Tamils - a Trans State Nation..

"To us all towns are one, all men our kin.
Life's good comes not from others' gift, nor ill
Man's pains and pains' relief are from within.
Thus have we seen in visions of the wise !."
-
Tamil Poem in Purananuru, circa 500 B.C 

Home Whats New  Trans State Nation  One World Unfolding Consciousness Comments Search

Home > Tamils - a Trans State Nation > Tamil Language & Literature > Thamizh Literature Through the Ages - Preface > 1. Introduction > 2. The Sangam (Academy) period. > 3. The Didactic Period > 4. The Era of the Thamizh Epics > 5. The Era of Devotional Period   > 6. Epics of the ChOzha Period > 7. Grammar and Lexicography > 8. Philosophical Literary Period > 9. Thamizh purANangaL and Minor Poems > 10. IslAmic and Christian Contributions to Thamizh Literature > 11. Modern Period > 12. Present Situation  > 13. Conclusion

Thamizh Literature Through the Ages
தமிழ் இலக்கியம் - தொன்று தொட்டு இன்று வரை

Dr. C.R. Krishnamurti,
Professor Emeritus, University of British Columbia,
Vancouver, B.C. Canada

[see also சங்க கால நூல்கள்  at Project Madurai]


2. The Sangam (Academy) (சங்கம்) Period

2.1. Early Sangam Works

Chronologically the development of Thamizh literature is believed by the Thamizh people to have commenced during the Sangam period. References to the existence of at least three Thamizh academies are available in Thamizh literature. The first Sangam is credited to have been initiated by Lord Sivan himself. One of the poets, n^akkIrar (நக்கீரர்) who is said to have lived during this period has referred to the Thamizh academies in his commentary on iRaiyanAr akapporuLurai (இறையனார் அகப்பொருள் உரை)

According to the legend, a short-statured seer named agatthiar (அகத்தியர்) wrote the first treatise on Thamizh grammar (அகத்தியம்). Unfortunately no scientific proof is available to substantiate whether these academies existed at all and if so, the dates, the participants or their works. However it is probable that quite a few scholars could have met periodically at different times and discussed literary works either formally or informally.

2.2. TholkAppiam (தொல்காப்பியம்) and the top 18 Anthology Series (பதினெண் மேல் கணக்கு)

The starting point for Thamizh literary works is therefore reckoned to be the third or last Sangam period which is assigned the approximate dates from 500 B.C. - 200 A.D. Literary works of the last Sangam period include TholkAppiam, (தொல்காப்பியம்) a text on Thamizh grammar written by TholkAppiar (தொல்காப்பியர்) (~ 500 B.C.) and two collections of poems, dealing with akam (அகம்) subjective and puRam (புறம்) objective human emotions, the Eight Anthologies, ettut thokai, (எட்டுத்தொகை) and The Ten Idylls, Patthup pAttu, (பத்துப்பாட்டு) Together they constitute the top 18 in the PathineN mEl kaNakku Anthology series, (பதினெண் மேல் கணக்கு) . Of the several authors with conflicting names and dates involved in these Sangam collections, it is indeed gratifying to note that there were at least 27 poetesses. The role played by women in literary endeavours during the Sangam period is obvious.

2.2.1. TholkAppiam  (தொல்காப்பியம்)

Setting aside the oft repeated but justifiable criticism regarding the lack of evidence of specific dates and authors, it is appropriate to examine the contents of these texts with reference to their style and substance. It is indeed amazing that even prior to the beginning of the Christian era, there did exist a language with rigid grammatical rules which even today serve as authoritative guidelines. The corollary is that Thamizh should have been flourishing long before this time for someone to set out rules and regulations to formalize its usage in prose and poetry.

The verses (நூற் பாக்கள்) themselves are set in a specific rhythm, YAppu (யாப்பு) and adorned by various figures of speech, aNi (அணி). This basic structure later blossomed into the development of Thamizh literature along 3 directions, literature, music and stage (முத்தமிழ் - இயல், இசை, நாடகம்) . Drama, per se, is absent from the Sangam collections.

2.2.1.1. Literary Features of TholkAppiam

a) Chapters (அதிகாரங்கள்) TholkAppiam is not merely a textbook on Thamizh grammar giving the inflection and syntax of words and sentences but also includes classification of habitats, animals, plants and human beings. The discussion on human emotions and interactions is particularly significant. TholkAppiam contains 1602 poems which have been placed under 3 chapters (அதிகாரங்கள்)  : orthography, letters, (எழுத்து), etymology, words (சொல்), and subject matter or content, PoruL (பொருள்).

Whereas the grammatical part of TholkAppiam codifies the language, the concept of PoruL refers to the people and is unique to the Thamizh language and universal in its application. The grammar helps to convey the literary message on human behaviour and conduct which are later discussed in the chapter on PoruL.

In a broad sense, all human endeavours march towards four values: virtue (அறம்), wealth (பொருள்), pleasure (இன்பம்) and absolute peace (வீடு) . Since the last is beyond description and the first two are prerequisites for the third, TholkAppiar defines PoruL (content) to include pleasures derived from human emotions and experiences.

போக்கறு மரபிற் பொருளெனப் படுவது
நோக்கறும் வீடு நுவற்சிசெல் லாமையின்
அறம்பொரு ளின்ப மாகுமற்றதுரோ
அகனும் புறனுமென் றாயிரு பாற்றாய்
வகைபட வந்த வணிநலந் தழீஇச்
செய்யுளிடவயிற் புல்லிய நெறித்தே
(நூற்பா) 374.
(போக்கறு = குற்றமற்ற, நோக்கறும் = விவரிக்க முடியாத, செய்யுளிட நெறித்தே = செய்யுளிடத்தே சார்ந்து விளங்கும் இயல்பினை உடையது).

b) Literary Objectives (இலக்கியப் பொருண்மை)

The word, literature, ilakkiam, (இலக்கியம்)  has not been specifically used by TholkAppiar. By splitting the word, ilakkiam, into ilakku, (இலக்கு) objective or philosophy and iyam, (இயம்)  express, the inference is made that the philosophy of life is what is discussed under PoruL. The subsections, (இயல்கள்), under the chapter on PoruL include:

a) meippAttiyal, (மெய்ப்பாட்டியல்) dealing with the physical and psychological effects, (சுவை) on the reader;
b) uvamai iyal (உவமையியல்) which discusses the similes;
c) ceyyuL iyal, (செய்யுளியல்) in which kavithai, literature (இலக்கியம்) is discussed; and
d) marabiyal, (மரபியல்), in which traditional poetic idioms and expressions are described.

The term yAppu, (யாப்பு) an important component of how the prosody or versification is organized, is classified into seven kinds, (வகைகள்) as detailed below under the general context of PoruL :(பாட்டு, உரை, நூல், வாய்மொழி, பிசி, அங்கதம், முதுசொல்).

பாட்டு உரை நூலே வாய்மொழி பிசியே
அங்கதம் முதுசொல்லோடு அவ்வேழ் நிலத்தும்
வண்புகழ் முவர் தண்பொழில் வரைப்பின்
நாற்பெயர் எல்லை அகத்தவர் வழங்கும்
யாப்பின் வழியது என்மனார் புலவர்.
நூற்பா 1336.

The structure, (அமைப்பு) and components, (உறுப்பு) of literary works (இலக்கியம்) and the way the poems should be organized could be of 34 different types as follows:

மாத்திரை எழுத்துஇயல் அசைவகை எனாஅ
யாத்த சீரே அடியாப்பு எனாஅ
மரபே தூக்கே தொடைவகை எனாஅ
நோக்கே பாவே அளவியல எனாஅ
திணையே கைகோள் கூற்றுவகை எனாஅ
கேட்போர் களனே காலவகை எனாஅ
பயனே மெய்ப்பாடு எச்சவகை எனாஅ
முன்னம் பொருளே துறைவகை எனாஅ
மாட்டே வண்ணமொடு யாப்பின் வகையின்
ஆறுதலை யிட்ட அந்நால் ஐந்தும்
அம்மை அழகு தொன்மை தோலே
விருந்தே இயைபே புலனே இழைபு எனாஅப்
பொருந்தக் கூறிய எட்டொடுந் தொகைஇ
நல்லிசைப புலவர் செய்யுள் உறுப்பென
வல்லிதிற் கூறி வகுத்துரைத்தனரே.
நூற்பா 1259.

c) Primary, Secondary and Tertiary Parametersrs (முதல், கரு, உரிப் பொருட்கள்)

Recognizing that human activities cannot take place in vacuum and are constantly influenced by environmental factors, human experiences, in general, and subjective topics (அகம்) in particular, are assigned to specific habitats. Accordingly land was classified into five divisions, thiNai (திணைகள்) . These are: kuRinji (குறிஞ்சி) mountainous regions, mullai (முல்லை)  forests, marutham (மருதம்) agricultural lands, n^eithal (நெய்தல்) coastal regions, pAlai, (பாலை) deserts.

The differences in human avocations in these different regions at different seasons are described with vivid imagination stressing the phenotype-environment interactions among human beings, plants and animals. The habitat and the season are considered to be the primary parameters (முதற் பொருள்).

Located in these are the living things (human beings, plants and animals) which are the secondary parameters (கருப் பொருள்) . For example, the six different types of persons involved in the section on secret love are the Brahmin, friend, maid, the hero and the heroine:

பார்ப்பான், பாங்கன், தோழி, செவிலி
சீர்த்தகு சிறப்பின் கிழவன் கிழத்தியோடு
அளவு இயல் மரபின் அறுவகை யோரும்
நூற்பா 1445.

Finally the descriptions of the human emotions and feelings, tertiary parameters, (உரிப் பொருள்)  under these conditions are given. Included in this section are the desirable and undesirable traits for the hero, heroine and other characters.

The general tendency of Thamizh people in considering the Sangam age as the golden era of their language may be ascribed not so much to its antiquity as to the fact that their ancestors were indulging in literary pursuits and logical classification of the habitats and society in a systematic manner with little to draw from precedents domestically or elsewhere. Viewed from this perspective, it would be obvious that what is important is not the accuracy of the dates or the names of authors as stressed by some scholars but the fact that the legends and folk lores of a country or region do contain valuable information on the continuous and coherent development of a language and the people. What is required is an unbiased attempt to separate the facts from the myths!

d) Subjective (akam) and Objective (puRam) topics (அகப்பொருள், புறப்பொருள்).

PoruL is subdivided into subjective, (அகப்பொருள்) and objective (புறப்பொருள்) topics. Subjective topics  (அகப்பொருள்) refer to the personal or human aspect of emotions which cannot be verbalized adequately or explained fully. It can only be experienced by the individuals and includes love and sexual relationship. The division into akam and puram is not rigid but is flexible depending upon the interpretation used in a specific context.

அகமெனப் படுவது வகையரு முன்றனுள்
இன்ப மென்னு மியல்பிற றாகி
அகத்துநிக ழொழுக்க மாதல் வேண்டும்
நூற்பா 375.

Subjective topics (அகப்பொருள்) are further subdivided into four sections (இயல்) : subjective matters (அகத்திணை இயல்), clandestine love (களவியல்), chaste or wedded love (கற்பியல்),  and material wealth (பொருளியல்).

Objective topics (புறப்பொருள்) discuss all other aspects of human experience such as heroism, ethics, benevolence, philanthropy, social life and customs. All these topics are placed under one section (புறத்திணை இயல்).

The distinction made between the subjective and objective topics stresses the fact that while all topics were indeed discussed, they were done with discretion and always keeping in mind the seriousness associated with the expression of these fine basic human feelings. For example, when human love is discussed, a hero (தலைவன்)  and a heroine (தலைவி) are chosen without specific names and their feelings towards each other, under a variety of circumstances are elaborated using the imagination and descriptive capacity of the poet. Usually a friend who acts as a liaison between the hero and heroine is brought into the picture. In the narration of objective (புறம்) topics such as heroism of a King or chieftain or the philanthropy of a patron the specific names of individuals are mentioned.

The division of literary works into subjective and objective topics has enabled the poetic minds to discuss all topics under the sun from grammar to love, all within the framework of well prescribed, socially accepted conventions. The placement of secret or clandestine love (களவியல்) prior to wedded love (கற்பியல்) in TholkAppiam would indicate that former was not only socially acceptable but in fact was actively encouraged with the caveat that the choice should be made on sound criteria. The following verse (நூற்பா, சூத்திரம்) expresses the desirable traits viz., heroism and valour in the male and meekness, innocence and shyness (அச்சம், மடம், நாணம்)  in the female:

வேட்கை, ஒருதலை உள்ளுதல், மெலிதல்
ஆக்கம் செப்பல், நாணுவரை யிறத்தல்
நோக்குவ வெல்லாம் அவையே போறல்
மறத்தல், மயக்கம் சாக்காடு என்று அச்
சிறப்புடை மரபின் அவை களவென மொழிப
நூற்பா 1046.

Such a combination of traits has indeed been encouraged as mentioned below:

ஒன்றே வேறே என்றிரு பால்வயின்
ஒன்றி உயர்ந்த பால தாணையின்
ஒத்த கிழவனும் கிழத்தியும் காண்ப
மிக்கோனாயினும் கடிவரை யின்றே
நூற்பா 1039.

காமப் புணர்ச்சியும் இடந்தலைப் படலும்
பாங்கொடு தழாஅலும் தோழியிற் புணர்வு மென்று
ஆங்கநால் வகையிலும் அடைந்த சார்பொடு
மறையென மொழிதல் மறையோர் ஆறே.
நூற்பா 1442.

While describing the attributes of the heroine in wedded love (கற்பியல்), higher emphasis is given to chastity, good behaviour, hospitality, and ability to support the family and relatives . An example is given below of the desired traits. A discriminating observer could also discern the importance placed on the family system as a whole over the individual, a characteristic which is still in vogue.

கற்பும் காமமும் நற்பால் ஒழுக்கமும்
மெல்லியல் பொறையும் நிறையும் வல்லதின்
விருந்து புறம் தருதலும், சுற்றம் ஓம்பலும்
பிறவு மன்ன கிழவோள் மாண்புகள்.
நூற்பா 1098.

In defining chaste or wedded love the only restriction placed is the giving away of the bride by the parents following the necessary rituals as explained below:

கற்பு எனப்படுவது கரணமொடு புணர
கொளற்குரி மரபின் கிழவன் கிழத்தியைக்
கொடைக்குரி மரபினொர் கொடுப்பக்கொள் வதுவே.
நூற்பா 1088.

The practice leading to marriage is thus identical to the 'dating and choosing' the mate system practised in the west. The notion of "arranged marriages" therefore appears to be a recent introduction due to changed social circumstances. The Thamizh people are resilient as per the old dictum,  "(பழையன கழிதலும் புதியன புகுதலும் வழுவல கால வகையினானே", meaning literally "old order changeth yielding place to new".

e) Words.

Four kinds of words were recognized by TholkAppiar: spoken words (இயற்சொல்),  poetic words (திரிசொல்), borrowed words (திசைச்சொல்),  and Sanskritized words (வட சொல்).

The poetic style was divided into three based on the number of meters and lines as akaval (அகவல்),  kalippA (கலிப்பா),  and paripAdal (பரிபாடல்).  akaval is made up of four meters in each line which may vary from three to one hundred. The other two are more musically oriented. The veNpA (வெண்பா) style of poetry gradually replaced the akaval in later years.

f) Religion (சமயம்)

Another interesting but controversial observation in Sangam poems is the relatively meagre reference given to religion in general. In the akam (அகம்) songs, TholkAppiar has made reference to deities in the different land divisions: ThirumAl (திருமால்) for mullai (முல்லை),  Murugan (முருகன்) for kuRinji (குறிஞ்சி),  indhiran (இந்திரன்) for marutham (மருதம்), varuNan (வருணன்) for n^eithal (நெய்தல்) and koRRavai (கொற்றவை)  for pAlai (பாலை)

Some scholars believe that TholkAppiar was a Jain. The following two verses are usually given in support of TholkAppiar's religious outlook:

மாயோன் மேய காடுறை உலகமும்
சேயோன் மேய மைவரை உலகமும்
வேந்தன் மேய தீம்புனல் உலகமும்
வருணன் மேய பெரு மணல் உலகமும்
முல்லை, குறிஞ்சி, மருதம், நெய்தல் எனச்
நூற்பா 951.

கொடிநிலை கந்தழி வள்ளி என்ற
வடுநீங்கு சிறப்பின் முதலன முன்றும்
கடவுள் வாழ்த்தொடு கண்ணிய வருமே.
நூற்பா 1034.


2.2.2. The Eight Anthologies (ettut thokai) (எட்டுத்தொகை நூல்கள்)

The works included in ettut thokai along with the number of stanzas available in parentheses are as follows: puRa n^AnURu (புறநானூறு) (398) , aka n^AnURu (அகநானூறு)(400), n^aRRiNai (நற்றிணை) (399), kuRun^thokai (குறுந்தொகை) (400) , pathiRRup patthu (பதிற்றுப்பத்து) (80), ainkuRu n^URu (ஐங்குறுநூறு) (498), paripAdal (பரிபாடல்) (22) and kalit thokai (கலித்தொகை) (150). These are summed up in the following song by an unknown poet:

நற்றிணை நல்ல குறுந்தொகை , ஐங்குறுநூறு,
ஒத்த பதிற்றுப்பத்து ஓங்கு பரிபாடல்,
கற்றறிந்தார் ஏத்தும் கலியோடு,
அகமபுறம் என்று
இத்திறத்த எட்டுத் தொகை

2.2.3. The Ten Idylls, (patthup pAttu) (பத்துப்பாட்டு)

The Ten Idylls consist of the following collections whose authors and the number of verses available are given in parentheses:

1. ThirumurukARRup patai (திருமுருகாற்றுப்படை) (நக்கீரர்) (317)
2. porun^arARRup patai, (பொருநர் ஆற்றுப்படை) (317) ,
3. ciRupANARRup patai (சிறுபாணாற்றுப்படை) (நல்லுர் நத்தத்தனார்) (269) ,
4. PerumpANARRup patai (பெரும்பாணாற்றுப்படை) (கடியலுர் உருத்திரங் கண்ணனார்) (248) ,
5. Mullaip pAttu (முல்லைப்பாட்டு) (நப்பூதனார்) (103) ,
6. Mathuraik kAnchi (மதுரைக்காஞ்சி ) (மாங்குடி மருதனார்) (782)
7. n^edun^alvAdai (நெடுநல்வாடை) (நக்கீரர்), (188),
8. KuRinjip pAttu ( குறிஞ்சிப்பாட்டு) (கபிலர்) (261),
9. Pattinap pAlai (பட்டினப் பாலை) (கடியலுர் உருத்திரங்கண்ணனார்) (301) ,
10. MalaippadukadAm (மலைப்படுகடாம்) (இரணியமுட்டத்துப் பெருங்குன்றூர்ப பெருங்கௌசிகனார்) (583)

The composition of the Ten Idylls is described in the following verse:

திருமுருகு பொருநாறு பாணிரண்டு முல்லை
பெருகு வளமதுரைக் காஞ்சி - மருவினிய
கோலநெடு நல் வாடை கோல் குறிஞ்சி பட்டினப்
பாலை
கடாத்தொடும் பத்து.
(Anon)

In general, the concept of ARRup patai (ஆற்றுப்படை) is defined by TholkAppiar himself as the tribute or homage paid by poets and minstrels to Kings and patrons with the expectation of financial rewards or other gifts. The exception is ThirumurukARRup patai (திருமுருகாற்றுப்படை) which was sung by n^akkIrar (நக்கீரர்) in praise of Murugan (முருகன்), the deity of the kuRinji (குறிஞ்சி) landscape, thiNai, (திணை).

Based on the differences in the grammar, style and the induction of a deity instead of a human being as the patron, it is believed that the n^akkIrar who wrote ThirumurukARRup patai (திருமுருகாற்றுப்படை) was different from the one who wrote parts of the Ten Idylls or the one who wrote the grammatical text, adi n^Ul (அடிநூல்)

While describing life and romance, the poets employed the background of the natural landscape (இயற்கை அமைப்பு)  and adorned their descriptions of love and emotions with a variety of similes (உவமைகள்) and vivid imaginations. For example, the weathering of a lover in distress is compared to the melting of butter placed on the eyes in the hot sun.

ஞாயிறு காயும் வெவ்வறை மருங்கில்
கையில் ஊமன் கண்ணில் காக்கும்
வெண்ணெய் உணங்கல் போலப்
பரந்தன்று இந்நோய். ..

While describing the hot desert areas , pAlai (பாலை), where dangerous thieves had their hideouts, the author of a song in kalit thokai (கலித்தொகை) lets his imagination go wild as described below. He says that the thieves were so cruel that even if the traveler did not have any money they will cut him into pieces and enjoy themselves at the sight of the dancing of the slain body. Thing were so bad that even birds were scared to go into those areas.

... கடுங்கண் மறவர்தாம்
கொள்ளும் பொருள் இலர் ஆயினும், வம்பலர்
துள்ளுநர்க் காண்மார் தொடர்ந்து வெளவலின்
புள்ளும் வழங்காப் புலம்புகொள் ஆரிடை.

Notwithstanding their indulgence in describing subjective passions of love and romance at considerable length, the Sangam poets held lofty ideals of life. The duties of different segments of the society are outlined in the following verse:

ஈன்று புறந்தருதல் என் தலைக்கடனே
சான்றோன் ஆக்குதல் தந்தைக்குக் கடனே
வேல்வடித்துக் கொடுத்தல் கொல்லற்குக்கடனே
நன்னடை நல்கல் வேந்தற்குக் கடனே
ஒளிறுவாள் அருஞ்சமம் முறுக்கிக்
களிறு எறிந்து பெயர்தல் காளைக்குக்கடன
(Anon)

The fine qualities of man with reference to love, affection, courtesy, finesse, etiquette and forgiveness have been defined so precisely and meticulously in a kalit thokai (கலித்தொகை) piece that these are applicable universally:

ஆற்றுதல் என்பது ஒன்று அலர்ந்தவர்க்கு உதவுதல்,
போற்றுதல் என்பது புணர்ந்தாரைப் பிரியாமை,
பண்பு எனப்படுவது பாடு அறிந்து ஒழுகுதல்,
அன்பு எனப்படுவது தன் கிளை செறாஅமை,
செறிவு எனப்படுவது கூறியது மறாஅமை,
பொறை எனப்படுவது போற்றாரைப் பொறுத்தல்.
நிறைவு எனப்படுவது மறை பிறர் அறியாமை.

Despite their creative minds and poetic capacities, Thamizh poets have been traditionally poor and were always dependent upon patrons (வள்ளல்கள்) for their livelihood. While asking for charity, a poet in PuRa n^AnURu (புறநாநூறு) appeals to the patron by saying that it is not despicable to ask for alms but to say ‘no’ is still worse; to donate before asked for is good but to decline when offered is still better.

ஈயென இரத்தல் இழிந்தன்று, அதன் எதிர்
ஈயேன் என்றல் அதனினும் இழிந்தன்று,
கொள்ளெனக் கொடுத்தல் உயர்ந்தன்று, அதனெதிர்
கொள்ளேன் என்றல் அதனினும் உயர்ந்தன்று .
(புறம், 204).

In the chapters on the puRam ( புறம்) topics, the heroism of people in general and women in particular occupied a key place. The following is the description of the valour of a woman who lost her brother on the first day and her husband on the second, dresses up her only son , gives him the spear and sends him to the battle on the third day after hearing the sounds of the bugle:

மேனாள் உற்ற செருவிற்கு இவள் தன்னை
யானை எறிந்து களத்து ஒழிந்தனனே
நெருநல் உற்ற செருவிற்கு இவள் கொழுநன்
பொருநரை விலங்கி ஆண்டுப்பட்டனனே
இன்றும், செருப்பறை கேட்டு விருப்புற்று முயங்கி
வேல்கைக் கொடுத்து வெளிது விரித்து உடிஇப்
பாறுமயிர்க் குடுமி எண்ணெய் நீவி
ஒருமகன் அல்லது இல்லோள்
செருமுகம் நோக்கிச் செல்கென விடுமே.
(புறம், 279)

Considering the depth at which various subjective and objective topics have been discussed in the Sangam period, it would appear that the authors were basically preoccupied with personal and social topics of emotional appeal. It is not as if devotional concepts did not develop at this time. The following verses in pari pAtal (பரிபாடல்) demonstrate the emergence of the devotional (பக்தி)  concepts. In the first song the prayers of an author where he desires not gold or fame but only the grace of the Lord Murugan are depicted. In the second , the concept of the omnipresence of God is explained.

யாம்அம் இரப்பவை
பொருளும் பொன்னும் போகமுமல்ல நின்பால்
அருளும் அன்பும் அறனும் முன்றும்
உருளிணர்க் கடம்பின் ஒலிதா ராயோ.
கல்லினுள் மணியும்நீ, சொல்லினுள் வாய்மைநீ,
அறத்தினுள் அன்பு நீ, மறத்தினுள் மைந்து நீ,
வேதத்து மறை நீ, பூ தத்து முதலும் நீ,
வெஞ்சுடர் ஒளியும் நீ, திங்களும் அளியும் நீ
அனைத்தும் நீ, அனைத்தின் உட்பொருளும்நீ.
(கடுவன் இளவெயினனார்)

Therefore, the less importance given to religious topics in the Sangam texts would suggest that, the authors who belonged to three different religious groups (Hinduism, Jainism or Buddhism) played down the religious note deliberately and concentrated on their poetic strengths. It is also probable that theological and devotional (பக்தி) concepts did not permeate deeply into the society until later.

Finally, a passage from PuRa n^anURu (புறநாநூறு) along with the English translation by G.U.Pope is given below to illustrate the cosmopolitan outlook of the Thamizh people in the Sangam period with reference to their global perspectives and ideals. In this akaval (அகவல்) , a minstrel called KaNiyan PUnkunRan (கணியன் பூங்குன்றன்) generalizes the sentiment that the whole world is considered as one big family where people conduct themselves with dignity and self respect and do not express undue homage to their superiors and have no contempt for the lower escutcheon.

ஞானிகள்
யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளிர்,
தீதும் நன்றும் பிறர்தர வாரா,
நாதலும் தணிதலும் அவற்றோ ரன்ன
சாதலும் புதுவது அன்றே, வாழ்தல்
இனிதுஎன மகிழ்ந்தன்றும் இலமே, முனிவின்
இன்னாது என்றலும் இலமே, பின்னொடு
வானம் தண் துளி தலைஇ ஆனாது
கல் பொருது இரங்கும் மல்லல் பேர்யாற்று
நீர்வழிப் படுஉம் புணைபோல் ஆருயிர்
முறைவழிப் படுஉம் என்பது திறவோர்
காட்சியின் தெளிந்தனம் ஆதலின் மாட்சியின்
பெரியோரை வியத்தலும் இலமே,
சிறியோரை இகழ்தல் அதனினும் இலமே.
(புற நானூறு, 192

The Sages

To us all towns are one, all men our kin,
Life's good comes not from others' gifts, nor ill,
Man's pains and pain's relief are from within,
Death's no new thing, nor do our blossoms thrill
When joyous life seems like a luscious draught.
When grieved, we patient suffer; for, we deem
This much-praised life of ours a fragile raft
Borne down the waters of some mountain stream
That o'er huge boulders roaring seeks the plain
Tho' storms with lightning's flash from darkened skies.
Descend, the raft goes on as fates ordain.
Thus have we seen in visions of the wise !
We marvel not at the greatness of the great;
Still less despise we men of low estate.
(G.U.Pope, 1906)

This passage is relevant to the world today which appears to be fragmented by overzealous linguistic and religious fundamentalists. It seems appropriate to reiterate these profound words written a thousand years back to make the world a better place to live.

Any discussion on Sangam literature will not be complete without reference to the scholars who have interpreted these works in later years in their own characteristic styles. A scholar named iLampUraNar (இளம்பூரணர்)  wrote a commentary on the entire TholkAppiam thus earning the title, Commentator (உரையாசிரியர்). In subsequent years he was indeed referred to as Commentator without his real name. A century later, some time in the thirteenth century, other commentators, PErAciriyar (பேராசிரியர்) and CEnAvaraiyar (சேனாவரையர்) wrote explanatory notes and interpretations for sections of TholkAppiam.

It is relevant to mention that the Sangam period corresponds roughly to the following historical landmarks:

Gautama Buddha (566-486 B.C.), Invasion of Alexander (327-325 B.C.) , Mauryan Dynasty (322-183 B.C.), and the SatavAhana Dynasty in Deccan (50 B.C - 250 A.D.). It is well to bear in mind that the emergence of Buddhism and Jainism posed challenges to traditional VEdhic Hinduism at this time.


2.2.4. Conclusion

In summary, going through the Sangam texts, one can make certain generalizations regarding the social life and cultural characteristics of the Thamizh people during the period. They appear to be highly systematic and logical in their literary approach as exemplified by their predisposition to classify every facet of their lives from land and language to love and heroism using well defined criteria. The word grammar was used in a broader sense to include rules governing not only inflections and syntax of words and sentences but also to describe personal relationships and social activities. The high degree of finesse and discretion they exhibited in their description of love and human relationship is admirable and may well be emulated with advantage today. Their sensitivity to discuss subjective and objective topics separately also shows their rigid code of ethics.

On the other hand, in the Sangam texts, the magnitude of coverage of human emotions and feelings seems to be much greater than discussions on religious thoughts and spiritual analysis. Even the few religious references pertain to deities specific to each habitat. Perhaps this is an indication that the Thamizh people in the Sangam period were pragmatic people fully preoccupied with worldly pursuits in their own habitats.


2.3. Bibliography

aruNAchalam, M. (1975) அருணாசலம், மு. முதற்காப்பியங்கள். ?ந தமிழ் இலக்கியக் கொள்கை - ஓர் அறிமுகம். தொகுதி 1, உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனம், சென்னை. பக். 93-135.

aruNAchalam, M. (1975) அருணாசலம், மு. தமிழ் இலக்கிய வரலாறு 9-ஆம் நூற்ண்டு. காந்தி வித்தியாலயம், திருச்சிற்றம்பலம். பக். 365.

aruNAchalam, P.அருணாசலம், ப. தொல்காப்பியர். தமிழ்ப் புத்தகாலயம், சென்னை. பக் 236.

Asher, R.E. Tamil, London, Croom Helm.

Chellamutthu, K.C., T. PadmanAban & P.V. n^AgarAjan. (1985) Catalogue of Tamil Palm leaf Manuscripts in the Tamil University. ThanjAvUr, Tamil University (Publication No. 31).

Chelliah, J.V. (Tr. Ed.) 1946/1985 Patthup pAttu - ten Tamil idylls. Tamil University, ThanjAvUr.

Encyclopaedia of Tamil Literature. (1990) Introductory Articles. G. John Samuel (ed.) Vol. I, Institute of Asian Studies, Madras. pp.696.

iLavarasu, S. (1970) சோம. இளவரசு. இருபது நூற்றாண்டுகளில் தமிழ். மணிவாசகர் நூலகம், சிதம்பரம். பக். 170.

MaNavALan, A.A. (1975)மணவாளன், அ.அ. சங்ல இலக்கியம். In: S.V.SubramaNian and T.V.VIrAswAmi. ed.தமிழ் இலக்கியக் கொள்கை - ஓர் அறிமுகம்.  International Institute of Tamil Studies, Madras. pp.23-64.

MANickam, V.S. (ed.) (1968) A glimpse of Tamilology. TiruchirAppalli, Academy of Tamil Scholars of Tamil Nadu.

MInAtchi sun^tharan, T.P. History of Tamil Literature. aNNAmalai University Publications in linguistics - 3. aNNAmalai University, aNNAmalai n^agar. (1965). pp.211.

n^ilakanta SAstri, K.A. (1966) A History of South India. Oxford University Press, Madras. pp. 387.

SInicchAmy, T. (1985)சீனிச்சாமி, து. தமிழில் காப்பியக்கொள்கை. தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர். பக்.400.

 SubramaNian, S.V. (1975)தொல்காப்பியம். In: SubramaNian, S.V. and V.VIrAsAmi (ed.) (1975) சுப்பிரமணியன், ச. வே . & வீராசாமி, தா. வே.. தமிழ் இலக்கியக் கொள்கை - ஓர் அறிமுகம். தொகுதி 1.. உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனம், சென்னை. பக். 1 - 22.

SubramaNian, S.V. and V.VIrAsAmi (ed.) (1981) Cultural Heritage of the Tamils. International Institute of Tamil Studies, Madras. pp. 425.

Tamil Heroic Poems by G.U.Pope. Published by The South India Saiva Siddhantha Works Publishing Society, Madras (1973). pp.136.

Thani n^Ayagam, X.S. (ed.) (1968) Tamil Studies Abroad: a symposium. Kuala Lumpur, International Association of Tamil Research.

VaiyApurip PiLLai, S. (1956) History of Tamil Language and literature (beginning to 1000 A.D.) New Century Book House, Madras. pp.206.

VaiyApurip PiLLai, S. (1989) வையாபுரிப் பிள்ளை, எஸ. இலக்கியச் சிந்தனைகள். தமிழ்ப் புத்தகாலயம், சென்னை. பக்.552

VaiyApurip PiLLai, S. (1957) வையாபுரிப் பிள்ளை. காவிய காலம். தமிழ்ப் புத்தகாலயம், சென்னை.

VaradharAjan, M. (1972) வரதராஜன், மு. தமிழ் இலக்கிய வரலாறு. SAhitya Academy, New Delhi . pkf. 376.

Zvelebil, K.V. (1974) Tamil Literature. Otto Harressowitz, Wiersbaden.

Zvelebil, K.V. (1995) Lexicon of Tamil Literature. E.J. Brill, New York. pp.783.

( Recently modern Thamizh scholars have undertaken the arduous task of presenting the Sangam texts in an easily understandable format eg. puRan^AnURu (புறநானூரறு) by Dr. M.KaruNAn^ithi (கருணாநிதி). If this lead is followed by others, it will certainly stimulate general interest in the study of these classics.)

continued

 

 

Mail Us Copyright 1998/2009 All Rights Reserved Home