசனைத் தேசன் றன்னைத் தேவர்கள் போற்றி சைப்பார் வாசனை செய்து நின்று வைகலும் வணங்கு மின்கள் காசினைக் கனலை என்றுங் கருத்தினில் வைத்த வர்க்கு மாசினைத் தீர்ப்பர் போலும் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.9
333	பிணியுடை யாக்கை தன்னைப் பிறப்பறுத் துய்ய வேண்டிற் பணியுடைத் தொழில்கள் பூண்டு பத்தர்கள் பற்றி னாலே துணிவுடை அரக்க னோடி எடுத்தலுந் தோகை அஞ்ச மணிமுடிப் பத்தி றுத்தார் மாமறைக் காட னாரே.	4.33.10

4.34 திருமறைக்காடு - திரு நேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

334	தேரையு மேல்க டாவித் திண்ணமாத் தெளிந்து நோக்கி யாரையு மேலு ணரா ஆண்மையான் மிக்கான் தன்னைப் பாரையும் விண்ணும் அஞ்சப் பரந்த தோள் முடியடர்த்துக் காரிகை அஞ்ச லென்பார் கலிமறைக் காட னாரே.	4.33.1
335	முக்கிமுன் வெகுண்டெ டுத்த முடியுடை அரக்கர்கோனை நக்கிருந் தூன்றிச் சென்னி நாண்மதி வைத்த எந்தை அக்கர வாமை பூண்ட அழகனார் கருத்தி னாலே தெக்குநீர்த் திரைகள் மோதுந் திருமறைக் காட னாரே.	4.33.2
336	மிகப்பெருத் துலாவ மிக்கா னக்கொரு தேர்க டாவி அகப்படுத் தென்று தானும் ஆண்மையால் மிக்க ரக்கன் உகைத்தெடுத் தான்ம லையை ஊன்றலும் அவனை யாங்கே நகைப்படுத் தருளி னானூர் நான்மறைக் காடு தானே.	4.33.3
337	அந்தரந் தேர்க டாவி யாரிவ னென்று சொல்லி உந்தினான் மாம லையை ஊன்றலும் ஒள்ள ரக்கன் பந்தமாந் தலைகள் பத்தும் வாய்கள்விட் டலறி வீழச் சிந்தனை செய்து விட்டார் திருமறைக் காட னாரே.	4.33.4
338	தடுக்கவுந் தாங்க வொண்ணாத் தன்வலி யுடைய னாகிக் கடுக்கவோர் தேர்க டாவிக் கையிரு பதுக ளாலும் எடுப்பன்நான் என்ன பண்ட மென்றெடுத் தானை ஏங்க அடுக்கவே வல்ல னூராம் அணிமறைக் காடு தானே.	4.33.5
339	நாண்முடிக் கின்ற சீரான் நடுங்கியே மீது போகான் கோள்பிடித் தார்த்த கையான் கொடியன்மா வலிய னென்று நீண்முடிச் சடையர் சேரும் நீள்வரை யெடுக்க லுற்றான் தோண்முடி நெரிய வைத்தார் தொன்மறைக் காட னாரே.	4.33.6
340	பத்துவாய் இரட்டிக் கைக ளுடையன்மா வலிய னென்று பொத்திவாய் தீமை செய்த பொருவலி அரக்கர் கோனைக் கத்திவாய் கதற அன்று கால்விர லூன்றி யிட்டார் முத்துவாய்த் திரைகள் மோதும் முதுமறைக் காட னாரே.	4.33.7
341	பக்கமே விட்ட கையான் பாங்கிலா மதிய னாகிப் புக்கனன் மாம லைக்கீழ்ப் போதுமா றறிய மாட்டான் மிக்கமா மதிகள் கெட்டு வீரமும் இழந்த வாறே நக்கன பூத மெல்லாம் நான்மறைக் காட னாரே.	4.33.8
342	நாணஞ்சு கைய னாகி நான்முடி பத்தி னோடு பாணஞ்சு முன்னி ழந்த பாங்கிலா மதிய னாகி நீணஞ்சு தானு ணரா நின்றெடுத் தானை அன்று ஏணஞ்சு கைகள் செய்தார் எழில்மறைக் காட னாரே.	4.33.9
343	கங்கைநீர் சடையுள் வைக்கக் காண்டலும் மங்கை யூடத் தென்கையான் தேர்க டாவிச் சென்றெடுத் தான் மலையை முன்கைமா நரம்பு வெட்டி முன்னிருக் கிசைகள் பாட அங்கைவாள் அருளி னானூர் அணிமறைக் காடு தானே.	4.33.10

4.35 திருவிடைமருது - திருநேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

344	காடுடைச் சுடலை நீற்றர் கையில்வெண் டலையர் தையல் பாடுடைப் பூதஞ் சூழப் பரமனார் மருத வைப்பிற் தோடுடைக் கைதை யோடு சூழ்கிடங் கதனைச் சூழ்ந்த ஏடுடைக் கமல வேலி இடைமரு திடங்கொண் டாரே.	4.34.1
345	முந்தையார் முந்தி யுள்ளார் மூவர்க்கு முதல்வ ரானார் சந்தியார் சந்தி யுள்ளார் தவநெறி தரித்து நின்றார் சிந்தையார் சிந்தை யுள்ளார் சிவநெறி யனைத்து மானார் எந்தையார் எம்பி ரானார் இடைமரு திடங் கொண்டாரே.	4.34.2
346	காருடைக் கொன்றை மாலை கதிர்மணி அரவி னோடு நீருடைச் சடையுள் வைத்த நீதியார் நீதி யாய போருடை விடையொன் றேற வல்லவர் பொன்னித் தென்பால் ஏருடைக் கமல மோங்கும் இடைமரு திடங் கொண்டாரே.	4.34.3
347	விண்ணினார் விண்ணின் மிக்கார் வேதங்கள் நான்கும் அங்கம் பண்ணினார் பண்ணின் மிக்க பாடலார் பாவந் தீர்க்குங் கண்ணினார் கண்ணின் மிக்க நுதலினார் காமர் காய்ந்த எண்ணினார் எண்ணின் மிக்கார் இடைமரு திடங் கொண்டாரே.	4.34.4
348	வேதங்கள் நான்குங் கொண்டு விண்ணவர் பரவி ஏத்தப் பூதங்கள் பாடி யாட லுடையவன் புனிதன் எந்தை பாதங்கள் பரவி நின்ற பத்தர்கள் தங்கள் மேலை ஏதங்கள் தீர நின்றார் இடைமரு திடங் கொண்டாரே.	4.34.5
349	பொறியர வரையி லார்த்துப் பூதங்கள் பலவுஞ் சூழ முறிதரு வன்னி கொன்றை முதிர்சடை மூழ்க வைத்து மறிதரு கங்கை தங்க வைத்தவர் எத்தி சையும் ஏறிதரு புனல்கொள் வேலி இடைமரு திடங் கொண்டாரே.	4.34.6
350	படரொளி சடையி னுள்ளாற் பாய்புனல் அரவி னோடு சுடரொளி மதியம் வைத்துத் தூவொளி தோன்றும் எந்தை அடரொளி விடையொன் றேற வல்லவர் அன்பர் தங்கள் இடரவை கெடவு நின்றார் இடைமரு திடங் கொண்டாரே.	4.34.7
351	கமழ்தரு சடையி னுள்ளாற் கடும்புனல் அரவி னோடு தவழ்தரு மதியம் வைத்துத் தன்னடி பலரும் ஏத்த மழுவது வலங்கை யேந்தி மாதொரு பாக மாகி எழில்தரு பொழில்கள் சூழ்ந்த இடைமரு திடங் கொண்டாரே.	4.34.8
352	பொன்றிகழ் கொன்றை மாலை புதுப்புனல் வன்னி மத்தம் மின்றிகழ் சடையில் வைத்து மேதகத் தோன்று கின்ற அன்றவர் அளக்க லாகா அனலெரி யாகி நீண்டார் இன்றுட னுலக மேத்த இடைமரு திடங் கொண்டாரே.	4.34.9
353	மலையுடன் விரவி நின்று மதியிலா அரக்கன் நூக்கத் தலையுட னடர்த்து மீண்டே தலைவனாய் அருள்கள் நல்கிச் சிலையுடை மலையை வாங்கித் திரிபுர மூன்றும் எய்தார் இலையுடைக் கமல வேலி இடைமரு திடங் கொண்டாரே.	4.34.10

4.36 திருப்பழனம் - திருநேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

354	ஆடினா ரொருவர் போலு மலர்கமழ் குழலி னாலைக் கூடினா ரொருவர் போலுங் குளிர்புனல் வளைந்த திங்கள் சூடினா ரொருவர் போலுந் தூயநன் மறைகள் நான்கும் பாடினா ரொருவர் போலும் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.1
355	போவதோர் நெறியு மானார் புரிசடைப் புனித னார்நான் வேவதோர் வினையிற் பட்டு வெம்மைதான் விடவுங் கில்லேன் கூவல்தான் அவர்கள் கேளார் குணமிலா ஐவர் செய்யும் பாவமே தீர நின்றார் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.2
356	கண்டராய் முண்ட ராகிக் கையிலோர் கபால மேந்தித் தொண்டர்கள் பாடி யாடித் தொழுகழற் பரம னார்தாம் விண்டவர் புரங்க ளெய்த வேதியர் வேத நாவர் பண்டையென் வினைகள் தீர்ப்பார் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.3
357	நீரவன் தீயி னோடு நிழலவன் எழில தாய பாரவன் விண்ணின் மிக்க பரமவன் பரம யோகி யாரவ னண்ட மிக்க திசையினோ டொளிக ளாகிப் பாரகத் தமுத மானார் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.4
358	ஊழியா ரூழி தோறும் உலகினுக் கொருவ ராகிப் பாழியார் பாவந் தீர்க்கும் பராபரர் பரம தாய ஆழியான் அன்னத் தானும் அன்றவர்க் களப் பரிய பாழியார் பரவி யேத்தும் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.5
359	ஆலின்கீழ் அறங்க ளெல்லாம் அன்றவர்க் கருளிச் செய்து நூலின்கீ ழவர்கட் கெல்லா நுண்பொரு ளாகி நின்று காலின்கீழ்க் காலன் றன்னைக் கடுகத்தான் பாய்ந்து பின்னும் பாலின்கீழ் நெய்யு மானார் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.6
360	ஆதித்தன் அங்கி சோமன் அயனொடு மால்பு தனும் போதித்து நின்று லகிற் போற்றிசைத் தாரி வர்கள் சோதித்தா ரேழு லகுஞ் சோதியுட் சோதி யாகிப் பாதிப்பெண் ணுருவ மானார் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.7
361	காற்றனாற் காலற் காய்ந்து காருரி போர்த்த ஈசர் தோற்றனார் கடலுள் நஞ்சைத் தோடுடைக் காதர் சோதி ஏற்றினார் இளவெண் டிங்கள் இரும்பொழில் சூழ்ந்த காயம் பாற்றினார் வினைக ளெல்லாம் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.8
362	கண்ணனும் பிரம னோடு காண்கில ராகி வந்தே எண்ணியுந் துதித்து மேத்த எரியுரு வாகி நின்று வண்ணநன் மலர்கள் தூவி வாழ்த்துவார் வாழ்த்தி ஏத்தப் பண்ணுலாம் பாடல் கேட்டார் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.9
363	குடையுடை அரக்கன் சென்று குளிர்கயி லாய வெற்பின் இடைமட வரலை அஞ்ச எடுத்தலும் இறைவன் நோக்கி விடையுடை விகிர்தன் றானும் விரலினா லூன்றி மீண்டும் படைகொடை அடிகள் போலும் பழனத்தெம் பரம னாரே.	4.35.10

4.37 திருநெய்த்தானம் - திருநேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

364	காலனை வீழச் செற்ற கழலடி இரண்டும் வந்தென் மேலவா யிருக்கப் பெற்றேன் மேதகத் தோன்று கின்ற கோலநெய்த் தான மென்னுங் குளிர்பொழிற் கோயில் மேய நீலம்வைத் தனைய கண்ட நினைக்குமா நினைக்கின் றேனே.	4.37.1
365	காமனை யன்று கண்ணாற் கனலெரி யாக நோக்கித் தூபமுந் தீபங் காட்டித் தொழுமவர்க் கருள்கள் செய்து சேமநெய்த் தான மென்னுஞ் செறிபொழிற் கோயில் மேய வாமனை நினைந்த நெஞ்சம் வாழ்வுற நினைந்த வாறே.	4.37.2
366	பிறைதரு சடையின் மேலே பெய்புனற் கங்கை தன்னை உறைதர வைத்த எங்கள் உத்தமன் ஊழி யாய நிறைதரு பொழில்கள் சூழ நின்றநெய்த் தான மென்று குறைதரும் அடிய வர்க்குக் குழகனைக் கூட லாமே.	4.37.3
367	வடிதரு மழுவொன் றேந்தி வார்சடை மதியம் வைத்துப் பொடிதரு மேனி மேலே புரிதரு நூலர் போலும் நெடிதரு பொழில்கள் சூழ நின்றநெய்த் தானம் மேவி அடிதரு கழல்கள் ஆர்ப்ப ஆடுமெம் அண்ண லாரே.	4.37.4
368	காடிட மாக நின்று கனலெரி கையி லேந்திப் பாடிய பூதஞ் சூழப் பண்ணுடன் பலவுஞ் சொல்லி ஆடிய கழலார் சீரார் அந்தண்நெய்த் தானம் என்றுங் கூடிய குழக னாரைக் கூடுமா றறிகி லேனே.	4.37.5
369	வானவர் வணங்கி யேத்தி வைகலும் மலர்கள் தூவத் தானவர்க் கருள்கள் செய்யும் சங்கரன் செங்கண் ஏற்றன் தேனமர் பொழில்கள் சூழத் திகழுநெய்த் தானம் மேய கூனிள மதியி னானைக் கூடுமா றறிகி லேனே.	4.37.6
370	காலதிற் கழல்க ளார்ப்பக் கனலெரி கையில் வீசி ஞாலமுங் குழிய நின்று நட்டம தாடு கின்ற மேலவர் முகடு தோய விரிசடை திசைகள் பாய மாலொரு பாக மாக மகிழ்ந்தநெய்த் தான னாரே.	4.37.7
371	பந்தித்த சடையின் மேலே பாய்புன லதனை வைத்து அந்திப்போ தனலு மாடி அடிகள்ஐ யாறு புக்கார் வந்திப்பார் வணங்கி நின்று வாழ்த்துவார் வாயி னுள்ளார் சிந்திப்பார் சிந்தை யுள்ளார் திருந்துநெய்த் தான னாரே.	4.37.8
372	சோதியாய்ச் சுடரு மானார் சுண்ணவெண் சாந்து பூசி ஓதிவா யுலகம் ஏத்த உகந்துதாம் அருள்கள் செய்வார் ஆதியாய் அந்த மானார் யாவரும் இறைஞ்சி யேத்த நீதியாய் நியம மாகி நின்றநெய்த் தான னாரே.	4.37.9
373	இலையுடைப் படைகை யேந்தும் இலங்கையர் மன்னன் றன்னைத் தலையுடன் அடர்த்து மீண்டே தானவற் கருள்கள் செய்து சிலையுடன் கணையைச் சேர்த்துத் திரிபுரம் எரியச் செற்ற நிலையுடை யடிகள் போலும் நின்றநெய்த் தான னாரே.	4.37.10

4.38 திருவையாறு - திருநேரிசை

திருச்சிற்றம்பலம்

374	கங்கையைச் சடையுள் வைத்தார் கதிர்பொறி அரவும் வைத்தார் திங்களைத் திகழ வைத்தார் திசைதிசை தொழவும் வைத்தார் மங்கையைப் பாகம் வைத்தார் மான்மறி மழுவும் வைத்தார் அங்கையுள் அனலும் வைத்தார் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.1
375	பொடிதனைப் பூச வைத்தார் பொங்குவெண் ணூலும் வைத்தார் கடியதோர் நாகம் வைத்தார் காலனைக் காலில் வைத்தார் வடிவுடை மங்கை தன்னை மார்பிலோர் பாகம் வைத்தார் அடியிணை தொழவும் வைத்தார் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.2
376	உடைதரு கீளும் வைத்தார் உலகங்க ளனைத்தும் வைத்தார் படைதரு மழுவும் வைத்தார் பாய்புலித் தோலும் வைத்தார் விடைதரு கொடியும் வைத்தார் வெண்புரி நூலும் வைத்தார் அடைதர அருளும் வைத்தார் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.3
377	தொண்டர்கள் தொழவும் வைத்தார் தூமதி சடையில் வைத்தார் இண்டையைத் திகழ வைத்தார் எமக்கென்று மின்பம் வைத்தார் வண்டுசேர் குழலி னாளை மருவியோர் பாகம் வைத்தார் அண்டவா னவர்கள் ஏத்தும் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.4
378	வானவர் வணங்க வைத்தார் வல்வினை மாய வைத்தார் கானிடை நடமும் வைத்தார் காமனைக் கனலா வைத்தார் ஆனிடை ஐந்தும் வைத்தார் ஆட்டுவார்க் கருளும் வைத்தார் ஆனையின் உரிவை வைத்தார் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.5
379	சங்கணி குழையும் வைத்தார் சாம்பல்மெய்ப் பூச வைத்தார் வெங்கதிர் எரிய வைத்தார் விரிபொழி லனைத்தும் வைத்தார் கங்குலும் பகலும் வைத்தார் கடுவினை களைய வைத்தார் அங்கம தோத வைத்தார் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.6
380	பத்தர்கட் கருளும் வைத்தார் பாய்விடை யேற வைத்தார் சித்தத்தை ஒன்ற வைத்தார் சிவமதே நினைய வைத்தார் முத்தியை முற்ற வைத்தார் முறைமுறை நெறிகள் வைத்தார் அத்தியின் உரிவை வைத்தார் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.7
381	ஏறுகந் தேற வைத்தார் இடைமரு திடமும் வைத்தார் நாறுபூங் கொன்றை வைத்தார் நாகமும் அரையில் வைத்தார் கூறுமை யாகம் வைத்தார் கொல்புலித் தோலும் வைத்தார் ஆறுமோர் சடையில் வைத்தார் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.8
382	பூதங்கள் பலவும் வைத்தார் பொங்குவெண் ணீறும் வைத்தார் கீதங்கள் பாட வைத்தார் கின்னரந் தன்னை வைத்தார் பாதங்கள் பரவ வைத்தார் பத்தர்கள் பணிய வைத்தார் ஆதியும் அந்தம் வைத்தார் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.9
383	இரப்பவர்க் கீய வைத்தார் ஈபவர்க் கருளும் வைத்தார் கரப்பவர் தங்கட் கெல்லாங் கடுநர கங்கள் வைத்தார் பரப்புநீர்க் கங்கை தன்னைப் படர்சடைப் பாகம் வைத்தார் அரக்கனுக் கருளும் வைத்தார் ஐயனை யாற னாரே.	4.38.10

4.39 திருவையாறு - திருநேரிசை
பண் - கொல்லி
திருச்சிற்றம்பலம்

384	குண்டனாய்ச் சமண ரோடே கூடிநான் கொண்ட மாலைத் துண்டனே சுடர்கொள் சோதீ தூநெறி யாகி நின்ற அண்டனே அமரர் ஏறே திருவையா றமர்ந்த தேனே தொண்டனேன் தொழுதுன் பாதஞ் சொல்லிநான் திரிகின் றேனே.	4.39.1
385	பீலிகை இடுக்கி நாளும் பெரியதோர் தவமென் றெண்ணி வாலிய தறிகள் போல மதியிலார் பட்ட தென்னே வாலியார் வணங்கி ஏத்துந் திருவையா றமர்ந்த தேனோ டாலியா எழுந்த நெஞ்சம் அழகிதா எழுந்த வாறே.	4.39.2
386	தட்டிடு சமண ரோடே தருக்கிநான் தவமென் றெண்ணி ஒட்டிடு மனத்தி னீரே உம்மையான் செய்வ தென்னே மொட்டிடு கமலப் பொய்கைத் திருவையா றமர்ந்த தேனோ டொட்டிடும் உள்ளத் தீரே உம்மைநான் உகந்திட் டேனே.	4.39.3
387	பாசிப்பல் மாசு மெய்யர் பலமிலாச் சமண ரோடு நேசத்தா லிருந்த நெஞ்சை நீக்குமா றறிய மாட்டேன் தேசத்தார் பரவி யேத்துந் திருவையா றமர்ந்த தேனை வாசத்தால் வணங்க வல்லார் வல்வினை மாயு மன்றே.	4.39.4
388	கடுப்பொடி யட்டி மெய்யிற் கருதியோர் தவமென் றெண்ணி வடுக்களோ டிசைந்த நெஞ்சே மதியிலி பட்ட தென்னே மடுக்களில் வாளை பாயுந் திருவையா றமர்ந்த தேனை அடுத்துநின் றுன்னு நெஞ்சே அருந்தவஞ் செய்த வாறே.	4.39.5
389	துறவியென் றவம தோரேன் சொல்லிய செலவு செய்து உறவினால் அமண ரோடும் உணர்விலேன் உணர்வொன் றின்றி நறவமார் பொழில்கள் சூழ்ந்த திருவையா றமர்ந்த தேனை மறவிலா நெஞ்ச மேநன் மதியுனக் கடைந்த வாறே.	4.39.6
390	பல்லுரைச் சமண ரோடே பலபல கால மெல்லாஞ் சொல்லிய செலவு செய்தேன் சோர்வனான் நினைந்த போது மல்லிகை மலருஞ் சோலைத் திருவையா றமர்ந்த தேனை எல்லியும் பகலு மெல்லாம் நினைந்தபோ தினிய வாறே.	4.39.7
391	மண்ணுளார் விண்ணு ளாரும் வணங்குவார் பாவம் போக எண்ணிலாச் சமண ரோடே இசைந்தனை ஏழை நெஞ்சே தெண்ணிலா எறிக்குஞ் சென்னித் திருவையா றமர்ந்த தேனைக் கண்ணினாற் காணப் பெற்றுக் கருதிற்றே முடிந்த வாறே.	4.39.8
392	குருந்தம தொசித்த மாலுங் குலமலர் மேவி னானுந் திருந்துநற் றிருவ டியுந் திருமுடி காண மாட்டார் அருந்தவ முனிவ ரேத்துந் திருவையா றமர்ந்த தேனைப் பொருந்திநின் றுன்னு நெஞ்சே பொய்வினை மாயு மன்றே.	4.39.9
393	அறிவிலா அரக்க னோடி அருவரை எடுக்க லுற்று முறுகினான் முறுகக் கண்டு மூதறி வாளன் நோக்கி நிறுவினான் சிறுவி ரலால் நெரிந்துபோய் நிலத்தில் வீழ அறிவினால் அருள்கள் செய்தான் திருவையா றமர்ந்த தேனே.	4.39.10