|
One Hundred
Tamils of the 20th Century
Namakkal V. Ramalingam
Pillai
நாமக்கல்
கவிஞர்
ராமலிங்கம்
பிள்ளை
1888 - 1972
[to read the
Tamil text you may need to download & install
a Tamil Unicode font from here - for detailed
instructions please also see Tamil Fonts &
Software]
Professor C.R.Krishnamurthi on Namakkal V.
Ramalingam Pillai at Thamizh
Literature Through the Ages -
 "...Like MahA Kavi SubramaNiya BhArathiyAr,
(Namakkal) rAmaligam PiLLai belonged to a
generation of Thamizh poets who grew up at a time
when the struggle for political freedom was in
full swing. People in different walks of life,
endowed with talents in different disciplines
were heavily influenced by GAndhiji's idealism and social and
moral philosophy; these patriots developed deep
convictions about the supreme value of freedom
and were willing to make any sacrifice for the
sake of achieving freedom for their country. The
non violent approach advocated by GAndhiji
appealed to them as the best tool at their
disposal to defy the super power.
The need to address the social problems which
deplorably persisted in the society for centuries
(uplift of women, education of masses,
eradication of poverty, untouchability, religious
exploitations and superstitions) was felt as
urgent as never before. n^Amakkal rAmalingam
PiLLai's literary policy was a bold and
courageous bid to bring out these problems to the
attention of the Thamizh people. In recognition
of his literary genius as well as his
contribution to the society, he was made the
first poet-laureate of Thamizh n^Adu and given
the title "n^Amakkal Kavignar" (நாமக்கல்
கவிஞர்).
In fact his first claim to fame came from the
following poem in which he exhorted Thamizh
people to join GAndhiji in his non violent
struggle against Britain which did not involve
the sword or blood:
|
கத்தியின்றி
ரத்தமின்றி
யுத்தமொன்று
வருகுது
சத்தியத்தின்
நித்தியத்தை
நம்பும்யாரும்
சேருவீர்
(கத்)
ஒண்டி
அண்டிக்f
குண்டுவிட்டு
உயிர்பறித்த
லின்றியே
மண்டலத்தில்
கண்டிலாத
சண்டை
யொன்று
புதுமையே
(கத்)
குதிரையில்லை
யானையில்லை
கொல்லும்
ஆசையில்லையே
எதிரியென்று
யாருமில்லை
ஏற்றும்
ஆசையில்லதாய்
(கத்)
கோபமில்லை
தாபமில்லை
சாபங்கூறல்
இல்லையே
பாபமான
செய்கை
யொன்றும்
பண்ணுமாசை
யின்fறியே
(கத்).....
|
His love of Thamizh was as deep as his thirst
for Indian independence. In an excellent summary
of the literary achievement of the Thamizh people
over the millenniums, n^Amakkal Kavignar used a
simple style in the following poem to inspire
them to stand by GAndhiji's nonviolent
struggle.
தமிழன்
என்றொரு
இனமுண்டு
தனயே
அவர்க்கொரு
குணமுண்டு
அமிழ்தம்
அவனுடை
மொழியாகும்
அன்பே
அவனுடை
வழியாகும்
அறிவின்
கடலைக்
கடைந்தவனாம்
அமிர்தம்
திருக்குறள்
அடைந்தவனர்
பொறியின்
ஆசையைக்
குறைத்திடவே
பொருந்திய
நூல்கள்
உரைத்திடுவான்
கவிதைச்
சுவைகளை
வடித்தெடுத்தான்
கம்பன்
பாட்ரெனப்
பெயர்கொடத்தான்
புவியில்
இன்பம்
பகர்ந்தவெலாம்
புண்ணிய
முறையில்
நுகர்த்திடுவான்
பத்தினி
சாபம்
பலித்துவிடும்
பாரில்
இம்மொழி
ஒலித்திடவே
சித்திரச்
சிலப்பதிகாரமதை
செய்தவன்
துறவுடை
ஓரரசன்.
சிந்தா
மணிமணி
மேகலையும்
பத்துப்
பாட்டெனும்
சேகரமும்
நந்தா
விளக்கெனத்
தமிழ்நாட்டின்
நாகரி
கத்தினை
மிகக்காட்டும்.
தேவா
ரம்திரு
வாசகமும்
திகழும்
சேக்கி
ழார்புகழும்
ஓவாப் பெருங்கதை
ஆழ்வார்கள்
உரைகளும்
தமிழன்
வாழ்வாகும்.
தாயும்
ஆனவர்
சொன்னதெலாம்
தமிழன்
ஞானம்
இன்னதெனும்
பாயும்
துறவுகொள்
பட்டினத்தார்
பாடலும்
தமிழன்
பெட்பெனலாம்.
உத்தமன்
காந்தியின்
அருமைகளை
உணர்ந்தவன்
தமிழன்
பெருமையுடன்
சத்தியப்போரில்
கடனிருந்தான்
சாந்தம்
தவறா
துடனிருந்தான்.
n^Amakkal Kavignar painted a brilliant and
moving account of various social events and
turmoils, which occurred during the development
of Thamizh in the following poem. He stressed the
need to recognize the purpose of why all these
sacrifices were made and appealed to the Thamizh
people that now was the time to stand behind the
nonviolent movement of GAndhiji.
பல்லவி
தருணம்
இதுவே,
தருணம்
இதுவே
தமிழா ,
எழுந்திருடா.
அனுபல்லவி
கருணையின்
வடிவாம்
கலைகளின்
முடிவாம்
காந்தி
யென்e$ருமுனி
சாந்தியென்றழைக்கிரார்.
சரணங்கள்
வள்ளுவர்
வாழ்க்கையும்
திருக்குறள்
வகுத்ததும்
தள்ளரும்
தாயுமா
னவருடல்
தகித்ததும்
வள்ளலி
ராமலிங்க
சுவாமிகள்
வடித்ததும்
கள்ளமில்
பட்டினத்தார்
கவலையும்
இதற்கே.
(தரு)
சைவர்கள்
பூண்டதும்,
சமணர்கள்
மாண்டதும்
வைணவர்
வருத்தமும்
புத்தர்கள்
வாட்டமும்
மையற
ஏசுதான்
சிலுவையில்
மரித்ததும்
மஹும்மது
நபியவர்
மகிழ்ந்ததும்
இதற்கே
(தரு)
கம்பன்
கவித்திறமும்
விfல்லியின்
சந்தமும்
செம்பொருள்
சேக்கிழார்
தேடத்
தெரிந்ததுவும்
பைம்பரஞ்
சோதியார்
பாடிப்பகர்ந்ததுவும்
நம்பின
யாவரும்
நவின்றதும்
இதுவே
(தரு)
n^Amakkal Kavignar took tremendous pride in
describing the glory of Thamizh as could be seen
in the poem below. Among other things he praised
the Thamizh people belonging to different
religions living in peaceful coexistence.
தமிழா,
உனக்கிது
தருணம்
வாய்த்தது.....
ஏசு
தமிழரல்ல
என்றிடும்
காரணத்தால்
இகழ்ந்து
விடுவ
தில்லை
தமிழ்
நாட்டார்
பேசும்
தமிழர்களில்
கிருஸ்துவைப்
போற்றுகின்ற
பெருமையு
டையவர்கள்
பலபேர்கள்
(தமிழா)
மகம்மது
பிறந்தது
மற்றொருதேசம்
அவர்
மகிமை
விளங்குமிந்தத்
தமிழ்நாட்டில்
அகம்மகிழ்ந்
தனுதினம்
நாகூர்
ஆண்டவனை
ஆரார்
தொழுகிறார்
அறியாயோ
(தமிழா)
n^Amakkal Kavignar's similes are simple but
unique in their expressions. In all his literary
works, patriotic and social messages are always
beautifully woven into the main theme. This is
clearly seen in one of his famous works, avanum
avaLum (He and She), (அவனும்
அவளும்).
He first described the heroine as follows: "One
cannot compare her to a deer because the deer has
always a puzzled look (மருளுதல்)
; one cannot compare her eyes to those of a fish
because fish do not have very black eyes; one
cannot compare her to honey because even honey
tends to become insipid; one cannot compare her
forehead to a crescent moon because the rest of
her face is not as dark as the moon".
More importantly he presented the heroine as a
modern girl who fought for the freedom of women
and for the removal of old traditional practices
which put them down. He also made his heroine
champion the cause of remarriage of widows and
crusade against child marriage. In a style
characteristic of a social reformer, he made his
heroine condemn men who talked about the chastity
of women while they themselves committed
adultery.
மான்
என
அவளைச்
சொன்னால்
மருளுதல்
அவளுக்
கில்லை.
மீன்விழி
உடையா
ளென்றால்
மீனிலே
கருமை
இல்லை.
தேன்மொழிக்
குவமை
சொன்னால்
தெவிட்டுதல்
தேனுக்
குண்டு.
கூன்பிறை
நெற்றி
என்றால்
குறைமுகம்
இருண்டு
போகும்.
மறுமணம்
மாதர்க்fகில்லை
மதலையை
விதவை
யாக்கி
நறுமணப்
பூ வு
மின்றி
நல்லஓர்
துணியும்
இன்றி
உறுமணல்
தேரை
போல
ஒளiந்திருந்
தொடுங்கச்
செய்யும்
சிறுமனப்
பான்மை
யேநம்
தேசத்தின்
நாசம்
என்பாள்
கற்பெனப்
பேசு
வார்கள்
கற்பினைப்
பெண்களே
காக்கப்
பற்பல
பெண்ணை
நாடிப்
பசப்பலாம்
ஆண்கள்
மட்டும்
அற்புதம்
ஆனதாகும்
அநியாயம்
இந்த
நாட்டின்
நற்பதம்
கெடுத்த
தென்று
நாளெல்லாம்
நைவாள்
நங்கை.
(அவனும்
அவளும்)
n^Amakkal Kavignar's work is a nice blend of
simple but touching literary style intended to
expose social problems which have long been
neglected. It is difficult to describe how deeply
n^Amakkal Kavignar was devoted to GAndhiji and
his teachings. The following is an example of his
feelings:
கவிபாடிப்
பெருமை
செய்யக்
கம்ப
னில்லை
கற்பனைக்கிங்
கில்லையந்fதக்
காளi
தாசன்
செவி
நாடும்
கீர்த்தனைக்கு
த்யாக
ரில்லை
தேசீய
பாரதியின்
திறமும்
இல்லை
புவிசூடும்
அறிவினுக்கோர்
புதுமை
தந்து
புண்ணியமும்
கண்ணியமும்
புகழும்
சேர்ந்த
உவமானம்
வேறெவரும்
உரைக்க
வொண்ணா
உத்தமராம்
காந்தியரை
உவந்து
பேச.
In addition to several lyrical and narrative
poetry, n^Amakkal Kavignar had also written an
autobiography, "en Kathai" (என்
கதை). "
|
