From:
Charles Sarvan,
Germany, 20 July 2009
On that Sivanandan Speech
I refer to the speech
recently delivered (9 July 2009) by A Sivanandan,
Director of the Institute of Race Relations,
London. He concluded by saying: (9 July 2009):
"It is for the Sinhalese people I fear now - for
if they come for me in the morning, they'll come for
you that night."
Sivanandan fears for dangers and difficulty that may
(will) befall the Sinhalese in the future, rather than
focusing on the appalling calamity the Tamil people
face and endure in the present. It is the latter that
should take up our thought and feeling, time and
effort. As is well known, concluding sentences carry
more weight, tend to remain with listeners - that
sentence should have been directed at the suffering of
the Tamils in the concentration camps, a veritable hell
in the Paradise Isle.
Secondly, if the Sinhalese suffer because the state
becomes fascist, then that suffering will be at the
hands of fellow Sinhalese and, sooner or later, the
Sinhalese will throw off that yoke. The situation of
the Tamils, threatened with extinction, is quite
different: they are already suffering under
fascism.
The German word schadenfreude is one of those
so-called "loan words" that has entered the English
language. It means the pleasure or satisfaction we feel
when misfortune or harm comes to others [particularly
to those who are against us; those whom we dislike].
There seems to be an element of schadenfreude in
Sivanandan's concluding statement. Indeed, it seems to
be a wish, rather than a prediction.
I recall a song the Sinhalese used to sing about
themselves: Sinhalaya, mohdaya / Kavung kanna yodaya
[The Sinhalese fool / is greedy to eat kavung.]
But as Murugar Gunasingam (Tamils in Sri Lanka,
Sydney, 2008) and others have shown, it is the Tamils
and Tamil politicians, who were out-witted and
out-manouvered, time after time. Pretending to be
easy-going mohdayas, they made mohdayas of the Tamils -
not to mention the Soulbury Commission. Though late, we
must learn - and change. The troubles and misfortunes
of others, do not change anything, do not help, are not
constructive - unless we turn them to our
advantage.
Sivanandan's achievements are admirable; his
contribution, unquestioned - all the more why his
concluding statement is puzzling.
From:
Thevanambiya
Theesan, Sri Lanka,18 July 2009
[see also Time is Running Out
- Nadesan Satyendra in the Sri Lanka Tribune on the
1979 Sri Lanka Presidential Commission "..What
does it matter who arrived first? Or is it the
position that those who arrived later should be
dumped into the sea? Or for that matter are the late
arrivals to be discriminated against on the ground
that they are late arrivals? Does it matter that some
are regarded as invaders, and some others as
settlers? Are we to visit the sins of the so called
invaders on their descendants born centuries later
and on generations yet unborn? Or is it that the
descendants of these invaders have inherited a
certain propensity towards invasive habits and should
therefore be kept in a state of semi-subservience? Is
that the path to a united Sri Lanka? ..]
I enjoy reading your selected writings. Many
Sinhalese also do not miss your articles. You are
covering a very large area. During the last few years,
one Prof. Nalin De Silva is propagating a false history
for the Tamils in Sri Lanka and today he has become
very famous with many followers. He writes extremely
racist articles in the Island English and Sinhala News
paper. Due to his propaganda, many Sinhalese (mainly
youth) believe that the Tamils of Jaffna were brought
by the Dutch to grow tobacco. Unfortunately, nobody
challenges or writes against Prof. Nalin De Silva to
expose his false propaganda. At this time, I feel that
it is very important that the people should know the
truth.
Prof. Nalin De Silva & Sinhala-Buddhist
Pseudo-History
As usual in Sri Lanka, when one Sinhala poltical
party suggests a political solution to the National
question, the extremist forces among the
Sinhala-Buddhists become extra-ordinarily active. One
such extremist who is actively propagating a false
history of the Tamils is Dr. Nalin De Silva. In a
series of articles named Solution, he says there were
neither Tamils nor a Tamil race in Sri Lanka or
anywhere else before the 12th Century AD and the
so-called solution to a non existing ethnic problem is
nothing but an intermediate step to a separate
state.
Prof. Nalin De Silva says that if a separate state
was demanded in 1949 and if devolution is proposed in
lieu of a separate state then surely it cannot be a
solution to the so-called discriminations against the
Tamils that are supposed to have taken place after
1956.
What are the facts? Immediately after taking over
the country in 1948, the first thing that an
independent government under D. S. Senanayake, the so
called father of the nation , did was to disenfranchise
the plantation Tamils . This was followed by
colonization schemes that settled Sinhalese peasants in
the predominantly Tamil-speaking North-East thereby
changing the ethnic demography of the area which
prompted the Tamils to demand a federal state in 1949.
The discriminations against the Tamils started right
from the day of independence in 1948 and not from 1956
as he claims.
As one of the members of Vasudeva's and
Wickramabahu's Trotskyite NSSP, Nalin De Silva was one
of the Sinhala-Buddhists who endorsed the right of
Tamils for self determination in the early 1980s. Now
he has taken a hundred and eighty degree turn by
joining hands with Gunadasa Amerasekara and started
writing the 'Jathika Chintahnaya' (Mahavamsa Mindset).
In a recent article in the Island review he claims that
western truth in particular is not relevant to us and
claims that the only point of view applicable in Sri
Lanka is the Sinhala-Buddhist point of view. The
ancient stone inscriptions and even the Mahavamsa do
not support his views.
For example, Dr. Nalin De Silva still relies on the
thesis that the PhD student Mr. K. Indrapala wrote in
1965. After 30
years of research as a senior Archeologist /Historian
Prof. K. Indrapala says he does not even have a
copy of his dissertation (1965) which is completely out
of date. If we want to know the history of Sri Lanka on
the basis of the scientific discoveries in the fields
of archaeological, epigraphical and anthropological
research made till now, we have to read what is written
by those who are qualified in the field of
history/archeology and not Math/physics.
For example, people such as Prof. Leslie
Gunawardane, (professor in history and a former Vice
Chancellor of University of Peradeniya), Dr. K. Indrapala (former
professor in history, University of Jaffna) and
many other
qualified historians have written articles and
books on the history of Sri Lanka based on the latest
findings.
The Tamils of North-East have lived in the Island of
Sri Lanka from the beginning of its history. The Pali
chronicles and the ancient Brahmi stone inscriptions
give enough evidence to prove that Tamils lived in the
Island and the Tamil Kings have ruled the Northern
(Anuradhapura/Polonnaruwa) Kingdom of Sri Lanka right
from the ancient period. The Tamils are also one of the
main contributors for the formation of the Sinhala
race.
The Mahavamsa very clearly says that there were
Tamils (Damilas) in Sri Lanka during the early historic
period not as traders but the rulers. Even Dutugemunu
had to conquer not just one Tamil king but 32 Tamil
Chieftains around the Anuradhapura principality alone.
How could there be 32 Tamil chieftains in the area of
Anuradhapura alone, if there were no Tamils or Tamil
settlements? Even the very early Brahmi stone
inscriptions found in Sri Lanka mentions the term
Damilas (Tamils) during the ancient period.
On the other hand, what evidence does he have to
prove that Devanampiya Tissa or even DutuGemunu was a
Sinhala? None of the stone inscriptions or Pali
chronicles says they were Sinhalese. DevanampiyaTissa
and DutuGemunu were from the Tissa dynasty. From the
Mahavamsa it is very clear that the members of the
Tissa dynasty are Nagas who freely assimilated with the
Pandu (Pandyans) through marriage. King Pandu-Kabhaya
is one of the best Pandya-Naga examples. Both Pandus
(Pandyans) and Nagas were immigrants from India. The
Nagas have a separate history in India. They were
Saivites (followers of Lord Siva) before getting
converted to Buddhism.
Dr Nalin De Silva says, the Sinhala Nation was built
during the time of the king Pandu-Kabhaya. In which
ancient Object/Monument/Building or stone
inscriptions/cave writings found until today in Sri
Lankan archaeological surveys is it saidthat a Sinhala
Nation was built by king Pandu-Kabhaya? In which
ancient historical document/Pali chronicle is it said
that king Pandu-Kabhaya built a Sinhala Nation ?
According to the research done by the historian
Prof. Leslie Gunawardane, the Sinhala speaking
people were considered as a nation only after the
westerners came to this part of the world.
When the Buddhist missionary monks led by Mahinda
came to Sri Lanka via Tamil Nadu (latest research by
Dr. Shu Hikosake) they spoke to the prince Tissa and
his people in Deepa Basa (language of the Island) as
per Mahavamsa. If the language of the island was
Sihala/Hela then why did not the author of Mahavamsa
say so?
The term Sihala/Hela appeared for the first time
only in the 5th Century AD Pali chronicles. During that
period there was a serious threat to Buddhism in India
(under attack) due to significant increase in
Brahmanical influence (Vaishnavism and Saivism posed a
serious challenge to Buddhism).
In order to protect Buddhism in Sri Lanka the
Mahavihara monks assimilated all the Buddhists from
different tribes/races into one group and called them
Sihala and created a Lion history for them. The prakrit
language in which the Brami inscriptions were written
(what Wilhelm Geiger labeled as Sinhala-prakrit) is
Pali plus the combination of all the languages
(prakrit, Tamil, etc) spoken by the tribes. Very much
later it came to be known as Elu/Hela/Sihala.
The beginning chapters of the Mahavamsa/Deepavamsa
(believed to be adopted from some mystery story
Sihalattha katha), the Sihala race (sustainers of
Buddhism for 5000 years), Dhamma deepa (Island blessed
by the Buddha), etc were all created by the Mahavihara
monks to protect Buddhism from the threat posed by
those Brahmanical/Hindus.
At least from Rajaraja Cholan (985 - 1014 CE), for a
thousand years, the Tamils lived as a majority within a
separate land area (North-East) with a separate
religion, culture and language. They also had their own
independent Kingdom such as the Jaffna Kingdom within
their separate land until the Europeans arrived. When
the Europeans arrived in Sri Lanka, what they clearly
observed was that, there were two different ethnic
groups having two different languages, religions,
cultures, and living in two well defined and clearly
and naturally (thick jungles, lakes, river, etc)
demarcated land areas with their own kingdoms within
their traditional lands. The British, on seeing the
naturally existing borders of the two ethnic groups
used their technology to demarcate them as two separate
regions (occupied by two separate races) and created
the maps for the first time somewhere in the 1800s.
Unfortunately, the same British later united the two
regions into a unitary state and gave it to one ethnic
group (Sinhalese) by creating a single majority and
making a total mess in the region.
Dr. Nalin De Silva speaks as if he had witnessed the
Dutch bringing Vellalar to Jaffna. Vellalar is a caste
of agricultural land owners. If the Dutch brought the
Vellalar and created a new caste then I am sure the
Dutch must have kept a record. What historical evidence
does he have to prove his claim? It is true that the
Dutch brought slaves from South India and sold them to
the Vellalar as laborers to grow Tobacco in their
fields but those people lived in Jaffna until recently
as 'low' castes.
Let me also mention that, based on the writings of
Markus Vink, Prof.Sinnappah Arasaratnam has written an
article about the slaves settled in Jaffna to work in
the Tobacco fields owned by the Vellalars. At the same
time the Dutch also brought tens of thousands of slaves
from South India to the South of Ceylon (Colombo, Galle
and the entire South West). One of the main sources of
income the Dutch had at that time was Cinnamon.
According to the Dutch writer Markus Vink, Let me
quote straight from his report:
" In 1694, the city of Colombo alone had a slave
population of 1,761. See Knaap, 'Europeans, Mestizos
and Slaves,' p. 88. In 1661, 10,000 slaves had been
put to work by the company and by private individuals
on the lands in southwestern Ceylon, including 2,000
company slaves."
The Sinhala population from Colombo to Galle along
the entire South West increased when these people
assimilated with the Sinhalese? Ten thousand in 1694
must have multiplied into many hundred thousand. Today
they are Sinhala Buddhists/Catholics who are claiming
the ancient Sri Lankan civilization as their own
heritage. These Sinhalised Tamils pretend as if they
are more Sinhala than the Sinhalese. Not only people
such as Dr. Nalin De Silva and Lt. Gen. Sarath Fonseka
but even people like Don David Hewavitarana AKA
Anagarika Dharmapala belongs to this group of Sinhalese
who adopted the Portuguese surnames to hide their
original identity. One could often see the Silvas,
Pereras, Fernandos, and Fonsekas as the Freemasons of
Sinhala Chauvinism, as their plight is such, the moment
they deviate from this mission they will be branded
non-Sinhalese. Even if one is the Chief Justice or
Chief of Defense but with a Portuguese surname, there
is no escape but be loyal and serve Sinhala chauvinism
in spite of its fascist foundation.
To support the above, according to a recent research
paper on the genetic study conducted by Gautam Kumar
Kshatriya and a team of genealogists who were inspired
by the University of Texas, Houston on the Genetic
affinities of Sri Lankan populations came to the final
conclusion that the Sinhalese have a predominantly
(70%) Indian Tamil genes and therefore the Indian
Tamils are considered as the main parental populations
of the Sinhalese.
Prof. Nalin De Silva wants the Sri Lankan Tamils to
recognize that only the Sinhalese constitute a NATION
and that the Sinhala Buddhist culture is the
significant culture of the country.
This is something like saying recognize your
neighbors father as yours. The Sinhalised Tamils of the
South like Prof. Nalin De Silva whose ancestors were
brought to Sri Lanka by the Portuguese/Dutch from South
India (Coramandel coast) as menial labourers/slaves
(for growing/peeling cinnamon, fishing/pearl diving,
coconut planting/plucking and toddy tapping) who later
adopted Portuguese surnames to hide their original
identity may be able to do so but it is arrogance to
tell the Tamils of Jaffna who have roots in Sri Lanka
from the Anuradhapura period, that they have no
homeland in Sri Lanka and go back to Tamil Nadu if you
cannot accept Sinhala-Buddhist culture as the
significant culture of Sri Lanka.
Dr. Nalin De Silva also says that even
AriyaChakravartis have used Sinhala as their official
language because they have used Sinhala to sign an
agreement with Portuguese. But where is the evidence?
Is this document preserved anywhere or has any 17th
century Portuguese writer mentioned it anywhere?
Again, suppose the AriyaChakravartis used Sinhala to
sign an agreement. Is that evidence to say
AriyaChakravartis have used Sinhala as their official
language? In the 1815 Kandyan Convention, the leading
Kandyan Lords or Dissawas who are believed to be the
top Sinhala aristocrats (Pilimatalawe Senior,
Pilimatalawe Junior, Ehelepola, Ratwatte, and a few
others) signed their names in the Tamil Language. If we
argue in similar manner to Dr. Nalin De Silva, we can
say that the mother tongue of these Kandyan Lords was
Tamil or we can even say that the Tamil Language was
also an official Language of the Kandyan Kingdom.
Dr. Nalin De Silva says the Languages in Tamil Nadu
and Jaffna are very similar and therefore the Tamils
have come very recently. The Tamil literature
(music/dance/drama) is very closely linked to the rich
Tamil culture and due to the close proximity between
Jaffna and Tamil Nadu there is no reason why the Tamils
of Jaffna have to create another language or culture
when everything is freely available. The neighboring
states of Tamil Nadu adopted a slightly different
language/culture because they also had influence from
other neighbor states. Similarly, Sri Lankan Tamil
language has a few words that the Tamils across the
Palk Strait cannot understand.
I would suggest that Dr. Nalin De Silva is not an
etymologist or a linguist and neither is he a Tamil
scholar who has done research to find the similarities
and differences between the Tamil language in Tamil
Nadu and Jaffna. What credibility does he have to
comment about the Tamil language?
We know why nobody likes to interfere or comment
about politicians like Dr. Mervyn De Silva. Similarly,
the controversial articles on history written by
Pseudo-historians such as Math/Physics Prof. Nalin De
Silva can be easily dissected and nullified by many
Tamil/Sinhala scholars but mostly it goes unchallenged
because nobody likes to lose their dignity by engaging
in polemics with Dr. Nalin De Silva.
From:
தொல்காப்பியன்,
Switzerland, 28 June 2009
தமிழ்த்
தேசியத்தை
விழுங்க
முயற்சிக்கும்
சிங்கள
தேசியம்
இராணுவ
ரீதியாகத்
தமிழ்
மக்களின்
விடுதலைப்
போராட்டத்தை
அடக்கிய
சிங்கள
அரசு,
இப்போது
வரலாற்று
ரீதியாக
அவர்களை
அடிமைப்படுத்தி,
தமிழ்த்
தேசியத்தைச்
சிதைக்கும்
முயற்சியில்
இறங்கியுள்ளது.
தமிழ்
மக்களின்
விடுதலைப்
போராட்டத்தின்
ஆணிவேரே -
வடக்கும்
கிழக்கும்
தமிழரின்
மரபுவழித்
தாயகம்,
தமிழர்கள்
ஒரு
தேசிய
இனம்,
தமிழ்
மக்களுக்கு
தன்னாட்சி
உரிமை
உள்ளது
ஆகிய
விடயங்கள்
தான்.
தமிழ்
மக்களின்
தாயகக்
கோட்பாட்டைச்
சிதைத்து,
அவர்களின்
தனித்துவமான
தேசிய
அடையாளங்களை
அழிப்பதன்
மூலம்
தன்னாட்சி
உரிமைக்கான
எழுச்சியையும்
கோரிக்கையையும்
பலவீனப்படுத்துவது
தான்
சிங்களத்தின்
நாசகாரத்
திட்டம்.
தமிழீழ
விடுதலைப்
புலிகளை
இராணுவ
ரீதியாகத்
சிதைத்துள்ள
நிலையில்
-
எதிர்காலத்தில்
புலிகளின்
எச்சங்களே
நாட்டில்
இருக்காத
வகையில் -
சிங்களம்
நடவடிக்கைகளை
மேற்கொண்டு
வருகிறது.
அடுத்த
கட்டமாக
�ஈழம்�
என்ற
வார்த்தையையே
இல்லாமல்
செய்வதற்கு
சிங்கள
அரசாங்கம்
குறிவைத்திருக்கிறது.
ஈழம்,
தமிழ்,
முஸ்லிம்
போன்ற
வார்த்தைகளை
கொண்ட
கட்சிகளின்
பெயர்களைத்
தடைசெய்ய
அரசாங்கம்
முயற்சிப்பதாகத்
தகவல்கள்
வெளியாகின்றன.
இது
எதிர்காலத்தில்
�ஈழம்�
என்ற
பெயரிலோ,
அல்லது
தமிழ்
மக்களைப்
பிரதிநிதித்துவப்
படுத்தும்
தனித்துவமான
கட்சிகள்
-
அமைப்புகள்
இயங்குவதை,
தோன்றுவதை
முழுமையாகத்
தடைசெய்ய
எடுக்கப்படும்
நடவடிக்கையாகும்.
தேர்தல்
திணைக்களத்தின்
ஊடாக
அரசியல்
கட்சிகளின்
பெயர்களை
மாற்றியமைக்கக்
கொடுக்கப்
படுகின்ற
நிர்ப்பந்தமானது
- தமிழ்த்
தேசியத்தை
அழிப்பதற்கு
சிங்களத்தின்
மீது
அரசாங்கம்
கொண்டிருக்கின்ற
கரிசனையையே
பிரதிபலிக்கின்றது.
இதைச்
செய்து
விட்டால்
நாட்டில்
ஒருமைப்பாடு
வந்து
விடும்,
பிரிவினை
ஏற்படாது
என்று
கருதுகிறது
இலங்கை
அரசு.
இந்தச்
சட்டம்
நடைமுறைக்கு
வந்தால்
தற்போது
தமிழ்
மக்களைப்
பிரதிநிதித்துவப்
படுத்தும்
அரசியல்
கட்சிகள்
எதுவுமே
இப்போதைய
பெயர்களில்
இயங்க
முடியாது.
இனம்
ஒன்றைப்
பிரதிநிதித்துவம்
செய்யும்
அல்லது
பிரதேசம்
ஒன்றின்
பிரதிநிதித்துவத்தை
வெளிப்படுத்தும்
வகையில்
அரசியல்
கட்சிகள்
செயற்படக்
கூடாதென்று
அரசாங்கம்
சட்டம்
ஒன்றைக்
கொண்டு
வருவதன்
மூலம்
எந்தவகையிலும்
ஒருமைப்பாட்டை
ஏற்படுத்தி
விடமுடியாது.
கட்டாயமாக
�
நிர்ப்பந்தத்தின்
பேரில்
செய்யப்படும்
இத்தகைய
எந்த
நடவடிக்கையுமே
சிறுபான்மை
மக்களிடத்தில்
இன்னும்
அதிகமான
வெறுப்பையும்
பிரிந்து
போகும்
எண்ணத்தையுமே
ஏற்படுத்தும்.
சிங்களம்
மட்டும்
ஆட்சிமொழி
என்ற
சட்டத்தைக்
கொண்டு
வந்தது
எத்தகைய
நிலையை
ஏற்படுத்தியது
என்பதை
இலங்கை
அரசு
இன்னமும்
புரிந்து
கொள்ளவில்லைப்
போலும்.
ஆனால்,
சிங்கள
அரசின்
நோக்கம்
பிரிவினையைத்
தடுப்பதோ
ஒருமைப்பாட்டைப்
பேணுவதோ
அல்ல.
அதன் ஒரே
நோக்கம்
சிங்களத்
தேசியத்துக்குள்
அனைத்து
இனங்களையும்,
அனைத்து
மொழி
பேசும்
மக்களையும்
உள்வாங்கிக்
கொள்வது
தான்.
பயங்கரவாதம்
என்ற
போர்வையில்
தமிழர்களின்
காப்பரணான
விடுதலைப்
புலிகளை
வெற்றிகொண்ட
பின்னர்
நடத்திய
விழாவில்
பேசிய
மகிந்த
ராஜபக்ஸ -
இனிமேல்
நாட்டில்
சிறுபான்மை
இனங்கள்
என்று
எதுவுமில்லை
என்று
கூறியிருந்ததை
மறந்து
விடக்கூடாது.
அதாவது
அனைத்து
இனங்களையும்
சிங்களத்துக்குள்
உள்வாங்கிக்
கொள்வது
தான்
அவரது
திட்டம்.
இது
சாத்தியமானால்
- தமிழ்த்
தேசியமே
இல்லாமல்
போய்,
அனைவரும்
சிங்களத்
தேசியத்துக்குள்
சிக்கிக்
கொள்ள
நேரிடும்.
இப்படியான
நிலையில்
இருந்து
தனித்துவமான
வகையில்
தமிழ்த்
தேசிய
இனத்தால்
போராட்டங்களை
முன்னெடுக்க
முடியாத
நிலை
ஏற்படும்.
இலங்கைத்
தேசியம்
அல்லது
சிங்களத்
தேசியத்துக்குள்
அனைத்து
மக்களையும்
உள்வாங்கிக்
கொண்டு
தமிழ்த்
தேசியத்தையும்
முஸ்லிம்
தேசியத்தையும்
இல்லாது
அழித்து
விடுவதே
அவர்களின்
நோக்கம்.
இது
வெறுமனே
மகிந்தவின்
கனவு
மட்டுமல்ல.
ஐ.தே.க.வின்
எண்ணமும்
கூட. போர்
முடிந்த
சில
நாட்களின்
பின்னர்
ஐ.தே.க.வின்
தரப்பில்
இருந்து
இதுபோன்றதொரு
கருத்து
முன்வைக்கப்
பட்டிருந்ததை
மறந்து
விட
முடியாது.
ஈழம்
என்பது
அரசியல்
ரீதியாகத்
தோற்கடிக்கப்
படவில்லை.
இன்னமும்
ஈழம்
என்ற
பெயரில்
அரசியல்
கட்சிகள்
இயங்குகின்றன.
அனைத்துத்
தமிழ்க்
கட்சிகளினது
பெயர்களிலும்
ஈழம்
என்பது
இருக்கிறது.
எனவே,
ஈழம்
என்பதை
அரசியல்
ரீதியாகவும்
தோற்கடிக்க
வேண்டும்
என்று
கூறியிருந்தது
ஐ.தே.க.
இது,
இலங்கையின்
இரு
பெரும்
சிங்களக்
கட்சிகளினதும்
பேரினவாதச்
சிந்தனைகள்
ஒன்றுபட்டிருப்பதை
வெளிப்படுத்தும்
விடயமாகும்.
தமிழ்த்
தேசியத்தைச்
சிதைத்து
சிங்களத்
தேசியத்துக்குள்
தமிழ்
மக்களின்
வாழ்வை
அடிமைப்படுத்துவதே
சிங்களத்தின்
திட்டம்.
புலிகள்
இயக்கத்தில்
இருந்து
கருணா
பிரிந்து
சென்று
தமிழ்
மக்கள்
விடுதலைப்
புலிகள்
கட்சியை
உருவாக்கினார்.
ஆனால்,
பின்னர்
கருணாவைத்
தனித்து
இயங்க
சிங்களத்
தேசியம்
விடவில்லை.
வளைத்துப்
போட்டு
சிறி
லங்கா
சுதந்திரக்
கட்சிக்குள்
உள்வாங்கிக்
கொண்டது.
பிள்ளையான்
தலைமையிலான
தமிழ்
மக்கள்
விடுதலைப்
புலிகள்
கட்சியின்
பெயரை
மாற்றும்படி
மகிந்தவும்
அவரது
சகோதரர்களும்
கருணாவும்
பெரும்
நெருக்கடிகளைக்
கொடுத்தனர்.
ஆனால்,
அது
சாத்தியமற்றதாகிப்
போக,
அந்தக்
கட்சியையே
இல்லாதொழிக்கும்
வகையில்
ஒவ்வொருவராக
சிறி
லங்கா
சுதந்திரக்
கட்சிக்குள்
கொண்டு
வரும்
இரகசிய
நடவடிக்கைகள்
மேற்கொள்ளப்
படுகின்றன.
இந்த
நடவடிக்கைகளின்
இறுதிக்
கட்டத்தில்
பிள்ளையானும்
சிறி
லங்கா
சுதந்திரக்
கட்சிக்குள்
உள்வாங்கப்படுவார்.
இது தான்
சிங்களத்
தேசியத்தின்
சதி.
கிழக்கில்
மோசடிகளின்
மூலமும்,
கிழக்கைப்
பிரதிநிதித்துவம்
செய்வதாகக்
கூறிக்கொண்ட
கட்சிகளின்
முதுகில்
சவாரி
செய்தும்
சிறி
லங்கா
சுதந்திரக்
கட்சி
ஆட்சியைப்
பிடித்தது.
வெற்றிலையின்
கீழ்
பிராந்தியக்
கட்சிகளைப்
போட்டியிட
வைத்து
கிழக்கில்
வெற்றி
பெற்றது
போன்று -
வடக்கிலும்
அழுத்தங்களைக்
கொடுத்து
தமிழ்க்
கட்சிகளை
அதேபோன்று
போட்டியிட
வைத்திருக்கிறார்
மகிந்த
ராஜபக்ஸ.
அரசாங்கத்தின்
நிர்ப்பந்தங்களால்,
வடக்கில்
ஈ.பி.டி.பி.,
சிறி
ரெலோ,
ஈரோஸ்
போன்ற
கட்சிகள்
வெற்றிலைச்
சின்னத்துக்குள்
உள்வாங்கப்
பட்டிருக்கின்றன.
இந்தத்
தேர்தலில்
எப்படியாவது
வெற்றிலையை
வெற்றி
பெறவைத்து
தமிழ்த்
தேசியம்
சிதைக்கப்பட்டு
விட்டது -
சிங்களத்
தேசியமே
வடக்கிலும்
கிழக்கிலும்
ஆதிக்கம்
செலுத்துகிறது
என்பதை
சிங்கள
மக்களுக்கும்,
வெளியுலகுக்கும்
பிரகடனம்
செய்வது
தான்
மகிந்தவின்
திட்டம்.
வடக்கே
பருத்தித்துறை
தொடக்கம்
தெற்கே
தெய்வேந்திர
முனை
வரைக்கும்
ஒரே கொடி
-சிங்கக்கொடி
தான்
பறக்கிறது
என்று
கூறிப்
பெருமைப்பட்ட
சிங்களத்தின்
அடுத்த
கட்ட
நடவடிக்கையே
இது.
வடக்கில்
யாழப்பாணத்தில்
இருந்து
தெற்கே
தங்காலை
வரைக்கும்
சிறி
லங்கா
சுதந்திரக்
கட்சி
தான்
ஆட்சி
செய்கிறது
என்ற
சிங்களத்
தேசியத்தை
உசுப்பிவிடும்
முயற்சியில்
இறங்கியிருக்கிறது
மகிந்தவின்
அரசு.
சிங்களத்
தேசியத்தின்
இந்த
இரகசியச்
சதிக்கு
தமிழ்
அரசியல்
சக்திகள்,
ஊடகங்கள்
பலவும்
பலியாகிக்
கொண்டிருப்பது
தான்
வேதனையான
விடயம்.
தமிழீழ
விடுதலைப்
புலிகள்
இராணுவ
ரீதியாகப்
பலமமாக
இருக்கும்
வரைக்கும்
அவர்களோடு
இருந்து -
அவர்களின்
பின்னணியில்
இயங்கிய
இந்தச்
சக்திகள்
இப்போது
சிங்களத்
தேசியத்துக்கு
வால்
பிடிக்க
முற்படுவது
தான்
வேடிக்கை.
வன்னி
மாவட்ட
நாடாளுமன்ற
உறுப்பினர்
ஒருவர்
அவசரகாலச்
சட்டத்துக்கு
எதிர்ப்புத்
தெரிவிக்காமல்
இருந்திருக்கிறார்.
காரணம்
கேட்டால்,
இடம்பெயர்ந்த
வன்னி
மக்களை
குடியமர்த்த
அரசின்
உதவி
தேவையாம்.
அதற்காகவே
எதிர்க்கவில்லை
என்று
சப்பை
நியாயம்
சொல்கிறார்.
அவசரகாலச்
சட்டத்தைப்
பயன்படுத்தித்
தான்
இலங்கை
அரசு
மூன்று
இலட்சம்
மக்களையும்
ஆடு,
மாடுகளைப்
பட்டியில்
அடைப்பது
போன்று -
முகாம்களுக்குள்
அடைத்து
வைத்திருக்கிறது
என்பது
அவருக்குத்
தெரியாதா
என்ன?
இதே
அவசரகாலச்
சட்டம்
தான்
இடம்பெயர்ந்த
மக்களின்
மீள்குடியமர்வுக்குத்
தடையாக
இருக்கிறதென்று
புரியாதா
என்ன?
ஆனாலும்
இப்படியொரு
நியாயத்தைச்
சொல்லித்
தப்பிக்க
முனைகிறார்
என்றால்
தமிழ்த்
தேசியம்
தூங்கிக்
கொண்டிருக்கிறது
என்று
நினைத்துக்
கொண்டிருக்கிறாரா
அவர்?
அதைவிட
மோசமானது
- தந்தை
செல்வாவும்,
பிரபாகரனும்
தமிழ்த்
தேசியத்துக்காகப்
போராடி
தோற்றுப்
போனவர்களாம்
- இனியும்
தமிழ்த்
தேசியம்
பேசிப்
பயனில்லை
என்று
கொச்சைப்
படுத்துகிறார்.
அரசுக்குக்
கால்
பிடிப்பதும்
வால்
பிடிப்பதும்
தான்
தமிழ்
மக்களைப்
பாதுகாக்கும்
என்று
புதிய
வழிகாட்ட
முனையும்
இவர்களெல்லாம்
எப்படித்
தலையெடுத்தார்கள்
என்று
ஒருமுறை
திரும்பிப்
பார்க்கட்டும்.
அதைவிட
தமிழ்த்
தேசியத்துக்காகப்
போராடி
மடிந்தவர்கள்
எல்லாம்
மடையர்கள்
போன்று
குறிப்பிடும்
அவர் ஒரு
முறை
சிங்களத்
தேசியத்துக்கு
கால்
பிடித்து
விட்டவர்களால்
என்னத்தைக்
கிழிக்க
முடிந்ததென்று
ஒரு கணம்
நினைத்துப்
பார்க்கட்டும்.
சிங்களத்துக்குக்
கால்
பிடிப்பவர்களால்
- ஒரே ஒரு
நிமிடம்
மட்டும்,
அகதி
முகாம்களுக்குள்
அடைபட்டுக்
கிடக்கும்
மக்களை
வெளியே
கொண்டு
வந்து
விட
முடியுமா?
அதையே
செய்ய
முடியாதவர்கள்
- தமிழ்த்
தேசியத்தைக்
கொச்சைப்
படுத்திக்
கொண்டு
�அரசுக்குப்
பின்னால்
நிற்கப்
போகிறார்களாம்.
கூரையில்
ஏறியே
கோழி
பிடிக்க
முடியாதவர்கள்
வானத்தில்
ஏறி
வைகுண்டம்
போகப்
போகிறார்களாம்.
இவர்களையெல்லாம்
தமிழ்த்
தேசியத்தின்
பிரதிநிதிகளாக
நாடாளுமன்றத்துக்கு
தெரிவு
செய்ததற்காக
யாரை நோக
முடியும்?
சிங்களத்
தேசியத்துக்குள்
தமிழ்
நாடாளுமன்ற
உறுப்பினர்களை
உள்வாங்கிக்
கொண்டு
தமிழ்த்
தேசியத்தைச்
சிதைக்கின்ற
சதி
இப்போது
உச்சகட்டமாக
நடந்து
கொண்டிருக்கிறது.
வடக்கில்
கைப்பற்றப்பட்ட
பிரதேசங்களில்
சிங்களக்
குடியேற்றங்களை
நிறுவ
வேண்டும்
என்ற
கோரிக்கைகள்
தெற்கில்
வலுப்பெறுகின்றன.
கலப்புக்
கிராமங்களை
உருவாக்க
வேண்டும்
என்று
கேட்கிறார்கள்
சிங்களத்தின்
காவலர்கள்.
வடக்கில்
மீள்குடியமர்வுக்கு
முன்னதாக
அங்கு
சிங்கள
மக்கள்
வாழ்ந்ததற்கான
தடயங்களை
கண்டறியும்
புதைபொருள்
ஆராய்ச்சி
மேற்கொள்ளப்பட
வேண்டும்
என்கிறார்கள்.
இவையெல்லாம்
வடக்கும்
கிழக்கும்
தமிழ்
மக்களின்
மரபுவழித்
தாயகம்
அல்ல
என்று
காண்பிக்க
மேற்கொள்ளப்படும்
முயற்சிகளே.
முப்பதாண்டுப்
போரின்
பின்பாதிக்
காலத்தில்
தமிழ்
மக்களின்
பலம்மிக்க
தலைமைச்
சக்தியாக
விளங்கும்
விடுதலைப்
புலிகளின்
ஆதிக்கம்
அதிகமாக
இருந்ததால்
தமிழ்த்
தேசியத்தை
வரலாற்று
ரீதியாக
அழிக்கின்ற
முயற்சிகள்
எதுவும்
கைகூடவில்லை.
இந்த
இடைவெளியை
நிரப்பி
சிங்களத்
தேசியமே
இலங்கைத்தீவு
முழுவதும்
ஆதிக்கம்
செலுத்தியது
என்று
உறுதி
செய்யும்
முயற்சிகள்
மேற்கொள்ளப்
படுகின்றன.
இந்தக்
கட்டத்தில்
தமிழ்த்
தேசியம்
சற்று
உறங்கிப்
போனாலும்
அதை
விழுங்கி
ஏப்பம்
விட்டுக்
கொண்டு
போய்விடும்
சிங்களம்.
இதனைத்
தடுப்பதற்கு
தமிழ்
மக்கள்
அனைவரும்
ஒரே
குரலாக
ஒலிப்பது
அவசியம்.
எம்மிடையே
உள்ள
வேறுபாடுகள்
பலவீனங்களைக்
களைந்து
ஒரே
குரலாக
ஒலிப்பது
தான்
தமிழ்த்
தேசியத்தை
காப்பாற்ற
தமிழீழத்
தேசியத்துக்காகப்
போராடிய,
களமாடிய
மாவீர்களின்
கனவுக்கு
கொடுக்கும்
மரியாதையாக
அமையும்.
நல்லதோர்
வீணை
செய்தே
அதை
நலங்கெடப்
புழுதியில்
எறிவதுண்டோ
�..?
From:
கிருஸ்ணா
அம்பலவாணர்,
Switzerland, 24 June 2009
இன்றைய
வரலாற்றுக்
கடமை
தோல்வியில்
இருந்து
மீண்டெழுதல்
, இன்றைய
வரலாற்றுக்
கடமை இது.
�இயற்கை
எனது
நண்பன்.
வாழ்க்கை
எனது
தத்துவாசிரியன்.
வரலாறு
எனது
வழிகாட்டி.�
இது
தமிழீழத்
தேசியத்
தலைவர்
வே.பிரபாகரன்
கூறிய
மிகப்
பிரபல்யமான
கருத்து.
இன்றைய
நிகழ்வுகளே
நாளைய
வரலாறாகிறது.
அதேவேளை,
நடந்து
போன
துயரமான
நிகழ்வுகள்
வெறும்
வரலாறாக
மட்டும்
இருந்துவிட
முடியாது.
அவை,
எதிர்காலத்துக்கான
வழிகாட்டியாகவும்
கொள்ளப்பட
வேண்டும்.
அப்போது
தான்
செம்மையான,
திருத்தமான
செயற்பாடுகளை
நோக்கி
முன்செல்ல
முடியும்.
வன்னியில்
கடந்த மே 19
ஆம்
திகதி
முடிவுக்கு
வந்த
போர்
தமிழினத்தின்
வரலாற்றில்
மிக
மோசமான
வடுவாக
மாறிவிட்டது.
இதன்
தாக்கத்தில்
இருந்து -
அழிவுகளில்
இருந்து
ஈழத்
தமிழினத்தால்
இலகுவில்
மீட்சி
பெற்றுவிட
முடியாது.
ஆனால்,
நாம்
வரலாற்றில்
பின்தள்ளப்பட்டு
விட்டோம்
என்றோ -
எம்மால்
நிமிர்ந்து
கொள்ள
முடியாதென்றோ
-
முடங்கிப்
போய்
விடவும்
முடியாது.
அப்படிச்
செய்வது
தமிழீழத்
தாயகத்துக்காகப்
போராடி -
உயிர்கொடுத்த
ஆயிரக்
கணக்கான
போராளிகள்,
பொதுமக்களின்
ஆன்மாவை
அவமதிப்பதாகி
விடும்.தமிழினத்தை
வேரோடு
சாய்த்து,
அதன்
வல்லமையை
அழித்துவிடக்
கங்கணம்
கட்டிய
சிங்களத்
தேசியத்தின்
நோக்கத்தை
நாமே
நிறைவேற்றியதாகி
விடும்.
எனவே,
நாம்
மடிந்து
போனவர்கள்
அல்ல -
முடிந்து
போனவர்களும்
அல்ல
என்பதை
நிரூபிக்க
வேண்டும்.
நீறாகிப்
போனாலும்
நூறாக
எழுவோம்
என்பதை
வரலாற்று
ரீதியாக
உணர்த்த
வேண்டிய
பொறுப்பு
ஈழத்
தமிழர்கள்
அனைவருக்கும்
உள்ளது.
மூன்று
தசாப்தங்களாகக்
கட்டி
வளர்க்கப்பட்ட
ஆயுதப்
போராட்டம்
மூன்று
வருடப்
படை
நடவடிக்கைகளின்
மூலம்
தோற்கடிக்கப்
பட்டிருக்கிறது.
இது ஈழத்
தமிழரின்
உரிமைப்
போராட்டக்
களத்தில்
மிகப்
பெரிய
பின்னடைவை
ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
எமது
வளர்ச்சியைப்
பின்னோக்கித்
தள்ளி
விட்டிருக்கிறது.
ஒரு
சிறிய
கைத்துப்பாக்கியுடன்
ஆரம்பிக்கப்பட்ட
ஆயுதப்
போராட்டம்
ஆட்டிலறிகள்,
விமானங்கள்,
சண்டைப்
படகுகள்,
போர்கப்பல்கள்
என்று
வளர்த்தெடுக்கப்பட்ட
போதும் -
கடைசியில்
ஒரு
தொடர்
போருக்குள்
சிக்கி
அனைத்தையுமே
இழக்கும்
நிலை
ஏற்பட்டிருக்கிறது.
இப்போது 1970
களில்
இருந்த
நிலைக்கு
தமிழ்
மக்களின்
உரிமைப்
போராட்டம்
தள்ளப்
பட்டிருக்கிறது.
இது
வரலாற்று
ரீதியாக
நிச்சயம்
ஆய்வு
செய்யப்பட
வேண்டியதொரு
விடயம்.
போர்
என்பது
வெற்றியையும்
தோல்வியையும்
கொடுக்கக்
கூடியதொரு
களம்
தான்.
ஆனால்
இந்த
மூன்றாண்டுப்
போர்
என்பது
தமிழ்
மக்களுக்குத்
தொடர்ச்சியான
பின்னடைவை
-
அழிவுகளையே
ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
சின்னச்
சின்ன
வெற்றிகளைக்
கொண்டாடி
விட்டு
மிகப்
பெரிய
தோல்விக்குள்
தமிழினம்
தள்ளப்பட்டு
நிற்கிறது.
இந்தக்
கட்டத்தில்
அடுத்து
என்ன
செய்வதென்று
தெரியாக
குழப்பம்
- வெறுமை
அனைவரையும்
சூழ்ந்து
நிற்கிறது.
விடுதலைப்
புலிகளை
ஏக
பிரதிநிதிகளாக
ஏற்றுக்
கொண்டு
செயற்பட்ட
தமிழினம்
பொறுப்பற்ற
சிலரின்
சிறுபிள்ளைத்தனத்தைப்
பார்த்து
இன்று
நிர்க்கதி
நிலைக்குள்
நிற்பது
போன்ற
உணர்வில்
இருக்கிறது.
ஆயுதப்
போராட்டமாகத்
தொடங்கிய
புலிகளின்
போராட்டம்
- பின்னர்
அரசியல்
போராட்டமாகி,
இராஜதந்திரப்
போர்களையும்
நடத்தும்
அளவுக்கு
பரிணாம
ரீதியாக
வளர்ச்சி
பெற்றிருந்தது.
ஆனால்,
இலங்கை
அரசாங்கத்தின்
தந்திரோபாயங்கள்
அனைத்துமே
-
புலிகளின்
அத்தனை
இராணுவ,
அரசியல்,
இராஜதந்திரப்
போர்களையும்
முறியடித்து
வெற்றி
பெற்றிருக்கிறது.
அவர்களின்
இந்த
வெற்றியை
சாதாரணமாக
எடை
போட்டு
விட
முடியாது.
அதேவேளை
தமிழினத்துக்கு
ஏற்பட்ட -
ஏற்படுத்தப்பட்ட
இந்தத்
தோல்வியையும்
நாம்
இலகுவில்
மறந்து
விட
முடியாது.
இது
தமிழினத்துக்கு
எதிராக
உலகமே
செய்த
சதி
என்று
தான்
சொல்ல
வேண்டும்.
திம்புப்
பேச்சுகள்
முறிந்த
பின்னர
தேசியத்
தலைவர்
பிரபாகரன்
- ஒரு
அறிக்கையை
வெளியிட்டிருந்தார்.
பேச்சுக்களில்
இருந்து
வெளியேறியதால்
இந்தியாவின்
ஆதரவைப்
புலிகள்
இழக்கும்
நிலை
ஏற்படலாம்
என்ற
அச்சம்
உருவாகியிருந்த
நேரம்
அது.
அப்போது
தேசியத்
தலைவர்
பிரபாகரன்
வெளியிட்ட
அந்த
அறிக்கையில்
-
�நாம்
எந்த
வெளியுலக
சக்தியையும்
நம்பிப்
போராட்டம்
நடத்தவில்லை.
எமது
மக்களை
நம்பியே
போராட்டம்
நடத்துகிறோம்.
எனவே
யாருடையை
ஆதரவை
இழந்தாலும்
எமது
இலட்சியத்தில்
வெற்றி
பெறுவோம்�
என்று
கூறியிருந்தார்.
அதேபோன்று
புலிகள்
இயக்கம்
கடைசி
வரையில்
மக்களின்
ஆதரவில் -
அவர்களின்
நிழலில்
தான்
இருந்தது.
அந்த
மக்களை
அழித்து -
அவர்களுக்கு
ஆதரவாக
இருந்து
நிழல்
கொடுத்த
மரங்களைத்
தறித்தே -
அரசாங்கம்
இந்தப்
போரில்
வெற்றி
பெற்றது.
அத்தோடு,
வெளியுலகத்தை
நம்பிப்
போராட்டம்
நடத்தவில்லை
என்று
கூறியிருந்த
தலைவர்
பிரபாகரன்,
தான்
முன்னெடுக்கும்
போராட்டம்
மக்களுக்கானது
என்பதை
உலகுக்கு
உணர்த்தும்
வகையில்
கடைசிக்
காலகட்டத்தில்
சர்வதேச
உலக
ஒழுங்குடன்
ஒத்துப்
போகும்
நிலைக்கு
வந்தார்.
தான்
நேசித்த
மக்களின்
விடிவுக்காக
சர்வதேச
ஆதரவுவை
உருவாக்கும்
நோக்கில்
-
பொறுமையைக்
கடைப்பிடிக்க
முற்பட்டு,
அவர்களுக்காகப்
போரைப்
பிரகடனம்
செய்யாமல்
தவிர்த்து,
அவர்கள்
உதவிக்கு
வருவார்கள்
என்று
நம்பியே
மோசம்
போய்விட்ட
வரலாற்று
நிகழ்வும்
அவரின்
உயிரையே
பறிக்கும்
அளவிற்கு
துரோகத்தனமாக
நடந்தேறியிருக்கிறது.
உலக
ஒழுங்கு
என்பது
வலிமை
பெற்ற
சக்திகளுக்கு
ஒன்று
என்ற
வகையிலும்
-
ஒடுக்கப்பட்ட
மக்களுக்கு
இன்னொன்று
என்ற
வகையிலுமே
அமைந்திருக்கிறது.
புலிகள்
பலமாக
இருந்தவரை
சர்வதேசம்
அவர்களை
எப்படியாவது
அனுசரித்துப்
போகவே
விரும்பியது.
ஆனால்,
அவர்கள்
பலமிழந்து
வருகிறார்கள்
என்று
எப்போது
கருதத்
தொடங்கியதோ
- அப்போதே
புலிகள்
என்றால்
யார்
என்று
கேட்கும்
நிலைக்கு
வந்து
விட்டது.
தமிழ்
மக்களுக்கு
இப்போது
ஒரு
உண்மை
தெளிவாகப்
புரிந்திருக்கிறது.
ஐ.நா.வின்
வாசலில் -
அமெரிக்க
வீதிகளில்,
பிரித்தானியா
நாடாளுமன்றத்தில்,
ஜரோப்பிய
பாராளுமன்ற
சதுக்கங்களில்
நடத்திய
அகிம்சைப்
போராட்டங்களை
விடவும்
வலிமையானது
இராஜதந்திர
உறவுமுறையும்,
தொடர்பாடல்களும்
அதனுடன்
பின்னிப்பிணைந்த
ஆயுதப்
போராட்டமுமே
என்ற
உண்மை
இப்போது
உணர
வைக்கப்பட்டிருக்கிறது.
போரை
நிறுத்துமாறு
உலகெங்கும்
இருந்து
இலட்சக்
கணக்கான
தமிழ்
மக்கள்
எழுப்பிய
குரல்களால்
-
மகிந்தவின்
பீரங்கிகளின்
சத்தத்துக்கு
முன்னால்
தாக்குப்
பிடிக்க
முடியாது
போய்விட்டது.
2000 இன்
தொடக்கத்தில்
புலிகள்
படைவலுச்
சமநிலை
பெற்றிருந்தபோது
-
அவர்களுடன்
சட்ட
ரீதியாகவும்
சட்டத்துக்கு
முரணாகவும்,
தொடர்புகளைப்
பேணிய
உலகம்,
அந்தப்
படைவலுச்
சமநிலை
மாற்றம்
பெற்ற
போது
புலிகளைக்
கண்டு
கொள்ளவேயில்லை.
புலிகளையும்
பிரபாகரனையும்
பாதுகாக்க
சர்வதேசம்
பெரும்
முயற்சிகளைச்
செய்ததாக
இலங்கை
அரசாங்கம்
கூறிக்
கொண்டிருப்பினும்
-
புலிகளின்
அழிவை
இரசித்த
உலக
நாடுகள்
தான்
அதிகம்.
இந்தியா,
சீனா,
ஈரான்,
பாகிஸ்தான்,
ரஸ்யா,
ஜப்பான்
போன்ற
நாடுகள்
இலங்கைக்கு
பகிரங்கமாக
ஆதரவு
தெரிவித்தன.
அமெரிக்கா,
பிரித்தானியா,
நோர்வே,
ஜரோப்பிய
ஒன்றியம்
போன்றன
மறமுகமான
உதவிகளையும்
ஆலோசனைகளையும்
வழங்கியிருந்தன.
ஒரு
காலத்தில்
சமாதான
வேடம்
போட்ட
ஜப்பான்
கடைசி
நேரத்தில்
போருக்காக
நிதியைக்
கொடுத்து
இலங்கை
அரசாங்கத்தை
ஊடுக்குவித்தது.
உண்மையில்
இலங்கையில்
கடந்த
மூன்றாண்டுகளில்
நடைபெற்ற
போரின்
போது - உலக
ஒழுங்கின்
சகட
ஓட்டத்துக்கு
இசைவாகவும்
முரணாகவும்
பல
நிகழ்வுகள்
நடந்தேறியிருக்கின்றன.
ஈழத்
தமிழினத்தின்
நண்பர்கள்
எதிரிகளாகவும்,
எதிரிகள்
நண்பர்களாகவும்
முகம்
காட்டியதொரு
வித்தியாசமான
களம் இது.
� ஏன்
இந்த
நிலை
ஏற்பட்டது?
� எங்கே
தவறுகள்
நேரிட்டன?
�
அரசியல்
முடிவுகள்
எடுக்கப்பட்டதில்
தவறுகள்
நேர்ந்ததா?
�
இராணுவ
முனைப்புகளில்
தவறிழைத்தோமா?
�
இராஜதந்திர
காய்நகர்த்தல்களில்
பலவீனமாக
இருந்தோமா?
� யாரை
நம்பி
நாம்
மோசம்
போனோம்?
�
யாரையாவது
நம்ப
வைத்து
கழுத்தறுத்தோமா?
� இல்லை,
எமது
தேசிய
இனத்தின்
வளர்ச்சியை
-
எழுச்சியை
அடக்க
நினைத்த
சர்வதேச
சக்தி
அல்லது
சக்திகள்
எவை?
�
அதற்கான
காரணங்கள்
என்ன?
�
புவிசார்
உலக
ஒழுங்கிற்கு
முரணாக
எமது
போராட்டம்
நடத்தப்பட்டதா?
இப்படியே
பல
கேள்விகளின்
ஊடாக
எமது
வரலாற்றைத்
திரும்பிப்
பார்க்க
வேண்டிய
கட்டத்துக்கு
வந்து
நிற்கிறோம்.
மூன்று
தசாப்தகால
ஆயுதப்
போராட்டம்
மகிந்தவின்
படைகள்
நடத்திய
மூன்று
வருடப்
போருக்குத்
தாக்குப்
பிடிக்க
முடியாமல்
தகர்ந்து
போனதற்கான
காரணங்கள்
ஆராயப்பட
வேண்டியவை.
இந்த
வரலாற்றுத்
தோல்வி
என்பது
தமிழினத்துக்கு
நிரந்தரமான
தோல்வியாக
அமைந்து
விடக்
கூடாதென்று
கருதும்
எந்தவொரு
தரப்புமே
- இத்தகைய
ஆய்வு
அல்லது
விசாரணையை
நிச்சயம்
விரும்பும்.
விடுதலைப்
புலிகள்
கூட
இப்போது
நிறையவே
மாற்றங்களை
விரும்புகின்றனர்.
எனவே
இத்தகைய
பகிரங்க
விசாரணைக்கு
-
ஆய்வுக்கு
அவர்கள்
விரும்பம்
தெரிவிப்பார்கள்
என்ற
நம்பிக்கை
உண்டு.
தாயகத்தில்
நடந்தேறிய
அவலங்களையோ
-
மண்ணுக்காக
உயிர்
கொடுத்த
உத்தமர்களையோ
கேவலப்படுத்தாமல்,
கொச்சைப்படுத்தாமல
- அதேவேளை
ஒரு பக்க
சார்பற்ற
ஆய்வு
விசாரணை
சர்வதேச
அளவில்
நடத்தப்பட
வேண்டிய
தருணம்
வந்திருக்கிறது.
இதில்
மாற்றுக்கருத்துடையவர்களின்
ஒத்துழைப்பும்
உதவிகளும்
கூட
அவசியமாகின்றது
.
தமிழீழ
தேசிய
விடுதலைப்
போராட்டம்
இத்தகைய
பாரிய
பின்னடைவைச்
சந்தித்தற்கான
காரணங்கள்
ஆராயப்பட்டு,
அவை
கண்டறியப்பட
வேண்டும்.
அப்போது
தான்
எமது
வரலாற்றுத்
தோல்வியில்
இருந்து
எம்மால்
மீட்சிபெற
முடியும்.
தோல்வியில்
இருந்து
பாடம்
கற்கின்ற
மனிதனே
வரலாற்றைப்
படைப்பான்.
அதுபோன்றே
தமிழினத்துக்கு
ஏற்பட்ட
தோல்விக்கான
காரணங்கள்
கண்டறியப்பட்டு
-
அவற்றைத்
திருத்திக்
கொண்டு,
நாம்
முன்னோக்கிச்
செல்ல
வேண்டிய
நேரம்
வந்திருக்கிறது.
தோல்வியை
நினைத்து
மனந்தளர்ந்து,
சோர்ந்து
போய்க்
கிடப்பதால்
எந்தப்
பயனும்
கிட்டப்
போவதில்லை.
அது
எம்மை
இன்னும்
இன்னும்
பின்நோக்கிக்
கொண்டு
செல்லவே
வழி
வகுக்கும்.
போரில்
பெற்ற
வெற்றியை
வைத்துக்
கொண்டு
தமிழீழத்
தேசிய
விடுதலைப்
போராட்டத்தை
- அதன்
அரசியல்
பரிமாணங்களின்
சுவடுகளை
அழிக்கின்ற
முயற்சிகளில்
சிங்கள
தேசம்
இறங்கி
விட்டது.
ஆனால்,
நாம்
சரியான
வழியில்
செயற்படவோ
-
சிந்திக்கவோ
தொடங்கவில்லை.
இதற்கு
ஒரு
உடனடித்
தேவை
இருக்கிறது.
மூன்று
வருடப்
போர்,
அதற்கு
முந்திய
போர்நிறுத்த
காலகட்டம்
ஆகியவற்றுக்குள்
நடந்தேறிய
சம்பவங்களில்
எவையெவை
தமிழ்
மக்களுக்கு
சாதகமாக
அமைந்திருந்தன?
எவையெவை
பாதகமான
விளைவைக்
கொடுத்தன?
என்று
ஆராய்ந்து
பார்க்க
வேண்டும்.
அரசியல்
ரீதியாகவோ,
இராணுவ
ரீதியாகவோ,
இராஜதந்திர
ரீதியாகவோ
நாம்
தவறிழைத்த
பக்கங்கள்
எவை?
திருத்திக்
கொள்ள
வேண்டிய
தவறுகள்
எவை?
என்று
இனங்காண
வேண்டும்.
அவற்றின்
படிப்பினைகள்
ஊடாக -
சரியாக
பாதையைத்
தெரிவு
செய்ய
வேண்டிய
நேரம்
வந்திருக்கிறது.
இந்தத்
தவறுகள்
தனியே
மற்றொரு
ஆயுதப்
போராட்த்துக்கான
தூண்டுதலாக
இருக்க
வேண்டும்
என்ற
அவசியம்
இல்லை.
ஒரு
அரசியல்
போராட்டத்தை
நடத்துவதற்கு
என்றாலும்
சரி,
இராஜதந்திர
ரீதியில்
சர்வதேச
அளவில்
தமிழ்
மக்களின்
பிரச்சினையை
வெளிப்படுத்துவதற்கு
என்றாலும்
சரி -
எமக்கென்றொரு
கொள்கை -
அணுகுமுறை
வகுக்கப்பட
வேண்டும்.
உலக
ஒழுங்கோடு
எப்போதும்
ஒத்துப்
போவது
சரியான
அணுகுமுறையாக
இருக்க
முடியுமா
என்று
ஆராய்ந்து
பார்க்க
வேண்டும்.
வளைய
வேண்டிய
இடத்தில்
வளையாமல்
நிற்பது
எமக்கே
சேதங்களை
ஏற்படுத்தும்.
ஆனால்,
வளைந்து
கொடுக்காமல்
செல்ல
வேண்டிய
இடத்தில்
நிமிர்ந்த
நடையில்
மாற்றம்
செய்ய
வேண்டியதில்லை.
எனவே,
நிரந்தரமான
கொள்கை
அல்லது
அணுகுமுறை
வகுத்தல்
என்பது
எமது
உரிமைப்
போராட்டத்துக்கு
உகந்ததாக
அமையுமா
அல்லது
நெகிழ்வுத்
தன்மையுள்ள
போக்கு
அதிக
பயனைக்
கொடுக்குமா
என்று
பார்க்க
வேண்டும்.
இராணுவ
ரீதியாகவும்
நாம்
தவறுகள்
செய்திருக்கலாம்.
அதுவும்
விரிவாக
ஆராயப்பட
வேண்டும்.
சர்வதேச
அளவில்
போரியல்
நிபுணர்களை,
அரசியல்
ஆய்வாளர்களை,
புலனாய்வு
அனுபவஸ்தர்களை,
இராஜதந்திர
விற்பன்னர்களை
அழைத்து
இந்த
ஆய்வை -
விசாரணையை
நடத்தலாம்.
சர்வதேச
அளவில்
எத்தனையோ
எமது
கல்விமான்கள்
தேசத்துக்காக
கைகொடுக்கத்
தயாராக
இருகிறார்கள்.
அவர்களின்
ஆதரவுடன்
இதைச்
செய்வது
இன்று
எம்முன்
விரிந்துள்ள
அவசியமான
கடமை.
37
வருடப்
போராட்டம்
பற்றிய
ஒரு
முறையான
ஆய்வை -
விசாரணையை
நடத்தி
அதில்
இனங்காணப்படும்
தவறுகளைச்
சரி
செய்து
கொண்டு
எழுவதே
முறையானது.
எம்மைத்
தூக்கி
விட
உலகில்
இருந்து
எந்தவொரு
கையும்
வரப்
போவதில்லை
என்று
உணர்ந்திருக்கிறோம்.
அனுபவ
ரீதியாக
நாம்
படித்துக்
கொண்ட
கசப்பான
பாடம்
இது.
எனினும்,
அவர்களின்
ஆதரவை
எப்படிப்
பெறுவது?
அவர்களை
எமது
பரப்புக்குள்
எப்படிக்
கொண்டு
வருவது
என்பது
பற்றிய
ஒரு
திறந்த
கொள்கை
உருவாக்கப்பட்டாலே
- அது
மிகப்
பெரிய
அச்சுறுத்தலாக
சிங்கள
தேசத்துக்கு
அமையும்.
போர்
வெற்றியைக்
கொண்டு
தமிழினத்தை
நிரந்தர
அடிமைகளாக்கும்
முயற்சியில்
இறங்கி
விட்ட
சிங்கள
தேசத்துக்கு
எமது
இத்தகைய
முயற்சிகள்
பெரும்
நெருக்கடியைக்
கொடுக்கும்.
இன்னும்
அதிக
உரிமைகளைக்
கொடுத்து
தமிழரின்
போராட்டத்தை
சரிக்கட்டும்
முயற்சிகளில்
இறங்க
வைக்கும்.
இராணுவ
வெற்றிகள்
நிரந்தரமானதல்ல
என்ற
உண்மை
எமக்குப்
புரிந்திருக்கிறது.
இது
சிங்கள
தேசத்துக்கும்
புரியும்
காலம்
விரைவில்
உருவாகும்.
இனிமேல்
இராணுவ
வெற்றிகளின்
மூலம்
எமது
உரிமைப்
போராட்டத்தை
வலுப்படுத்த
முடியாது
போனாலும்
அரசியல்,
இராஜதந்திர
அணுகுமுறைகளினூடாக
சிங்கள
தேசத்தின்
இந்த
இராணுவ
வெற்றியை
உடைக்க
முடியும்.
இதைச்
செய்வதற்கு
எமது
தோல்விகளின்
காரணங்கள்
ஆராய்ந்து
அவற்றைக்
களையும்
நடவடிக்கைகள்
எடுக்கப்பட
வேண்டும்.
இந்தக்
கட்டத்தில்
எமது
தோல்விக்கான
காரணங்களை
ஆராய்வது
தேசத்துரோகம்
என்றோ,
இராணுவ
இரகசியம்
என்றோ,
புலனாய்வுச்
சதி
என்றோ
பிழையான
கற்பிதங்களுக்குள்ளே
சிக்கிக்
கொண்டால்
- எம்மை
நாம்
திருத்திக்
கொள்ள
முடியாது.
எமது
பாதையை
செப்பனிட
முடியாது
போய்விடும்.
தவறுகள்
திருத்தப்பட்டு
சரியான
பாதையில்
பயணிப்பதற்கு
சரியான
வழிகாட்டி
அவசியம்.
�வரலாறு
தான்
எமது
வழிகாட்டி�
என்று
எமது
தேசியத்
தலைவரே
கூறியிருக்கிறார்.
அந்த
வரலாற்றில்
இருந்து
நாம்
பாடம்
கற்றுக்
கொள்ளத்
தவறினால்
அது எமது
இனத்தை
நிரந்தர
அடிமைத்தனத்துக்குள்
கொண்டு
செல்லவே
வழிகோலும்.
ஒன்றுமட்டும்
உண்மை
ஒன்றுபட்டால்
உண்டு
வாழ்வு,
ஒற்றுமை
நீங்கின்
அனைவர்க்கும்
தாழ்வு
,��.
From:
சண்
தவராஜா,
Switzerland, 22 June
2009
உண்மைகள்
பிடிவாதமானவை
ஏசுவார்கள்
எரிப்பார்கள்
உண்மையை
எழுது
உண்மையாகவே
எழுது
யோகர்
சுவாமிகள்
எழுத்தாளனின்
பணியென்ன
அதில்
என்னென்ன
இடர்பாடுகளை
எதிர்கொள்ள
வேண்டிவரும்
என்பது
பற்றித்
தெளிவாகத்
தெரிந்த
நிலையில்
சுவாமிகள்
கூறிய
கருத்து
அது.
ஒரு
எழுத்தாளனுக்கு,
சமூகச்
சிந்தனையாளனுக்கு
எதிர்ப்புகள்
உருவாவது
இயல்பானதே.
அவற்றைத்
தடுத்துவிட
முடியாது.
வேறு
வகையில்
கூறுவதானால்
அத்தகைய
எதிர்ப்புக்களே
எழுத்தாளன்
சரியான
திசையில்
பயணிக்கிறான்
என்பதற்கான
காட்டிகள்
எனலாம்.
உண்மைகள்
பிடிவாதமானவை
அவற்றை
நீண்ட
காலத்துக்கு
மறைத்துவிட
முடியாது.
அமாவாசை
நாட்களில்
சந்திரன்
மறைந்து
போவதை
வைத்துக்
கொண்டு
சந்திரனே
காணாமற்
போய்விட்டது
எனக்
கூறி
விடலாமா?
அது ஒரு
சில
நாட்களில்
தானாக
வெளிப்பட்டுத்
தானே
ஆகும்?
அந்த
வகையில்
உண்மைகளை
எவராவது
வெளிப்படுத்தா
விட்டாலும்
கூட
இயல்பாகவே
அவை
தாமாகவே
வெளிப்பட்டு
விடும்
தன்மை
கொண்டவை.
அதேவேளை,
உண்மைகளை
மறைத்து
விடுவதற்காக
மேற்கொள்ளப்படுகின்ற
ஒவ்வொரு
செயற்பாடும்
உண்மை
வெளிப்படுவதை
விரைவு
படுத்துவதாகவே
ஆகிவிடுவதைப்
பல
சந்தர்ப்பங்களில்
கண்டிருக்கின்றோம்.
இன்று
புலம்பெயர்
தமிழ்
மக்களிடையே
ஒரு
உண்மையை
மறைத்து
விடுவதற்குப்
பகிரங்க
முயற்சி
நடப்பதைக்
கண்கூடாகக்
காண்கின்றோம்.
இதற்காக
சிறுபிள்ளைத்தனமான
பல்வேறு
செயற்பாடுகள்
முன்னெடுக்கப்
படுகின்றன.
பூனை
கண்ணை
மூடிக்
கொண்டால்
உலகம்
இருண்டு
போய்
விடும்
என்ற
அப்பாவித்தனமான
எதிர்பார்ப்புடன்
காரியங்கள்
நடைபெற்று
வருகின்றன.
அண்மைக்
காலக்
களச்சூழல்
பற்றிய
ஆதாரமில்லாத
செய்திகள்
பல இன்று
இணையத்
தளங்களில்
உலாவருகின்றன.
அவற்றைச்
செய்திகள்
என்று
கூறுவதைவிட
வதந்திகள்
என்று
கூறுவதே
சாலப்
பொருத்தமானது.
ஆதாரமில்லாதபோது
அவை
வந்திகள்
தானே?
அதேவேளை,
வேறு சில
செய்திகள்
இணையத்
தளங்களில்
வந்த
வேகத்திலேயே
மறைந்து
போகின்றன.
ஏனென்று
புரியவில்லை.
முன்னரெல்லாம்
ஒரு
பரப்பான
செய்தி
வந்து
விட்டால்
நான் நீ
என்று
போட்டி
போட்டு
செய்திகளையும்
கட்டுரைகளையும்
பிரசுரிக்கும்
இணையத்
தளங்கள்
தற்போது
எதுவுமே
தெரியாதது
போன்று
மௌனம்
சாதிக்கின்றன.
உண்மைக்கு
முன்பு
நடுநிலைமை
என்று
ஏதும்
இல்லை
எனக்
கூறும்
ஊடகங்கள்
நடுநிலைமையுடன்
நடக்கவும்
இல்லை,
உண்மையை
வெளிப்படுத்தவும்
இல்லை.
சிறி
லங்கா
அரசுடனான
ஊடக
யுத்தத்தில்
உயிர்ப்பலியான
மாமனிதர்கள்,
நாட்டுப்பற்றாளர்கள்
போன்றோர்
பணியாற்றிய
ஊடகங்கள்
கூட
இதுவிடயத்தில்
சரியான
ஒரு
நிலைப்பாட்டை
எடுக்கவில்லை
என்பதே
கவலைக்குரியது.
ஊடகங்கள்
மட்டுமன்றி
ஊடகவியலாளர்கள்
பலரும்
கூட
ஆமைகளைப்
போன்று
தமது
தலைகளை
உள்ளே
இழுத்துக்
கொண்டுள்ளார்கள்.
மே மாதம் 17
ஆம்
திகதிக்கு
முன்னர்
தமிழ்த்
தேசியத்தின்
காவலர்கள்
போன்று
தம்மைக்
காட்டிக்
கொண்டிருந்த
பலர்
இன்று
தேடினாலும்
கிடைக்க
முடியாத
நிலையில்
உள்ளனர்.
மக்கள்
மிகுந்த
குழப்பத்தில்
உள்ள
இந்த
நேரத்தில்
வாய்
திறக்க
வேண்டிய
இவர்கள்
வாய்மூடி
மௌனியாய்
இருப்பது
அப்பட்டமான
சுயநலமே
அன்றி
வேறில்லை.
இவர்கள்
இன்று
செய்ய
வேண்டியது
தெளிவான
கருத்துக்களை
முன்வைத்து
மக்கள்
செல்ல
வேண்டிய
சரியான
பாதைக்கு
வழிகாட்டுவதே
ஆனால்,
அது
செய்யப்படவில்லை.
ஊடகவியலாளர்களுக்கு
சமூகப்
பொறுப்பு
இருக்கின்றது.
அதனால்
தான்
அவர்கள்
சமூகத்தில்
மதிக்கப்
படுகின்றார்கள்.
கௌரவிக்கப்
படுகின்றார்கள்.
அந்தக்
கௌரவமும்
மதிப்பும்
அவர்கள்
கொண்டுள்ள
பொறுப்புக்காக
அன்றி
அவர்கள்
ஆற்றுகின்ற
பணிக்காகவே
தரப்படுகின்றது.
எனவே,
அவர்கள்
மீது
சமூகம்
வைத்துள்ள
நம்பிக்கையைக்
காப்பாற்றியாக
வேண்டிய
பொறுப்பு
அவர்களுக்கு
உள்ளது.
அந்தப்
பொறுப்பை
மறந்து
செயற்படுவது
சமூகத்துக்கும்
தமது
மனச்சாட்சிக்கும்
செய்யும்
துரோகமாகும்.
இன்று
இலங்கைத்
தீவில்
பணியாற்றும்
ஊடகவியலாளர்களுள்
சிங்கள
ஊடகவியலாளர்கள்
மீதான
அச்சுறுத்தல்
முன்னைவிட
அதிகமாக
உள்ளமையை
அனைவரும்
அறிவோம்.
அண்மையில்
கூட
சுதந்திர
ஊடகவியலாளர்
இயக்கத்தின்
முக்கியஸ்தரான
போத்தல
ஜெயந்த
இராணுவப்
புலனாய்வுப்
பிரிவின்
உறுப்பினர்களால்
தாக்கப்பட்ட
செய்திகள்
வெளியாகியிருந்தன.
வேறு சில
சிங்கள
ஊடகவியலாளர்கள்
தமிழர்கள்
ஒரு
சிலரின்
காட்டிக்
கொடுப்பு
காரணமாக
வெளிநாடுகளுக்குத்
தப்பியோடியுள்ளனர்.
அவ்வாறு
தப்பியோட
முடியாத
ஒரு
சிலர்
மிகுந்த
அச்சுறுத்தல்களுக்கு
மத்தியில்
தலைமறைவாக
வாழ்ந்து
வருகின்றனர்.
இத்தகைய
சூழ்நிலையிலும்
கடந்த மே 27
ஆம்
திகதி
நடைபெற்ற
ஐ.நா. மனித
உரிமைக்
குழுவின்
11 ஆவது
விசேட
கூட்டத்
தொடரில்
சுதந்திர
ஊடகவியலாளர்
இயக்க
இணைப்பாளர்
சுனந்த
தேசப்பிரிய
ஆசிய
மனித
உரிமைகள்
பணிப்பகத்தின்
சார்பில்
அறிக்கையொன்றை
வாசித்து
ஊடகவியாளர்களுக்குப்
பெருமை
சேர்த்தார்.
சமூகத்தின்
வழிகாட்டி
எனக்
கருதப்படுகின்ற
ஊடகவியலாளர்
எவ்வாறு
செயற்பட
வேண்டும்
என்பதற்கு
சுனந்த
ஒரு
முன்னுதாரணத்தைப்
படைத்திருக்கின்றார்.
இது
தமிழ்
ஊடகவியலாளர்கள்
பின்பற்ற
வேண்டிய
ஒரு
மாதிரி.
தமிழ்ச்
சமூகம்
குறிப்பாக
புலம்பெயர்
தமிழ்ச்
சமூகம்
ஆரோக்கியமான
கருத்தாடல்
எதுவும்
இல்லாது
இறுகிப்
போய்க்
கிடக்கின்றது.
இந்த
இறுக்கமான
சூழல்
மாற்றியமைக்கப்பட
வேண்டும்.
அதற்கான
தருணம்
இதுவே
அந்தக்
கலந்துரையாடல்
ஊடாக
எடுக்கப்படும்
ஆரோக்கியமான
முடிவுகள்
தமிழ்ச்
சமூகத்தின்
எதிர்காலத்துக்கு
வழிகாட்டுவதாக
அமைய
வேண்டும்.
அதற்கான
முன்
முயற்சிகளை
எடுக்க
வேண்டிய
பொறுப்பு
ஊடகவியலாளர்களையும்
ஊடகங்களையுமே
சார்ந்தது.
உரிய
காலத்தில்
செய்யப்படாத
எதுவுமே
பயனற்றதாகி
விடும்.
எனவே
விரைந்து
காரியங்கள்
ஆற்றப்பட
வேண்டியது
அவசியம்.
From: N.Sivarama Krishnan, 19
June 2009
I am writing this in response to your article on your web site
� Tamil Nation� about
the demise of Hon.V Prabhakaran. You have written a
very important article like an eye opener for everyone
about our departed leader V.Prabhakaran. In this
connection, I want to share my views. Regards
Coming to Terms with the Death of
Prabhakaran
Reality
It is high time that we accept the reality that most
of our dearest leaders, including V.Prabhakaran, were
killed on that fateful day of Monday 18th May 09 at
Mullivaikkal. If we believe that He will come back and
stage Eelam war 5, we are deceiving ourselves and
afraid of accepting the reality. We all know that
whoever who is born in this earth, has to die one day.
Our fore fathers thus said � Mudi
sarnthu Nadanra Mannarum Mudivil Oru Pidi
Sambalavaar� � Even
the king who was crowned and ruled the country, at the
end will become handful of ashes�. So,
our Prabhakaran is also no exception. Physically, he is
no more with us. But he lives in his spirit, in our
hearts as a leader who took our nation glory to an
unprecedented height.
In the late 70�s and
80�s, when, Tamils were massacred by
the Sinhala hoodlums, he and his fighters only gave us
the hope and instilled confidence in our people that we
can take on the Sinhalas and fight them. Whenever we
think of Prabhakaran, we remember, among many other
qualities, his valour, courage, determination and
fearlessness as a freedom fighter. i.e like a Tiger.
Moreover, he and his men have become inspiration to
many so that many joined his movement to fight the
onslaught of Sinhalas.
Until 1983, we all used to run, when Sinhala police
and hoodlums coming to chase us. It is only Prabhakaran
and his men who changed our pyche, gave us the courage
and motivation and made us to hit back. After he
established the LTTE only, that the Sinhalese became
fearful and started respecting Tamils. We were able to
walk with our heads high and our pride intact. Even
though some of us disagree with all his methods and
approach, still we all respect him and were looking to
him to liberate our land and people from the aggressors
as his men had made supreme sacrifices in defending the
Tamil Nation.
I still remember the events that happened on 27th
July 1983 in Colombo. From 23rd onwards the riots were
going on. After four days of killing and looting, the
government thugs were not happy that many areas were
not fully destroyed. By that time, lot of people had
come to the streets to witness the riots and the
rioters were unable to progress their killing and
looting as planned. So, on the Friday, 27th July , they
spread the rumour that Tigers had come to Colombo. The
rumour spread like a wild fire, and the Sinhalese
people who have come to witness the riots started
running. One of my Sinhala friend said that
� Kotti Avilla kiyanne, Occama
Dvanuwa�. When hearing that Tigers
have come, they are all running. I watched this with my
own eyes. This is an incident that happened in 1983,
which shows the fear in the heart of Sinhalese about
LTTE. This is all due to the activities of Prabhakaran
and his men.
When fighting broke out with Indian army, we thought
that this is the end of LTTE. However, Prabhakaran
cleverly manipulated the animosity of Premadasa towards
India and sent the Indian army back to India. Over the
last 30 years or so, LTTE has achieved many glorious
milestones, set examples to other guerilla movements on
how to conduct the war against all odds, be innovative
and utilized all the classic methods of guerilla
warfare against an established state with limited
resources.
He will also be remembered for bringing Tamils under
one umbrella as we are one of the community known for
non co-operation and significant infighting within. My
intention here is not to go through all the
achievements as we all know the history. But one thing
is sure, that his achievements are of epic proportions
and he has been gifted with a strong mind and
determination by higher beings.
Somehow or other, most of us are connected with the
Prabhakaran era.We have read about Prabhakaran and the
Eelam struggle on a daily basis. Whether, we like it or
not he has become part of all Tamil families whether
they are in Tamil Eelam or in India or overseas.
Director Seeman has rightly called him
� Annan�, my eleder
brother. Prabhakaran has actually became an elder
brother of all Tamils and we all should accept the
reality and pay our last homage based on our traditions
as if one of our family members has died.
Our Tradition
Our tradition is that we always pay our last homage
to our fallen heros. Even for an ordinary fighter, we
organize processions, homage by everyone involved with
him, people publish glorification and poetry in news
papers so on and so forth.
Tamil Nation has not seen a determined fighter like
Prabhakaran for more than nearly 1000 years since the
decline of the Chola Empire. Tamils
peaked their glory when Raja Raja Cholan established a
great empire around year 1000 A.D. Our tradition goes
back to the times when our war heros were properly
remembered and commemorated and stones or mandapams
were erected in memory of them. The classical Tamil
literary works of the Sangam era are replete with
references to this concept of paying homage to fallen
heros.
We all used to read about Tamil glorious past during
Chera,Chola,Pandiyas and Pallavas. Reading Ponniyin
Chelvan and Pura Nanuru were favorites for most of the
Tamils. However, Prabhakaran and his men have created a
Puthiya Pura Nanuru in our time and infront of our own
eyes. We cannot belittle their efforts and it is a
great achievement with the limited resources of
Tamils.
Duties and Responsibilities
As responsible members of the Tamil Nation, we all
should pay our last homage to V.Prabhakaran and glorify
his achievements. It is the duty of the representatives
in all parts of the world to organize this in a fitting
way to our war hero. This can include day long
activities including religious ceremonies, offering
homages, publication of notes, books, memorial speeches
glorifying his achievements etc. Otherwise, we are not
true to ourselves, deceiving ourselves - and more over
suppressing all our emotions.
LTTE may have lost the final battle in Mullivaikal,
but the spirit of Prabhakaran, his valour,
determination and desire to establish an independent
state will always remain in our heart and he will be a
catalyst in going forward towards our aim of setting up
an Independent Tamil Eelam.
We also should remember that we
didn�t lose fighting against Sinhalas
but fought against twenty countries or so and lost. So,
we have not lost our pride and dignity and what is lost
is the dignity of the human race as the international
community has failed to prevent the genocide of
Tamils.
How to overcome the grief and sadness we feel
now
Tamils are now going through a period of sorrow and
grief after having gone through the genocide in Wanni.
To come out of the sadness and grief, we need to turn
to holy scriptures to comfort us from the deep sorrow
and disappointments. We need to understand that about
50,000+ people, who were killed during the last six
months, have only lost their material body and they
still live in their spirit. There is no death for their
soul or Athma. The soul will get a new material body
and start a fresh life again as the soul is eternal. As
they all loved Wanni and our land, they will be born
again in that land and work for it. However, our grief
is that we have lost their association and
relationship, which is a great loss for all of us.
In this instance, I would like to quote a message
from Mahatma Gandhi, who once said �
When doubts haunt me, when disappointments stare me in
the face, and I see not one ray of hope on the horizon,
I turn to Bhagavad-Gita and find a verse to comfort me
and I immediately begin to smile in the midst of
overwhelming sorrow. Those who meditate on the Gita
will derive fresh joy and new meanings from it every
day." ~ Mahatma Gandhi
Hence, I request that every one of us to take to
Bagavath Gita published by Hare Krishna Movement
(ISKCON) and read it everyday, so that we can console
ourselves from the grief and pain and will get new
strength and wisdom to fight against the demons. As
Arjuna fought against the mighty army of Dhuriyodana
with the blessing of Lord Krishna and won, we also need
to get spiritual strength to liberate our people, land
and finally win our freedom.
From: Dr. R. Lambotharam, Canada,
31 May 2009
எங்கள்
வரலாற்றுக்
கடமை
யாதும்
ஊரே
யாவரும்
கேளிர்
தீதும்
நன்றும்
பிறர்தர
வாரா
நோதலும்
தணிதலும்
அவற்றோ
ரன்ன
சாதலும்
புதுவ
தன்றே-
புறநானூறு
191
எம்
தாய்
சீரழிந்து
நிற்கிறாள்.
எமது
தாயகமும்,
அதன்
மக்களும்,
அவர்களோடு
நாம்
கண்ட
கனவுகளும்
சீரழிந்து
நிறகின்றன.
முன்னொருபோதும்
இல்லாத
வகையில்
எமது
தாயக
மக்களுக்காகவும்,
அவர்களின்
மறுவாழ்வுக்காகவும்,
அவர்களின்
நியாயமான
சாத்தியமான
அரசியல்
தீர்வுக்காகவும்
நமது
பேதங்களை
மறந்து,
ஒருங்கிணைந்து
பணியாற்ற
வேண்டிய
பாரிய
பொறுப்பும்,
கடமையும்
புலம்
பெயர்ந்த
தமிழர்களாகிய
நம்
ஒவ்வொருவர்
மேலும்
விழுந்துள்ளது.
நாம்
நடந்து
வந்த
பாதை
பலமானது
அதில்
நாம்
கண்ட
சோதனைகளும்,
வேதனைகளும்,
சாதனைகளும்,
இழப்புகளும்கூட
பலமானவை.
அவை
நம்மை
உலகமெல்லாம்
பரவ
வைத்து
நம்மை
மேலும்
பலமானவர்களாகவும்,
உறுதியானவர்களாகவும்
ஆக்கியுள்ளன.
அந்த
உறுதிதான்
இப்போது
நமது
பலம்.
நமது
இழப்புகளை
உரமாக்கி,
உறுதியோடு
ஒருங்கிணைந்து,
நமது
பேதங்களை
மறந்து
செயற்பட
வேண்டிய
காலம்
இது. இது
நமது
அந்திம
காலமல்ல.
இன்னொரு
விடியலின்
தொடக்கம்.
நாம்
எல்லாம
மீண்டும்
ஒரு
புதிய
நாளை
நோக்கி,
ஒரு
புதிய
நாளுக்காக
எழ
வேண்டிய
காலமிது.
இழப்புகளின்
மத்தியிலும்
உலகாளவிய
தமிழர்
என்ற ஒரு
உணர்வுடன்
நாம்
அனைவரும்
முன்னொருபோதும்
இல்லாத
வகையில்
ஒருங்கிணைந்து
எழுந்து
நிற்கிறோம்.
இது எமது
பலம்.
தாயக
மண்ணை
மிதித்தும்
இராத
எமது
இளம்
பிஞ்சுகள்கூட
எமது
மக்களுக்காக,
அவர்களின்
அவலத்துக்காக,
அவர்களின்
வாழ்வுக்காக
ஐரோப்பாவிலும்,
அமெரிக்காவிலும்,
அவுஸ்திரேலியாவிலும்,
கனடாவிலும்,
மற்றும்
தமிழர்
வாழும்
அனைத்து
நாடுகளிலும்
வீதிகளில்
இறங்கி,
ஒருங்கிணைந்து,
குரல்
கொடுத்து
நிற்கின்றார்கள்.
இது நமது
நிகழ்கால
துன்பியலின்
மத்தியில்
நாம்
பெற்ற
பலம்.
இதையே
மூலதனமாகக்
கொண்டு
எமது
மக்களுக்காக
அவர்களின்
விடிவுக்காக,
அவர்களின்
சிலுவையைச்
சுமக்க
வேண்டிய
மாபெரும்
வரலாற்றுக்
கடமை
எங்கள்
முன்
நிற்கின்றது.
தோள்
கொடுப்போம்.
எமது
உணர்ச்சிகளை
உரமாக்கி,
ஒருங்கிணைந்து
தமிழர்
என்ற
உணர்வோடு
மட்டுமல்லாது
விவேகத்தோடும்
நமது
சமகால
நிகழ்வுகளையும்,
இழப்புகளையும்,
சவால்களையும்,
பொறுப்புகளையும்
அணுகவேண்டிய
காலம்
இது.
1.
வன்னியிலே
இன்னமும்
மருந்துகளும்
சிகிச்சையும்
உதவியும்
இன்றி
இறந்து
கொண்டிருக்கும்
எண்ணிக்கை
தெரியாத
எமது
மக்களை
அங்கிருந்து
மீட்டு
எடுக்க
வேண்டியது
எமக்கு
முன்னுள்ள
முதலாவது
வரலாற்றுக்
கடமை. இதை
நாம் ஒரு
இனமாக
தனித்து
நின்று
செய்ய
முடியாது.
இதற்கென்று
குரல்
கொடுக்கும்
நாடுகளுடனும்,
சர்வ தேச
அமைப்புகளுடனும்
ஒருங்கிணைந்து
அவர்களை
இதில்
முனைப்பாக
செயற்பட
ஊக்கியும்,
ஒத்துழைத்தும்,
அழுத்தங்களை
கொடுத்தும்
செயற்பட்
வேண்டிய
பொறுப்பு
எம்முடையது.
2.
வன்னியில்
போர்ச்சூழலிலிருந்து
எல்லாவற்றையும்
இழந்து
வெறுங்கையுடன்
ஏதிலிகளாக
வெளியேறி
இல்ங்கை
அரசாங்கத்தின்
அகதி
முகாம்கள்
என்னும்
திறந்த
வெளிச்சிறைகளில்
அடைபட்டிருக்கும்
மூன்று
இலட்சம்
மக்களுக்கும்
உடனடி
உணவு, உடை,
மருந்து,
சிகிச்சை
தேவைகளை
வழங்குவதற்கு
அழுத்தமும்,
நடவடிக்கைகளும்
எடுக்க
வேண்டிய
பொறுப்பு
எம்முடையது.
இந்த
முகாம்களுக்கு
சர்வதேச
உதவி
நிறுவனங்கள்
சென்று
வர
வேண்டிய
நிலைக்கும்,
பொறுப்பு
எடுக்க
வேண்டிய
நிலைக்கும்
கொண்டுவருவதற்காக
அவர்களுக்கும்,
உலக
அரசுகளுக்கும்
அழுத்தங்களையும்,
பரப்புரைகளையும்
விவேகமான
முறையில்
கொடுக்கவேண்டிய
வரலாற்றுக்கடமை
எங்களுடையது.
3.
இடம்பெயர்ந்து
ஏதிலிகளாக
உள்ள
எமது
மக்கள்
அனைவருக்குமான
உள
ரீதியான
மறுவாழ்வுப்
பணிகளையும்,
ஊனமுற்ற
எமது
உறவுகளுக்கு
மருத்துவ
மறுவாழ்வுப்பணிகளையும்
காலம்
தாழ்த்தாது
தொடங்கி,
அவர்களை
இயன்றவரை
தமது
காலில்
நிற்கும்
அளவுக்கு
மறுவாழ்வு
உதவி தர
வேண்டிய
பாரிய
வரலாற்றுப்
பணி
எம்முடையது.
4.
இவ்வாறு
இடம்
பெயர்ந்த
மக்கள்
தமது
இடங்களுக்கும்,
இல்லங்களுக்கும்
மிக
விரைவில்
திரும்ப
வேண்டிய
தேவையையும்,
அவசியத்தையும்,
நிலைப்பாட்டையும்
வலியுறுத்தி,
முன்னிறுத்திச்
செயற்பட
வேண்டிய
வரலாற்றுக்கடமையும்
நமது
தோள்களில்தான்
உள்ளது.
5. எந்த
காரணங்களுக்காக
ஈழத்தமிழரின்
போராட்டம்
தொடங்கியதோ
அந்தக்
காரணங்களுக்கான
நடைமுறைச்
சாத்தியமான
தீர்வுகளை
நோக்கி
நாம்
ஓயாது
ஒருங்கிணைந்து
பாடுபட
வேண்டிய
வேளை இது.
வலிமை
மிக்க
அரசியல்,
இராணுவ
பலத்தோடு
பேசிப்
பெற
முடியாததை
இப்போது
எமது
பலவீனமான
நிலையில்
இருந்து
முன்னெடுக்க
வேண்டிய
நிலையில்,
இவை
தாமாகவே
வரும்
என்று
நாம்
வெறுமனே
காத்திருக்க
முடியாது.
1983 க்குப்
பின்னர்
முன்னொருபோதும்
இல்லாத
வகையிலான
எமது
மனித
அவலத்தைப்
பார்த்து
எமது
பக்கம்
திரும்பியிருக்கும்
உலக
அனுதாபத்தையும்
கவனத்தையும்
பயன்படுத்தி
மற்றைய
நாடுகளினதும்,
சர்வதேச
அமைப்புகளினதும்
உதவியுடன்
சாத்தியமான,
கௌரவமான
சுயநிர்ணயத்துடன்
கூடிய
ஒரு
தன்னாட்சியை
நோக்கிய
தீர்வுக்காக
இராஜதந்திர
ரீதியிலான
அழுத்தங்களைக்
கொடுக்க
வேண்டிய
காலம்
இதுவே.
இந்த
ஐந்து
வரலாற்றுப்
பொறுப்புகளையும்,
கடமைகளையும்
மனிதராகப்
பிறந்த
நாம்
ஒவ்வொருவரும்
எந்த
விதமான
இன, மத,
அரசியல்
பேதங்களும்
இன்றி
சுமக்க
வேண்டியது
எமது
சமகால
வரலாற்றுக்கடமை
மட்டுமல்ல
எமது
வாழ்நாள்
முழுவதுக்குமான்
வரலாற்றுக்
கடமையும்,
எமது
சந்ததி
முழுவதுக்குமான
வரலாற்றுக்
கடமையும்
ஆகும்.
இந்த
வரலாற்றுக்
கடமைகளை
எப்படிச்
செய்யப்போகின்றோம்?
From:கிருஸ்ணா
அம்பலவாணர்,
Switzerland, 31 May 2009
[see also On the Death of
Velupillai Prabhakaran ]
வரலாற்றுத்
தவறுசெய்த
தமிழினமே
உனக்கு
ஒருமடல்
தத்தளிக்கும்
தமிழினத்தை
கரையேற்ற
வாருங்கள்!
துடுப்பும்
இல்லாமல்
- போகும்
திசையும்
தெரியாமல்
-
நடுக்கடலில்
தத்தளிக்கின்ற
படகு
போன்றது,
ஈழத்
தமிழினத்தின்
இன்றைய
நிலை.
வன்னியில்
மேற்கொள்ளப்பட்ட
மிகக்
கொடூரமான
இன
அழிப்புப்
போரில்,
தமிழீழ
விடுதலைப்
புலிகள்
இயக்கம்
இராணுவ
ரீதியாகத்
தோற்கடிக்கப்
பட்டிருக்கிறது.
இதுவரை
காலமும்
ஈழத்
தமிழரின்
ஏக
பிரதிநிதிகளாக
-
அவர்களின்
உரிமைக்
குரலாக
உலகெங்கும்
ஒலித்த
புலிகள்
இயக்கம்,
இப்போது
இராணுவ
ரீதியாகச்
செயற்பட
முடியாத
நிலை
ஏற்பட்டிருக்கிறது.
மூன்று
தசாப்தமாக
தமிழ்
மக்களுக்குத்
தலைமை
தாங்கி
வழிநடத்திய
மாபெரும்
விடுதலை
அமைப்பான
தமிழீழ
விடுதலைப்
புலிகள்
இயக்கத்தின்
தலைவர்
மேதகு வே.
பிரபாகரன்
அவர்களின்
மறைவினால்
ஏற்பட்டிருக்கின்ற
வெற்றிடத்தை
எவராலும்
நிரப்பவே
முடியாது.
அதேவேளை,
இந்த
இழப்புகளினால்
ஏற்பட்டிருக்கின்ற
ஒரு
அரசியல்
வெறுமையைப்
பயன்படுத்தி,
ஈழத்
தமிழரின்
அரசியல்
உரிமைகளை
நசுக்குகின்ற
முயற்சிகளில்
இலங்கை
அரசு
முனைப்புடன்
ஈடுபட்டிருப்பதையும்
மறந்து
விட
முடியாது.
இராணுவ
வல்லமையை
மட்டுமே
நம்பி
நடத்திய
எமது
போராட்டத்தின்
சாதக,
பாதகங்களைப்
புரிந்து
கொண்டு -
அடுத்த
கட்டமாக,
ஈழத்
தமிழரின்
உரிமைப்
போராட்டத்தை
எப்படி
முன்னெடுக்க
வேண்டும்
என்று
தீர்மானிக்க
வேண்டிய
நேரம்
இது.
ஆனால்,
நாம்
இந்த
விடயத்தில்
எங்கே
நிற்கிறோம்?
மூன்று
தசாப்த
கால
ஆயுதப்
போராட்டத்தில்
தோல்வி
கண்டுள்ள
நாம்,
அடுத்து
என்ன
செய்யப்
போகிறோம்?
இவற்றையெல்லாம்
தீர்க்கமாகத்
தீர்மானிக்க
வேண்டிய
நேரத்தில்
-அதைச்
செய்யாமல்
இருப்பது
வேதனைக்குரிய
விடயம்.
வன்னியில்
மே மாத
நடுப்பகுதியில்
ஈழத்
தமிழினத்துக்கு
ஏற்பட்ட
வரலாறு
காணாத
பேரழிவுக்குப்
பின்னர் -
அரசியல்
ரீதியாகவோ,
இராஜதந்திர
ரீதியாகவோ
எதையும்
முன்னெடுக்க
முடியாத
நிர்க்கதி
நிலை
உருவாகியிருக்கிறது.
தேசியத்
தலைவர்
மேதகு வே.
பிரபாகரன்
அவர்களின்
மரணத்துக்குப்
பிற்பட்ட
இந்த
வெறுமை
நிலை
ஈழத்
தமிழினத்தையை
அழிவுப்
பாதைக்குக்
கொண்டு
செல்வதாகவே
உணர
முடிகிறது.
அவரது
மரணம்
தொடர்பாக
இருக்கின்ற
முரண்பாடான
கருத்துகள்,
அடுத்த
கட்டம்
பற்றிய
எமது
சிந்தனைகளையும்
மாற்று
நடவடிக்கைகளையும்
முடக்கிப்
போட்டிருக்கிறது.
அந்த
மரணம்
ஈழத்
தமிழனத்தால்
மட்டுமன்றி
உலகத்
தமிழினத்தாலேயே
ஏற்றுக்
கொள்ள
முடியாத
ஒன்றாக -
ஜீரணிக்க
முடியாத
ஒன்றாக
இருப்பினும்
யதார்த்த
நிலையில்
இருந்து
தான் அதை
நாம்
நோக்க
வேண்டும்.
ஆனால்,
இந்த
விடயத்தில்
ஈழத்
தமிழினம்
பிளவுபட்டு
நிற்பது
வேதனைக்கு
உரியது.
வெட்கத்துக்கு
உரியது.
தனது
வாழ்வின்
37
வருடங்களை
முழுமையாகவே
ஈழத்
தமிழருக்காகவே
அர்ப்பணித்த
ஒரு
ஒப்பற்ற
தலைவனுக்கு
இறுதி
மரியாதை
கூடச்
செய்ய
முடியாதளவுக்கு
நாம்
முட்டாள்களாக
நிற்கிறோம்.
பிரிகேடியர்
சு.ப.
தமிழ்ச்செல்வன்
வீரச்
சாவடைந்தபோது
அவருக்காக
உலகத்
தமிழினமே
அழுதது.
ஆனால்,
இன்று
தேசியத்
தலைவர்
பிரபாகரன்
வீரமரணத்தை
தழுவியுள்ள
நிலையில்
அவருக்காக
ஒரு
வணக்க
நிகழ்வு
கூட
நடக்கவில்லை.
துக்க
தினத்தைப்
பிரகடனம்
செய்து
அழுது
புரண்டு
எம்மைத்
தேற்றிக்
கொள்ள
முடியாத
நிலை
உருவாக்கப்
பட்டிருக்கிறது.
இதற்கெல்லாம்
காரணம்
எமக்குள்ளே
இருக்கும்
பிளவு
நிலைதான்.
தேசியத்
தலைவர்
மரணமானதை
அடுத்து
அவரது
வித்துடலை
அடுத்த
நாளே
இரகசியமாக
- அவசரமாக
அரசாங்கம்
எரித்தது.
இதற்குக்
காரணம்
மக்கள்
எழுச்சி
உருவாகி
விடக்
கூடாதென்பதே.
ஆனால்,
அத்தகைய
மக்கள்
எழுச்சிக்கான
தடயம்
எதுவுமே
ஈழத்
தமிழினத்திடம்
இருந்து
உருவாகவில்லை.
இதையிட்டு
சிங்கள
தேசத்துக்கே
ஆச்சரியம்
ஏற்பட்டிருக்கிறது.
தேசியத்
தலைவர்
அவர்களின்
மரணத்துக்குப்
பின்னரும்
புலிகள்
இயக்கம்
தொல்லை
தரும்
ஒன்றாக
இருக்கும்
என்றே
அரசாங்கம்
கருதியிருந்தது.
ஆனால்,
இப்போது
அந்தக்
கவலையே
அரசாங்கத்திடம்
கிடையாது.
காரணம்
அப்படி
அச்சம்
கொள்ளவே
தேவையில்லை
என்ற
நம்பிக்கையை
நாமே
ஏற்படுத்திக்
கொடுத்திருக்கிறோம்.
தேசியத்
தலைவர்
அவர்களின்
மரணத்தை
தமிழ்
மக்களால்
ஜீரணிக்க
முடியாதிருப்பது
- ஏற்றுக்
கொள்ள
முடியாதிருப்பது
உண்மை
தான்.
ஆனால்,
உண்மையாகவே
நிகழ்ந்து
விட்ட
அந்த
மரணத்தை -
ஏற்றுக்
கொள்ள
மறுப்பதைப்
போன்ற
மடமை
வேறேதும்
இருக்க
முடியாது.
அவரது
உடலைக்
கைப்பற்றி
அதைத்
தெளிவாகவே
வீடியோ
படங்களில்
அரசாங்கம்
காண்பித்த
போதே அது
உண்மையானதென்பதைப்
புரிந்து
கொள்ள
முடிந்தது.
மரணம்
எப்படி
நேரிட்டது
என்ற
குழப்பம்
இருக்கலாம்.
ஆனால்,
மரணம்
நிகழவில்லை
என்று
குழம்பவே
தேவையில்லை.
ஏனெனில்,
போலியானதொரு
முக
அமைப்பை
உருவாக்கி
- அதை
தலைவர்
பிரபாகரன்
என்று
இனம்காட்ட
வேண்டிய
அவசியம்
அரசாங்கத்துக்கு
கிடையாது.
அப்படிச்
செய்வதன்
மூலம்
அரசாங்கத்தால்
சாதிக்கக்
கூடியது
எதுவும்
இல்லை.
ஆயுதப்
போராட்டத்தை
அடியோடு
பெயர்த்து
விட்ட
அரசாங்கத்துக்கு
தனது
வெற்றியைக்
கொண்டாட
தலைவர்
பிரபாகரன்
அவர்களின்
உடல்
ஒன்றும்
தேவையில்லை.
இந்தக்
கட்டத்தில்
தலைவர்
பிரபாகரன்
அவர்களின்
மரணத்தை
நம்ப
மறுப்பதோ
- அவர்
உயிரோடு
இருக்கிறார்
என்ற
மாயைக்குள்
இருந்து
விடுபடாமல்,
எம்மை
நாமே
ஏமாற்றிக்
கொள்வதோ
எமது
இனத்தின்
எதிர்காலத்துக்கே
ஆபத்தானது.
எமது
இனத்தின்
எதிர்காலத்துக்காக
-
சுதந்திரத்துக்காக
-
உரிமைகளுக்காப்
போராடிய
தலைவனையே
இன்று
நினைவுகூர
முடியாதளவுக்கு
மடைமையும்
முட்டாள்
தனமும்
எம்மை
ஆக்கிரமித்து
நிற்கிறது.
இது
ஒன்றே
போதும்
இலங்கை
அரசு
குதூகலிக்கவும்
-
கொண்டாடவும்.
புலிகள்
அழிந்து
போனாலும்
அவர்கள்
அரசியல்
ரீதியாக
அழிந்து
போகமாட்டார்கள்
- ஏனெனில்
அவர்களின்
கொள்கை
வலுவானது
என்று
பொதுவான
நம்பிக்கை
இன்று
தகர்ந்து
வருகிறது.
தேசியத்
தலைவர்
மரணமாகவில்லை
என்று
முட்டாள்தனமான
நம்பிக்கையில்
இருக்கின்ற
தமிழினத்தையிட்டு
நாளை
உலகமே
எம்மைக்
கேவலமாகப்
பார்க்கப்
போகிறது.
தேசியத்
தலைவர்
மேதகு வே
பிரபாகரன்
அவர்கள்
மீது
அசைக்க
முடியாத
நம்பிக்கை
இருக்கிறது.
அவர்
உயிரோடும்
நலமோடும்
நீண்ட
காலத்துக்கு
வாழ
வேண்டும்
என்ற மன
ஆதங்கமும்
விருப்பமும்
எமக்கு
இருக்கிறது.
ஆனால்,
இவற்றை
மட்டும்
வைத்துக்
கொண்டு
அவரது
மரணம்
என்ற
யதார்த்தத்தை
எம்மால்
புறக்கணித்து
விடமுடியாது.
ஆனால்,
நாம்
குழம்பி
நிற்கின்ற
இந்த
நிலையைக்
கண்டு -
முன்பெல்லாம்
எம்மை
அச்சத்துடன்
பார்த்த -
சிங்கள
தேசம்
இப்போது
வெறும்
புழுவாகவே
பார்க்கிறது.
போருக்குப்
பிந்திய
அடுத்த
கட்டம்,
அரசியல்
தீர்வு
பற்றியெல்லாம்
குழம்பிப்
போயிருந்த
சிங்கள
தேசத்துக்கு
இப்போது
எந்தக்
கவலையும்
கிடையாது.
ஏனெனில்,
தமிழருக்காக
குரல்
கொடுக்கக்
கூடிய
தலைமைத்துவம்
இப்போது
இல்லை.
புலிகள்
இயக்கத்தின்
எஞ்சியிருக்கின்ற
தலைமைகள்
எல்லாம்
இப்போது
சிதறிப்
போய் -
ஆளுக்கொரு
நியாயம்
கூறும்
அளவுக்கு
வந்திருப்பதைப்
போன்ற
மிகவும்
கேவலமான
நிலை
முன்னெப்போதும்
ஏற்பட்டதில்லை.
இங்கே
தான்
தேசியத்
தலைவர்
அவர்களின்
தலைமைத்துவத்தின்
அவசியம்
உணரப்
படுவதுடன்
அவரது
இறுக்கமான
கொள்கைகளின்
மீதும்
இன்னும்
இன்னும்
மதிப்பு
அதிகரிக்கிறது.
அவர்
உயிரோடு
இருந்திருந்தால்
இப்படியொரு
நிலை
உருவாகியிருக்குமா?
அவர்
இல்லை
என்றதும்
அவரது
மரணத்தையே
அறிவிக்க
முடியாதளவுக்கு
- துக்கம்
அனுஷ்டிக்க
முடியாதளவுக்கு
முரண்பாடுகளின்
உச்சத்தில்
நாம் ஏறி
நிற்கிறோம்.
பிரபாகரன்
அவர்களின்
தலைமைத்துவத்தைப்
போன்று
இனிமேல்
எமது
இனத்துக்குத்
தலைமையேற்கக்
கூடிய
ஒருவர்
கிடைக்கவே
முடியாது.
ஆனால்,
இல்லாத
ஒருவரை
இருப்பதாக
கற்பனை
செய்து
கொண்டு
எவ்வளவு
காலத்துக்கு
நாம்
கண்களை
மூடிக்
கொண்டிருக்க
முடியும்?
புலிகள்
இயக்கத்தின்
அழிவு
எப்போது
நிகழ்ந்ததோ
-
அப்போதிருந்தே
தமிழினத்தை
அரசியல்
வழியில்
அடக்கி
ஒடுக்கும்
முயற்சிகளில்
இலங்கை
அரசும்
சிங்களப்
பேரினவாதிகளும்
இறங்கி
விட்டனர்.
வடக்கில்
கலப்புக்
கிராமங்களை
உருவாக்குவது
பற்றிப்
பேசுகிறார்கள்,
சிங்களக்
குடியேற்றங்களை
உருவாக்குவது
பற்றிப்
பேசுகிறார்கள்,
5
வருடங்களுக்கு
இராணுவ
ஆட்சியில்
வடக்கை
வைத்திருப்பது
பற்றிப்
பேசப்படுகிறது.
ஆனால்,
அரசியல்
தீர்வு
பற்றி
யாரும்
வாய்
திறக்கவில்லை.
இடம்பெயர்ந்தவர்களின்
மீள்குடியமர்வு
பற்றிப்
பேசவில்லை.
போரில்
அழிந்து
போன
மக்களின்
வாழ்வாதார
மீள்கட்டுமானம்
பற்றி
எவருமே
சிந்திக்கவில்லை.
இறந்து
போன
சொந்தங்கள்
பற்றி,
தொலைந்து
போன
உறவுகள்
பற்றி,
கடத்தப்பட்டு
காணாமற்
போனவர்கள்
பற்றி
யாருமே
பேசவில்லை.
இன்னொரு
புறத்தில்
வடக்கில்
தேர்தல்
நடத்துவதற்கான
அறிவிப்பு
வெளியாகியிருக்கிறது.
இப்படியே,
இதுவரையில்
தமிழ்
மக்களின்
ஏக
பிரதிநிதிகளாக
இருந்து
வந்த
மாபெரும்
தேசிய
விடுதலை
இயக்கத்தை
ஓரம்கட்டி
விட்டு
இன்னொரு
அரசியல்
தலைமையை
உருவாக்கவும்
-
வட-கிழக்கை
இராணுவ
மயப்படுத்தி
சிங்களக்
குடியேற்றங்களை
நிறுவி
தமிழரின்
தாயகக்
கோட்பாடு,
சுயநிர்ணய
உரிமைக்
கோரிக்கைகளை
வலுவற்றதாக்கவும்
தீவிரமான
முயற்சியில்
அரசாங்கம்
இறங்கியிருக்கிறது.
சிங்கள
அரசு
முன்னெடுத்துவரும்
இந்த
வேகமான
நகர்வுகளுக்கு
மத்தியில்
- தமிழ்
மக்களாகிய
நாம்
இன்னும்
இன்னும்
எவ்வளவு
பின்னோக்கிப்
போகலாம்
என்றே
முயற்சி
செய்கிறோம்.
போர்
எம்மை
வெகுதூரத்துக்குப்
பின்தள்ளி
விட்டது.
எமது
இனத்துக்கு
ஏற்பட்ட
உயிரழிவுகள்
காலத்தால்
ஈடுசெய்ய
முடியாதவை.
பொருள்
அழிவுகள்,
சொத்து
அழிவுகள்
கணக்கில்
அடங்காதவை.
இவற்றையெல்லாம்
மீளக்
கட்டியெழுப்ப
எமக்கென்றொரு
தலைமைத்துவத்தை
உருவாக்க
வேண்டும்.
இந்த
இடத்தில்
நாம்
செய்யக்
கூடிய
தவறு
எம்மை
வரலாற்று
ரீதியாக
இன்னும்
பின்நோக்கித்
தள்ளி
விடப்
போகிறது.
தமிழீழத்தின்
தேசியத்
தலைமையை -
போராட்டத்தின்
பலத்தை -
மக்களின்
வாழ்வைச்
சிதைத்து
விட்டு
மகிந்தவின்
அரசாங்கம்
வெறுமனே
வெற்றிக்
கோசமிடவில்லை.
அடுத்த
தலைமுறைத்
தமிழனை
இலங்கையில்
இருந்து
எப்படி
அழிக்கலாம்
என்றும்
திட்டம்
போடத்
தொடங்கி
விட்டது.
இன்று
இலங்கைத்
தீவில்
வாழும்
தமிழரின்
பாதுகாப்பு,
உரிமைகள்
பற்றிப்
பேசவே
முடியாத
கட்டம்
உருவாகியுள்ளது.
புலிகளே
தமிழினத்தின்
பாதுகாப்பாக
இருந்த
நிலை
மாறிவிட்டது.
புலிகளின்
அழிவையடுத்து
தமிழ்
மக்கள்
எதையுமே
தட்டிக்
கேட்கத்
திராணியற்றவர்கள்
என்ற
கருத்து
சிங்கள
தேசத்தில்
உருவாகி
விட்டிருக்கிறது.
தமிழ்
மக்களின்
தலைமையை -
வாழ்வை -
வளத்தைச்
சீரழித்த
சிங்கள
அரசாங்கத்தை
சர்வதேசத்தின்
முன்னிலையில்
நிறுத்தி
நீதி
கேட்க
முடியாத
நிலை
உருவாகியிருக்கிறது.
இதற்குக்
காரணம்,
அடுத்த
கட்டத்துக்குப்
போராட்டத்தை
எப்படி
நகர்த்துவது
என்பது
பற்றிய
தெளிவான
கருத்தோ -
தலைமையோ
எம்மிடம்
இல்லாமைதான்.
தேசியத்
தலைவர்
மேதகு
வே.பிரபாகரன்
அவர்களின்
தலைமைத்துவத்தை
முழுமையாக
நம்பிய
தமிழ்
மக்கள்,
இன்று
அவர்
இல்லாதபோது
அவரது
மரணத்தைப்
பற்றியே
தெளிவான
முடிவை
எடுக்க
முடியாதளவுக்குத்
தள்ளப்
பட்டிருக்கின்றனர்.
இந்தக்
கட்டத்தில்
அடுத்த
கட்டத்துக்குப்
போராட்டத்தை
எப்படி
நகர்த்துவது?
யார்
தலைமையில்
போராட்டத்தை
நகர்த்துவது?
போன்ற
முடிவுகள்
மிக
விரைவாக
எடுக்கப்பட
வேண்டும்.
தேசியத்
தலைவர்
பிரபாகரனால்
வெளிவிவகாரச்
செயலாளராக
நியமிக்கப்பட்டவர்
பத்மநாதன்.
ஆனால்,
அவரது
அறிக்கையைப்
பொய்
என்றும்
அவரைத்
துரோகி
என்றும்
கூறிக்
கொண்டு
ஒரு
தரப்பு
மக்களைக்
குழப்புகிறது.
அதேவேளை,
பத்மநாதனோ
புலிகள்
இயக்கத்தின்
போராட்டத்தை
அடுத்த
கட்டத்துக்கு
எப்படி
நகர்த்துவது?
யார்
தலைமையேற்பது
என்பது
பற்றிய
எந்த
முடிவையும்
அறிவிக்காதிருப்பது
மற்றொரு
சிக்கலை
உருவாக்கியிருக்கிறது.
மொத்தத்தில்
அழிவின்
பின்னரும்
தமக்குச்
சவாலாக
இருக்கலாம்
என்று
கருதி,
புலிகள்
இயக்கத்தைப்
பற்றி
அஞ்சிக்
கொண்டிருந்த
இலங்கை
அரசுக்கு
இதைவிடக்
குளிர்ச்சியான
செய்தி
வேறேதும்
இருக்க
முடியாது.
உரிய
காலத்தில்
எடுக்கப்படாத
எந்தத்
தீர்மானமும்
பிரயோசனமற்றது.
இராணுவ
வல்லமையை
நம்பி -
அந்நிய
வாக்குறுதிகளை
நம்பி
நாம்
மோசம்
போனது
உண்மை.
அதேவேளை,
கற்பனை
நிலைப்பாட்டுக்குள்
இருந்து
கொண்டு
இன்னும்
எவ்வளவு
காலத்துக்கு
எமது
உரிமைப்
போராட்டத்தை
அடக்கி
வைத்திருக்கப்
போகிறோம்?
சர்வதேச
சமூகம்
முன்னர்
புலிகள்
இயக்கத்தை
தமிழ்
மக்களின்
பிரதிநிதிகளாக
ஏற்றே
பேச்சுக்களை
நடத்தியது.
30 வருடப்
போராட்டத்தில்
தமிழீழ
விடுதலைப்
புலிகள்
இயக்கம்
செய்த
பங்களிப்புகளை
சர்வதேசம்
மறக்கவில்லை.
அதேவேளை,
சர்வதேசம்
தமிழீழ
விடுதலைப்
புலிகள்
இயக்கம்
ஜனநாயக
வழிகளில்
தொடர்ந்து
செயற்படத்
தொடங்கினால்
அதற்கான
அங்கீகாரத்தைக்
கொடுக்காது
என்று
சொல்வதற்கும்
இல்லை.
�
இந்தக்
கட்டத்தில்
நாம்
புலிகளின்
தலைமை
என்று
யாரை
ஏற்கப்
போகிறோம்?
� எவர்
ஊடாக
எமது
நிலைப்பாட்டை
-
கோரிக்கைகளை
முன்வைக்கப்
போகிறோம்?
இப்போதிருப்பது
போன்ற
வெறுமை
நிலை
இன்னும்
சில
வாரங்களுக்கோ
-
மாதங்களுக்கோ
நீடித்தால்,
புலிகள்
இயக்கம்
என ஒரு
அமைப்பு
இருந்ததா
என்ற
கேள்வியே
வந்து
விடும்.
உலகம்
எம்மையும்
புலிகள்
இயக்கத்தையும்
மறந்து
விடும்.
ஏனெனில்
அதன்
அசைவும்
வேகமும்
மிக
அதிகம்.
அதன்
வேகத்துக்கு
ஈடுகொடுத்து
நாமும்
ஓடினால்
தான்
எமக்கான
உரிமைப்
போராட்டத்தை
தொடர்ந்து
முன்னெடுக்கலாம்.
எமது
நியாயங்களை
முன்வைத்து
நீதி
கேட்கலாம்.
இவ்வளவு
அநீதிகளையும்
அக்கிரமங்களையும்
செய்து
விட்டு -
வெற்றி
மிதப்பில்
இருக்கும்
மகிந்தவைப்
போர்க்
குற்றவாளி
என்று
சர்வதேச
நீதிமன்றத்தில்
நிறுத்தும்
வாய்ப்பைக்
கூட நாம்
தொலைத்து
விடும்
நிலை
வரலாம்.
போர்க்
குற்றச்சாட்டுகள்
பற்றி
விசாரணைகள்
தேவை
என்ற
கருத்து
தற்போது
பரவலாக
இருக்கின்ற
நிலையில்
இதுபற்றி
தமிழர்
தரப்பில்
இருந்து
எவராலும்
அழுத்தம்
கொடுக்கப்பட
முடியாத
நிலை
காணப்படுகிறது.
தற்போது
புலிகள்
இயக்கத்தின்
தலைமை
அழிக்கப்பட்டு
விட்ட
நிலையில்
- தமிழர்
தரப்பில்
இருந்து
குரல்
கொடுக்கும்
சக்தி என
எவருமே
இனங்காணப்
படவில்லை.
ஒன்றில்
அரசாங்கத்துக்கு
கால்
பிடிக்கின்ற
கூட்டம்
இருக்கிறது.
அல்லது
பிரபாகரன்
உயிரோடு
இருக்கிறாரா
இல்லையா
என்று
எமக்குள்ளே
மாறி
மாறி
சண்டை
போடும்
இன்னொரு
தரப்பு
இருக்கிறது.
பிரபாகரன்
உயிரோடு
இருந்தால்
அதைவிடத்
தமிழினத்துக்கு
மிகப்
பெரிய
பூரிப்பு
வேறெதுவும்
இருக்க
முடியாது.
ஆனால்,
அவர்
வெளிப்பட்டு
வந்து
போராட்டத்தை
முன்னெடுக்கும்
வரை
உலகம்
பொறுத்திராது.
இதைவிட,
சிங்களதேசம்
இன்னும்
வேகமாக
மாற்றுத்
தலைமையை
உருவாக்கி
விடும்
ஆபத்தும்
உள்ளது.
சரியான
தருணத்தில்
எடுக்கப்படாத
எந்த
முடிவுமே
பயன்
உள்ளதாக
அமையாது.
எமது
போராட்டத்தை
அரசியல்
வழியில்
தொடர்ந்தும்
முன்னெடுப்பதற்கான
தலைமையை
உருவாக்க
வேண்டிய
நேரம்
இதுவே.
தமிழருக்கு
புதியதொரு
அரசியல்
தலைமை
என்ற
பெயரில்
தமக்குத்
தாளம்
போடக்
கூடிய
ஒரு
தலைமைத்துவத்தை
உருவாக்குவதற்கு
சிங்கள
தேசம்
முயற்சித்துக்
கொண்டிருக்கிறது.
சில
மாதங்களுக்கு
முன்னதாக
- புலிகளை
முற்றாக
அழித்து
விட்டு
தமிழ்
மக்களுக்கு
புதியதொரு
தலைமையை
உருவாக்க
வேண்டும்
என்று
அமைச்சர்
திஸ்ஸ
விதாரண
கூறியிருந்தமை
நினைவிருக்கலாம்.
புலிகள்
என்ற
நாமமே
அடுத்தடுத்த
தலைமுறைகளுக்குத்
தெரியக்
கூடாதென்ற
நோக்கில்
தான்
இலங்கை
அரசு
புதிய
தலைமையை
உருவாக்கப்
போவதாகச்
சொல்கிறது.
நாம்
இந்தக்
கணம்
சரியான
முடிவுகளை
எடுக்கத்
தவறினாலோ
தாமதித்தாலோ
- சிங்கள
அரசு
உருவாக்கப்
போகும்
தலைமைக்குத்
தலைவணங்கும்
நிலை
ஈழத்
தமிழினத்துக்கு
வந்து
விடும்.
தமிழீழத்
தேசியத்துக்கான
விடுதலைப்
போராட்டத்தைச்
சிதைத்து
-
பிரதேசவாதத்தை
விதைத்து
தமிழ்
மக்களின்
வாழ்வையே
கேள்விக்
குறியாக்கி
நாசப்படுத்திய
கருணாவை -
தமிழ்
மக்களின்
தலைவனாக
முடிசூட்ட
இலங்கை
அரசு
முயற்சிக்கிறது.
இந்த
இழிசெயலுக்கு
நாமும்
துணை
போகலாமா?
புதியதொரு
தலைமையின்
கீழ்
போராட்டத்தை
முன்னெடுக்க
முடியாமல்
நாம்
தள்ளாடி
நிற்கின்ற
ஒவ்வொரு
கணமும்,
சிங்கள
அரசின்
புதிய
தலைமை
உருவாக்கத்துக்குத்
துணை
போகும்
யுகங்களாகும்.
இது
நமக்கு
நாமே
வெட்டுகின்ற
குழி.
எமது
தேசிய
விடுதலைப்
போராட்டத்தை
நசுக்க,
நாசப்படுத்த
நாமே
வழிகாட்டுவதற்கு
ஒப்பானது.
இவற்றையெல்லாம்
விட,
கடைசி
மூச்சு
வரைக்கும்
போராடி
மரணித்த
தேசியத்
தலைவர்
மேதகு
வே.பிரபாகரன்
அவர்கள்
மற்றும்
தளபதிகள்
போராளிகளின்
இறுதி
விருப்பத்தை
-
அவர்களின்
இரத்தம்
காய்வதற்கு
முன்னரே
குழிதோண்டிப்
புதைக்கின்ற
செயலாகவே
இது
அமையும்.
தமிழ்
மக்களின்
அரசியல்
உரிமைக்காக
தொடர்ந்து
போராடுவதென்ற
நிலைப்பாட்டை
எடுப்பதற்குத்
தாமதிப்பதும்,
அடுத்த
கட்டமாக
நாம்
எப்படிச்
செயற்படப்
போகிறோம்
என்று
தீர்மானிப்பதை
தவிர்ப்பதும்
இதுவரை
வீரமரணத்தைத்
தழுவிய 27,000
இற்கும்
மேற்பட்ட
மாவீரர்களின்
தியாகங்களை
இழிவுபடுத்துவதாகவே
அமையும்.
ஒரு
இலட்சத்துக்கும்
அதிகமான
மக்களின்
மரணங்களைக்
கேவலப்படுத்துகின்ற
செயலாகவே
அமையும்.
சாத்தியமான
வழிகளில்
புதியதொரு
தலைமைத்துவத்தின்
கீழ்
எமது
போராட்டதைக்
கட்டியெழுப்ப
வேண்டிய
தருணத்தை
தவற
விடுவது -
தமிழினத்துக்கு
வரலாற்று
ரீதியாகச்
செய்யும்
துரோகமாகும்.
இந்தத்
தருணத்தை
தவற
விட்டால்
இதற்குப்
பின்னர்
எமக்காகக்
குரல்
கொடுக்க
எவரும்
வரமாட்டார்கள்.
ஊர்
இரண்டுபட்டால்
கூத்தாடிக்குத்தான்
கொண்டாட்டம்.
இனிமேலும்
நாம்
இரண்டுபட்டு
நிற்காமல்
ஒன்று
பட்டுப்
போராடுவதற்கான
வழிகளைத்
தேடுவதே
புத்திசாலித்தனமானது.
செய்வோமா?
செயல்படுத்துவோமா?
சிந்தியுங்கள்!
செயல்படுங்கள்!!
இதுவே
தலைவனுக்கும்,
மரணித்த
மாவீரருக்கும்,
மக்களுக்கும்
நாம்
செய்யும்
நன்றிக்
கடனாகும்.
From: Pathmarajah
Nagalingam , Malaysia, 19 April 2009
"Exuding confidence that LTTE supremo Vellupillai
Prabhakaran will soon be captured "alive" or his end
will be witnessed "very soon", Sri Lanka President
Mahinda Rajapaksa"
What these simpletons do not realise is that many of
the key LTTE leaders including Prabakaran have
exfiltrated the war zone weeks ago. Besides, the second
generation of leaders have arisen through the years and
ranks that makes up for the losses. This war has really
been a blessing in disguise as it has been a training
ground for new LTTE military leaders and fighters, all
of whom and the people are now battle hardened.
Sri Lanka is on the brink of bankruptcy and in
Colombo there are people scrounging garbage dumps for
food, something unheard of before. The war cannot be
sustained and it will be called off or collapse by
June! The entire war campaign for the last four years
has been a wasteful campaign leading to this bankruptcy
of the nation. Territories won cannot be held
indefinitely. Army checkpoints will be easy pickings
for the regrouped LTTE. The police and government
services already are not working.
From: P.Maran, United Kingdom, 17
April 2009
Tiger Hunt
The hunting
started along time ago
Just because
they were different
Their
language different
Their way of
life different
They were
strong in their will
They were
born free.
They liked
their heritage,
They were
trading with many countries,
conquered the sea by their
Kaddumaram,
ruled this
part of world for many centuries,
and they made
history in their territory
No one want
to know how it started but
they wanted
to kill them
Hunt them
down, wanted to wipe them out
DS, Banda, Dudley, Srima, Chanthirga
JR, Premadasa and now Mahintha
They have
brought their friends too to the party
Blake, Eric,
Agasy, Bandari, Rajiv, Sonia,
India, Pakistan, China, USA, Israel,
EU.
They are
shouting - they have cornered them,
and the hunt
will soon be over
A master plan
is there to tame them - a dream-circus ticket
Preach them
sovereignty, territorial integrity, human rights,
conflict resolution, respect for democracy.
Aid agencies
are waiting with sacks of money to build the country
for the people ???
UNICEF cried
for child solders makes no more noise any
further,
No media, no
relief, people are dying because no human
there to cry for them.
People in the
UN�s payroll, happy life, happy
family, yet people in Vanni a lots of misery.
John Holmes
joined them with the Chorus �they
are holding the people leaving from
there�.
Hunting will
soon be justified - an insult to intelligence.
Starvation
and lack of medicine become the way of life,
But do not
forget for those in power at UN that will become
their life line.
The hunted
are now puzzled and
they now know
what these hunts men set to do,
but they will
not be deterred kids and kin - 80 millions of
them.
They will
still be fighting for their survival, territory,
Their way of
life, and integrity �
Pause and
think
Give them
their territory, accept their uniqueness,
Accept that
they have the right to their way of life,
Leave them
alone � they do not need your help -
let them stand on their own feet
Give them
what an honest folk wants, not human right, no
humanitarian relief, just their dignity and respect
of their way of life,
doubt no more
- they will soon build the Tiger economy.
From: T.Ratnakumar,
Singapore, 24
March 2009
Subject:
தானம்
வாங்கிடக்
கூசிடுவான்
சிறப்பு
மிகுந்த,
ஒவ்வொரு
தமிழனும்
கேட்டு
உணரவேண்டிய,
திருக்குறளை
அடிப்படையாகக்
கொண்ட, 1950
களில்
வெளிவந்த
ஒரு
தமிழ்ப்
பாட்டு.
"தமிழன்
என்றொரு
இனமுண்டு
.... "
அந்தக்
கால
கட்டத்தில்,
பெரியார்,
அறிஞர்
அண்ணா, கலைஞர்,
கலைவாணர்,
மற்றும்
எத்தனையோ
நடிகர்களும்
தமிழ்ர்களின்
இன மான
உணர்ச்சிகளை
தமிழ்ப்
படங்கள்
மூலம்
தமிழராகிய
எங்களிடையே
உருவாக்க
முயற்சித்தனர்.
ஆரியக்
கலாச்சாரங்கள்
தமிழரை
அடிமைகள்
ஆக்கிவிடக்
கூடாது
என அரும்
பாடுபட்டனர்.
அந்தப்
பாட்டில்
சிந்திக்க
வைக்கும்
வரிகள்
உண்டு
"தானம்
வாங்கிடக்
கூசிடுவான்,
தருவது
மேல்
எனப்
பேசிடுவான்."
தானம்
வாங்குவது
தவறு, என
எடுத்துரைக்கும்
ஒரு குறள்:
நல்ஆறு
எனினும்
கொளல்தீது
மேல்உலகம்
இல்எனினும்
ஈதலே
நன்று. [குறள்
222]
[Even if (they say) it is morally justified, it
undignified to obtain something by begging even if
there is no reward (heavens) it is honorable to give
voluntarily to the needy.]
தானத்தில்
சிறந்த
தானம்
எது?
என்பதைக்
கலைவாணரும்,
டாக்டர்
சீர்காழி
கோவிந்தராஜன்
அவர்களும்
"சக்கரவத்தி
திருமகள்"
என்னும்
படத்தில்:
ஊதானம்,
கன்னிகா
தானம்,
சொர்ண
தானம்,
அன்ன
தானம், கோ
தானம்
மற்றும்
எல்லாத்
தானங்களிலும்
சிறந்த
தானம்
நிதானம்
தான்
என்று
விளக்கப்
படுத்துகின்றார்கள்.
அப்பாட்டில்
மற்றும்
ஒரு
வரி:
"சாதிகள்
தொழிலால்
உண்டெனினும்,
சமரசம்
நாட்டினில்
கண்டவனாம்"
இதனை
ஒட்டிய
ஒரு
குறள்:
பிறப்புஒக்கும்
எல்லாஉயிர்க்கும்
சிறப்புஒவ்வா
செய்தொழில்
வேற்றுமை
யான்.
[குறள் 972]
[People are born alike but their self-esteem
varies because of the jobs they do for a living.]
கவனிப்பிற்கு:
தானம்
எடுப்பது
உயர்
சாதித்
தொழில்
எனவும்,
பிறப்பால்
உயர்
சாதி,
கீழ்
சாதி என
வேற்றுமை
உண்டு
எனவும்
கூறுவது
மனு நீதி
(மனு
தர்மம்).
[மனு
தர்மத்தில்
அத்தியாயம்
4 சுலோகம்
13 ,
அத்தியாயம்
6 சுலோகம்
43
ஆகியவற்றில்
கூறப்பட்டிருக்கிறது.]
ஆனால்,
தமிழன்
மனித
தர்மத்திற்கும்,
மனித
நீதிக்கும்
போராடியவன்.
இப்போ
அந்தப்
பாட்டைக்
கேட்டு,
சிந்தித்துப்
பாருங்கள்.
I wish to inform you of an exclusive
interview conducted by SBS Radio, Australia with the
Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE). The
entire interview can be heard 
here.
I got this from a friend of mine. I
thought it's very interesting. Please spend some time
to read it and pass it on to your friends. I think
everyone should hear this story.
Tamil
rebels in Sri Lanka have rejected a call by the
International Committee of the Red Cross for a
mass evacuation of tens-of-thousands of civilians
trapped with them amid fierce fighting against
government forces.
